"Pixel Juice" is a selection of fifty stories from Jeff Noon's fertile imagination, each one strange, telling, disturbing or sometimes just plain weird. Most of the tales are surprising such as finding an "off" switch for the human body.

The Man Booker Prize

The 1993 Booker Prize-winner. Paddy Clarke, a ten-year-old Dubliner, describes his world, a place full of warmth, cruelty, love, sardines and slaps across the face. He's confused; he sees everything but he understands less and less.

This book is not a book about what is, but a book about what could be. The characters are modeled after persons as yet unborn, or, perhaps, at this writing, infants. It is mostly about managers and engineers. At this point in history, 1952 A.D., our lives and freedom depend largely upon the skill and imagination and courage of our managers and engineers, and I hope that God will help them to help us all stay alive and free.

But this book is about another point in history, when there is no more war, and . . .

A million-plus-copy best seller in Korea – a magnificent English-language debut poised to become an international sensation – this is the stunning, deeply moving story of a family's search for their mother, who goes missing one afternoon amid the crowds of the Seoul Station subway.

Told through the piercing voices and urgent perspectives of a daughter, son, husband, and mother, Please Look After Mom is at once an authentic picture of contemporary life in Korea and a universal story of family love.

You will never think of your mother the same way again after you read this book.

OSKARS lutss

PAVASARIS

LATVIJAS VALSTS IZDEVNIECĪBA RĪGĀ ® 1965

No igauņu valodas tulkojis J. Zigurs Mākslinieks A. Galeviuss

OSKARS LUTSS UN VIŅA «PAVASARIS»

Katru jaunu pavasari, kad ceļi apžuvuši un dienas kļūst garākas, sākas igauņu ekskursantu uzbrukums kādai mazai apdzīvotai vietai — Palamuzei, kas at­rodas Austrumigaunijā, nepilnus pussimts kilometrus uz ziemeļiem no Tartu.

Vecā Palamuze bija mazs miestiņš, kas ne ar ko se­višķu neizcēlās citu neskaitāmo miestu vidū: krustceļā baznīca un krogs, upīte ar dzirnavām, veikals, skola. Jā, arī skola. Pērn tā svinēja savu 275 gadu jubileju. Baltijā nav daudz tik vecu skolu! Un tomēr iemesls ir cits, kāpēc katram igaunim, dzirdot Palamuzes vārdu, vispirms nāk prātā tieši šī skola.

Netālu no Palamuzes vidusskolas jaunās ēkas, otr­pus upītes, zem simtgadīgām liepām stāv vecā ēka. Blakus gala durvīm ir piestiprināta balta marmora plāksnīte ar uzrakstu: «Te, bij. Palamuzes draudzes skolā, 1895.—1899. g. mācījās Igaunijas PSR Tautas rakstnieks Oskars Lutss. Seit viņš smēla vielu savam «Pavasarim».»

Oskars Lutss (1887—1953) un Palamuze ir nešķirami jēdzieni. Skolas viesu grāmatā ir trāpīgs ieraksts: «Palamuze deva Lutsu, Lutss deva Paunveri un Paunvere pārvērta Palamuzi par visu interešu objektu.» Dzimis viņš ir netālu no šās vietas, bet kopš 4 gadu ve­cuma dzīvo pašā miestiņā, kur citu vajadzīgu iestāžu

1 Tā vairakos Lutsa darbos dēvēta Palamuze.

vidū rakstnieka tēvs Hindriks Lutss ierīkoja kurpnieka darbnīcu. No vecmāmiņas bagātā pasaku pūra un no vectēva humoristiskajiem nostāstiem daudz kas vēlāk pārgāja Lutsa daiļradē, bet varbūt vēl bagātāku mate­riālu nākamajam rakstniekam devis tas, ko viņš zēna gados redzēja un dzirdēja tēva darbnīcā un piedzīvoja šejienes skolā.

Pēc ciema un draudzes skolas seko Tartu reālskola. Te par Lutsa vismīļāko autoru kļūst Gogolis.

Turpat 20 gadus Lutss ir strādājis aptiekā — Tartu, Narvā, Tallinā, Pēterpilī. Tartu universitātē iesāktās farmācijas studijas pārtrauc pasaules karš. Pēc demo­bilizācijas Lutss paliek Tartu, kur sākumā īsu laiku strādā universitātes bibliotēkā, bet kopš 1921. gada pilnīgi nododas rakstniecībai. Divas trešdaļas no rakstnieka mūža ir pagājušas Tartu. Viņa pēdējā dzīves vietā — Rīgas ielā 38 — nesen atklāja memoriālo mu­zeju.

Ap pusgadsimtu ilgās literārās darbības laikā Lutss ir izmēģinājis visus žanrus un sarakstījis ap 70 daiļ­darbu.

Pirmo reizi lasītāji viņu iepazīst 1907. gadā kā dzejnieku. Drīz pēc tam viņš kļūst pazīstams kā drama­turgs. Viņa ievērojamākās lugas ir «Paunvere» (1912. g.; latviski iznāk 1926. g. ar virsrakstu «Sasteigtās precī­bas» E. Zālītes tulkojumā) un «Kāpostgalva» (1912. g.; latviski Dailes teātrī 1932. gadā). Tajā viņš šausta miestiņa bagātāko slāni un tā garīgo aprobežotību, pa­rāda pelēko baronu negausību un nabago ļaužu smago likteni laukos.

Divdesmitajos gados Lutss savos stāstos un novelēs rāda pilsētas dzīves ēnas puses. Stāsts «Tumšajā pa­galmā» (1933. g.) dramatizējumā uz igauņu skatuvēm kļūst ļoti populārs, un 1956. gadā Tallinas kinostudija pēc tā uzņem filmu.

Ļoti iecienīta ir arī Lutsa memuāru sērija 13 sējumos. Daudzi Lutsa darbi veltīti jaunatnei. Arī bērniem ir uzrakstīti daži sirsnīgi stāstiņi, no kuriem «Ragainītis» (1920. g.) dramatizējumā un kā leļļu filma ar virs­rakstu «Meža pasaka» (1960. g.) kļuvis sevišķi pazīs­tams. To redzējuši arī mūsu republikas bērni Rīgas leļļu teātra iestudējumā.

Lutss ir plaši pazīstams arī kā feļetonists. Vispār viņa darbiem raksturīgs smalks, labsirdīgs humors.

Lutss savos darbos neizvirza un nerisina lielas pro­blēmas, bet rāda ainas no mazo cilvēku dzīves, kuru pusē nostājas arī pats.

«Pavasaris» ir Lutsa ievērojamākais darbs. Tā ir rakstnieka pirmā grāmata (I daļa — 1912. g., II daļa — 1913. g.). Igauniski tā ir iznākusi 9 izdevumos. Sis stāsts par skolas un jaunatnes dzīvi pieder pie tiem ne­daudzajiem daiļdarbiem, kuru pazīst katrs igaunis. Da­žādos dramatizējumos tas bieži uzvests gan uz pašdar­bības, gan arī uz profesionāla teātra skatuves. Rīdzinieki «Pavasari» varēja noskatīties Tallinas drāmas teātra viesizrāžu laikā 1959. gada decembrī. Jaunais kompo­nists Ilo Vinters pēc «Pavasara» 1961. gadā radīja simfonisko svītu «Paunvere», ko atskaņojis arī Latvijas Radio. Tēlotājā mākslā «Pavasara» tēli atspoguļoti skulptūrā, sevišķi sīkplastikā. Meistariski radīti, labi individualizēti «Pavasara» tipi, īpaši Totss, Kīrs un Strupais Juris kļuvuši par simboliem, kuru vārdus lieto jau kā sugas vārdus. Visiem šiem tēliem Palamuzē ir atrasti arī prototipi. Lasot rodas iespaids, ka Arnis Tali ir pats rakstnieks. Taču Lutsa skolas biedri apgalvo, ka dzīvē viņš tik kautrs nemaz neesot bijis, bet dažu labu reizi Totsam palīdzējis izdomāt kārtējo stiķi. Totss turpretim dzīve nemaz neesot bijis tik palaidnīgs ka stāstā.

Katram lasītājam kļūs tuvi lieliskie tipi, viņu vien­kāršā, visiem saprotami attēlotā jūtu pasaule, maigais humors, sirsnīgums, vienkāršā tautas valoda ar izteik­smīgajiem salīdzinājumiem —- tas viss ir padarījis «Pa­vasari» par vienu no iemīļotākajām grāmatām igauņu lasītāju vidū. Tulkojumā tā ir pieejama jau arī krievu, lietuviešu, ukraiņu, ungāru, čehu un slovaku lasītājiem. Cerams, ka «Pavasaris» tagad iemantos arī latviešu lasītāju simpātijas.

T. K a r m a

ALEKSANDRS PUŠKINS

Piektais sējums

PUGAČOVA SACELŠANAS VĒSTURE KRITIKA UN PUBLICISTIKA VĒSTULES

JŪLIJA VANAGA REDAKCIJA

Redakcijas kolēģija:

A. Balodis, A. Bauga, K. Egle, j. Grots, M. Ķempe,B. Saulitis J. Sudrabkalns

Sastādījis Jāzeps Osmanis Mākslinieks Arturs Apinis

Noskannējis grāmatu un FB2 failu izveidojis Imants Ločmelis

ALEKSANDRS PUŠKINS

PĪĶA DĀMA

tulkojis Valdis Grēviņš

izdevniecība Liesma 1969

Noskannējis grāmatu un FB2 failu izveidojis Imants Ločmelis

Rihards Ērglis

PELĒKO BARONU SENČI

RĪGA «AVOTS» 1991

Vēsturisks romāns divās daļās

Vēsturisks romāns par latviešu dzimtļaudīm vācu baronu laikos. Romānā stāstīts par vairākām paaudzēm Klintaiņu dzimtā, par viņu sīksto un neatlaidīgo cīniņu, lai paturētu  iekopto zemi un savu saimniecību.

Pieminami vēl četri darbi: vēsturisks stāsts «Virsaiša meita» (1939), romāns par zemgaļu cīņām 13. gadsimtā Nameja vadībā «Zemgales valdnieks» (avīzē «Tēvijas Sargs» 1940. gadā) un divi priekšlasījumi brošūrās «Kur atradās senā Zemgales sēta?» (1938), «Kā cēlies Vidze­mes nosaukums?» (1940).

Rihards Ērglis bija izturēts vēsturnieks un vēsturiskās prozas ierindnieks. Viņš izvirzījis jautājumus un radis at­bildes, «Pelēko baronu senčos» viņš ietilpinājis bagātu pagātnes materiālu, arī jau zināmo izkārtojot plašā tēlu galerijā, garā notikumu virknē. R. Ērglis rāda līdumnieku darba sūrmi un prieku, cenšanos pēc patstāvības un turī­bas, labo tradīciju pēctecību. Tā nav augstas klases māk­sla, tā ir vēstures beletrizācija, kam sava izziņas nozīme. 1956. un 1957. gadā «Pelēko baronu senčus» izdeva emig­rācijā — Aiovas Veiverlijā. Rīgā, Latvijā, tie sāk jaunu dzīvi, kad plēšam līdumus jaunai, neatkarīgai republikai. Zemes rūķu asinsbalsis sasaucās pāri laikiem un no­vadiem,

Ilgonis Bērsons

Mākslinieks Egils Garkevičs

© Ilgonis Bērsons, Ievadam, 1991

Noskannējis grāmatu un FB2 failu izveidojis I.Ločmelis

IEVADAM

Ieraugot nedzirdētu rakstnieka vārdu, lasītājs pamatoti var jautāt: «Kas viņš tāds?»

Rihards Ērglis (1881—1944?) nāk no Mazzalves puses, no mežsaimnieka mājām Rocēniem. Viņš beidzis Jelgavas ģimnāziju, Rīgas Politehnisko institūtu un Pēterpils Ar­heoloģijas institūtu.. Strādājis par Novgorodas zemstes ceļu pārzini un guberņas inženieri. Latvijā bijis Zemko­pības ministrijas nodaļas vadītājs, Hipotēku bankas un akciju sabiedrības «Drošība» padomes loceklis, namīpaš­nieks. Krietnā vecumā — 1927. gadā — apprecējies ar Krišjāņa Barona dēla Kārļa meitu Birutu. Diemžēl tas arī viss, ko zinām par viņa biogrāfiju. Toties mums palikuši viņa uzrakstītie darbi.

1928. gadā grāmatnīcās parādījās Riharda Ērgļa stāsts «Pelēko baronu vectēvi» un uzreiz guva ievērību — to presē refcenzēja Alfrēds Goba, Aleksandrs Grīns, Pēteris Ķikuts, Edvarts Virza, Jānis Ziemeļnieks un citi. Vērtīgās grār^atas episki rāmajam stāstījumam piemītot aizraujošs plūdums, traucē didaktiskās replikas (A. Grīns «Latvī»). «.. blakām īstajam līdumnieka stāstam risinās otrs — mednieka stāsts, kas ir ne mazāk interesants, bet māksli­nieciskā ziņā iznācis pat pievilcīgāks. Un trešais stāsts — Klintaiņa dēla Bērtuļa meitās iešanas stāsts. (..) Seviš­ķus psiholoģiskus un stilistiskus smalkumus un oriģinali­tātes šinī stāstā nemeklēsim. Viņa vērtība ir citur — vien­kāršībā, nopietnībā, spēkā» (A. Goba «Daugavā»), Pēteris Ķikuts «Domās» ir kritiskāks: klaušu laiki esot tēloti tau­tiskā romantisma garā, varoņi sentimentāli idealizēti, stils liekvārdīgs, situācijas atkārtojas, raksturi paliek bez'rak- sturības. Vairāki uzskatīja, ka šis darbs neesot labāks par Jāņa Purapuķes stāstu «Savs kaktiņš, savs stūrītis zemes» (1898). Taču R. Ērglis vēl bija tikai sava rakstniecības

ceļa sākumā. 1929. gadā viņš izdeva stāstu «Pelēko ba­ronu tēvi», «Jaunākajās Ziņās» aprakstīja «Jaunsaimnieka Sviedriņu Pētera gaitas» (cik raksturīgs stāsta varoņa uzvārds!) un uz laiku no literatūras pazuda.

1935. gadā nāca klajā divi darbi — «Jaunākajās Ziņās» romāns par Zemgales virsaiša dzīvi un cīņām «Viesturs» (grāmatā — 1936. gadā) un atsevišķā grāmatā vēsturis­kais stāsts «Sēļi». Tiem pievienojās monogrāfija «Zemga­les neatkarības vēsture» (1936).

1937. gada decembrī iznāca Riharda Ērgļa vēsturiskais romāns «Pelēko baronu senči» — tas ir stāstu «Pelēko baronu vectēvi» un «Pelēko baronu tēvi» pārstrādāts ap­vienojums divās daļās — «Sentēvi» un «Pelēko baronu tēvi».

Nikolajs Gogolis

PĒTERBURGAS STĀSTI

IZDEVNIECĪBA «LIESMA» RĪGA 1973

No krievu valodas tulkojušas Marija Sūmane un Anna Ozola-Sakse

Māksliniece Māra Rikmane

© Tulkojums latvieiu valodā, ilustrācijas, .Liesma-, 1978

Noskannējis grāmatu un FB2 failu izveidojis I.Ločmelis

PILSOŅU JĒKABS

PRĀVESTA GLIKA AUDŽU MEITA

VĒSTURISKS ROMĀNS

RĪGA, 1939 D. ZELTIŅA IZDEVNIECĪBA

RĪGA «LATVIJAS GRĀMATA» 1991

FAKSIMILA IZDEVUMS

TĒRBATAS IELĀ 20

Noskannējis grāmatu un FB2 failu izveidojis I.Ločmelis

Pigmeo forma parte de un grupo de terroristas adolescentes enviados a Estados Unidos para cometer un atentado masivo. Camuflado como estudiante de intercambio, el agente 67 deberá convivir con la típica familia americana mientras planifica el ataque. Para conseguir su objetivo cuenta con unos conocimientos avanzados de química y el dominio de las artes marciales. Está entrenado para detonar un artefacto mortífero en el momento preciso, si consigue, eso sí, controlar sus inoportunas erecciones…

En esta sátira de doble filo sobre la xenofobia, Chuck Palahniuk retrata el estilo de vida del medio oeste americano y nos cuenta una historia de amor y redención.

Granted immortality by Catch, a lovable demon, a young man named Travis O'Hearn struggles to rid himself of this man-eating gremlin, who promises to make eternity hellish for him, in a supernatural comic romp through a California tourist town.

Damian Barker is hugely wealthy and dying. He lives alone in a big house in Surrey, looked after by a chauffeur, butler, cook and housemaid. He has but one concern – his fortune in excess of 100 million and who should inherit it on his death. COMING OUT is the story of a quest. Damian Barker wishes to know if he has a living heir. By the time he married in his late thirties he was sterile (the result of adult mumps), but what about before that unfortunate illness? He was not a virgin. Had he sired a child? A letter from a girlfriend from these times suggests he did. But the letter is anonymous. Damian contacts someone he knew from their days at university. He gives him a list of girls he slept with and sets him a task: find his heir!

I was just a boy when I come to Jamaica. Kingston, 1938. Fourteen-year-old Yang Pao steps off the ship from China with his mother and brother, after his father has died fighting for the revolution. They are to live with Zhang, the 'godfather' of Chinatown, who mesmerises Pao with stories of glorious Chinese socialism on one hand, and the reality of his protection business on the other. When Pao takes over the family's affairs he becomes a powerful man. He sets his sights on marrying well, but when Gloria Campbell, a black prostitute, comes to him for help he is drawn to her beauty and strength. They begin a relationship that continues even after Pao marries Fay Wong, the 'acceptable' but headstrong daughter of a wealthy Chinese merchant. As the political violence escalates in the 1960s the lines between Pao's socialist ideals and private ambitions become blurred. Jamaica is transforming, the tides of change are rising, and the one-time boss of Chinatown finds himself cast adrift. Richly imagined and utterly captivating, Pao is a dazzling tale of race, class and colour, love and ambition, and a country at a historical crossroads.

M. Prohartchine est un «pauvre-riche». Cette nouvelle est tirée de l'histoire véridique d'un avare lue dans les journaux de la capitale, un «nouvel Harpagon mort en pauvreté sur des monceaux d'or. C'était un conseiller titulaire en retraite. Il ne payait que trois roubles par mois pour loger dans un coin derrière le paravent. Il se plaignait toujours de sa pauvreté et la dernière année avant sa mort il ne paya pas son loyer. Il se refusait des mets chauds même aux derniers jours de sa maladie. Après sa mort, on trouva dans ses effets cent soixante-neuf mille vingt-deux roubles en argent et en billets de banque». La lecture de ce fait divers impressionna Dostoïevski. Il poursuit: «C'est alors que j'ai vu passer dans la foule une figure non réelle, mais fantastique. Elle portait un vieux manteau qui lui servait sûrement de couverture pendant la nuit. Elle me croisa et cligna en me regardant de son oeil mort, sans lueur et sans force, et je compris que c'était le même Harpagon qui était mort avec son demi-million! Et voici qu'un personnage surgit devant moi, très semblable au Chevalier Avare de Pouchkine. Il me sembla soudain que mon S. était un personnage colossal. Il quitta le monde et toutes ses tentations et se retira derrière son paravent. Qu'est-ce, pour lui, que tout ce vain clinquant, tout notre luxe? A quoi bon la commodité et le confort? Non, il n'en a pas besoin, il possède tout cela sous son oreiller, sous sa taie non changée depuis l'année dernière. Il n'a qu'à siffler, et tout ce dont il a besoin lui viendra en rampant. S'il le veut, maintes personnes lui adresseront des sourires attentifs. Il est au-dessus de tous les désirs… Mais pendant que je rêvais ainsi, il me sembla que je volais Pouchkine.»

Sixteen-year-old Lola is a daredevil. She likes playing hooky, making out with bad boy Everett James, and stealing cars. The reason behind all of her rebellious antics? Because she can. But what can one girl do against a horde of murderous vampires?

Aided by her sometimes sober father, her best friend Travis, and Maximus, the mysterious stranger who appeared out of no where to save her life, Lola must accomplish what the rest of the human race has failed to do in the aftermath of the world wide massacre: survive.

But how do you survive when everything you know has been destroyed… and the one person you thought you could trust ends up being the most dangerous person of all

Огонь сам пришел ко мне, избрал меня. Дождался, подкараулил на границе моих снов, моих мыслей, стал явью. Материя – и это известно каждому школьнику – есть форма энергии. Связанной, сдерживаемой, приведенной в состояние покоя. Но жаждущей свободы. История времен представляет собой путь от упорядоченной энергии к неупорядоченной. Вселенная есть не что иное, как гигантский полыхающий взрыв. И все, что обладает формой, стремится навстречу своей гибели. Каждая вещь застонет от благодарности, если ее наконец-то предадут огню. Огонь – это химический экстаз Вселенной.

Psicomagia es el documento más completo sobre la evolución de la obra creativa y terapéutica de Alejandro Jodorowsky, e incluye la versión íntegra, inédita en España, del texto fundamental para comprender la psicomagia. El autor nos muestra el camino que le llevó a ella, desde sus primeros actos poéticos y teatrales hasta su aprendizaje para controlar el mundo onírico. Estos pasos imprescindibles, junto con el conocimiento que maestros, curanderos y chamanes le transmitieron, fue lo que dio origen a sus técnicas para sanar, conocidas como psicomagia y psicogenealogía. El libro ofrece también al lector una reciente entrevista con Jodorowsky, en la que nos habla de la muerte, del destino, las religiones, la clonación humana, su idea sobre el futuro de la humanidad o la necesidad de despertar nuestra mente. El volumen lo cierran un curso con ejercicios, donde el autor nos muestra cómo es posible desarrollar nuestra creatividad y utilizarla para que nos libere de roles e ideas preconcebidas, y un apéndice con 12 casos psiquiátricos reales cuyos pacientes fueron curados al serles prescritos actos de psicomagia.

Desde sus primeros pasos en la militancia política hasta el reencuentro feliz, años después, con la Patagonia y la Tierra del Fuego, con sus poblados y sus gentes, perdidos en la desolada inmensidad del paisaje, como el tren que da título al libro. Así, conocemos a marineros vagabundos, profesores más aficionados al casino y los prostíbulos que a las aulas, ricas familias con problemas de descendencia, bardos de la región, locutores altruistas o aviadores enloquecidos.

Presentado como un prólogo extenso a una pequeña antología de Baroja, este ensayo es en realidad un inteligente perfil biográfico de una de las más controvertidad figuras de la literatura española. Desde hace tiempo Mendoza viene repitiendo que se reconoce como un discípulo de la peculiar narrativa barojiana, puesto que fue la lectura de algunas de sus novelas lo que determinó el modo en que empezó a abordar la literatura. A contracorriente de una serie de libros recientes que abordan desde diversos flancos militantes, las conductas éticas y las ideas políticas de Baroja durante el franquismo, Mendoza ha preferido ofrecer una visión menos ambiciosa, pero mucho más precisa. Descrito como `un texto para barojianos, tanto adeptos como detractores`, este ensayo está dedicado, sobre todo, a argumentar qué es lo que representa Baroja en la narrativa española, y su tono irreverente recuerda en ocasiones al del propio escritor vasco, cuyo sentido del humor fue y sigue siendo el mejor antídoto contra cualquier forma de sacralización.

Pantaleón Pantoja, un capitán del ejército recientemente ascendido, recibe la misión de establecer un servicio de prostitución para las fuerzas armadas del Perú en el más absoluto secreto militar. Estricto cumplidor del deber que le ha sido asignado, Pantaleón se traslada a Iquitos, en plena selva, para llevar a cabo su cometido, pero se entrega a esta misión con tal obcecación que termina por poner en peligro el engranaje que él mismo ha puesto en movimiento.

Su París forma, junto con La ciudad y El lugar, una `trilogía involuntaria` sobre el extrañamiento: los viajes que emprenden sus protagonistas parecen al comienzo incursiones razonables en la realidad cotidiana, pero luego se advierte que en esa `realidad` todo se transforma y se tuerce de continuo, y quien cuenta la historia está siempre un paso detrás de la nuestra en el asombro.

Autor opisuje życie farmerów z amerykańskiego Południa. Główny bohater to Tay Tay, mężczyzna w średnim wieku, oraz jego dorosłe już dzieci: Buck, którego zdradza żona; Shaw – kawaler, Jill – puszczalska panna oraz Rosamunda, której mąż również chodzi na boki (m.in. z Jill oraz żoną Buck'a).

Na tytułowym "poletku" Tay Tay z synami kopie w ziemi i szuka ropy, która jednak nie chce się pojawić. Kopie tak od piętnastu lat.

Ciekawą postacią jest gruby Pluto, który jest w tej powieści uosobieniem dobra, łagodności, wybaczenia, nieśmiałości i spokoju.

In Players DeLillo explores the dark side of contemporary affluence and its discontents. Pammy and Lyle Wynant are an attractive, modern couple who seem to have it all. Yet behind their "ideal" life is a lingering boredom and quiet desperation: their talk is mostly chatter, their sex life more a matter of obligatory "satisfaction" than pleasure. Then Lyle sees a man killed on the floor of the Stock Exchange and becomes involved with the terrorists responsible; Pammy leaves for Maine with a homosexual couple… And still they remain untouched, "players" indifferent to the violence that surrounds them, and that they have helped to create.

Originally published in 1977 (before his National Book Award-winning White Noise and the recent blockbuster Underworld), Players is a fast-moving yet starkly drawn socially critical drama that demonstrates the razor-sharp prose and thematic density for which DeLillo is renown today.

"The wit, elegance and economy of Don DeLillo's art are equal to the bitter clarity of his perceptions."-New York Times Book Review

PAGĀNS

Džeks Londons, VII sēj.

Dienvidjūras stāsti

IZDEVNIECĪBA LIESMA 1977

SASTĀDĪJUSI TAMĀRA ZĀLĪTE NO ANGĻU VALODAS TULKOJUSI VALIJA BRUTĀNE, ROTA EZERIŅA UN OJĀRS SARMA MĀKSLINIEKS ĀDOLFS LIELAIS

PORPORTUKA JOKS

DŽEKS LONDONS

Kopoti raksti 5.SĒJUMS

APKAUNOTAIS

sastādījusi Tamara Zālīte

NO ANGĻU VALODAS TULKOJUSI Anna Bauga, Ilga Melnbarde un Ojārs Sarma MĀKSLINIEKS ĀDOLFS LIELAIS

Tulkojums latviešu valodā, «Liesma», 1975

PLANKUMAINAIS

DŽEKS LONDONS

KOPOTI RAKSTI 5.SĒJUMS

APKAUNOTAIS

sastādījusi Tamara Zālīte

NO ANGĻU VALODAS TULKOJUSI ANNA BAUGA, ILGA MELNBARDE un OJĀRS SARMA MĀKSLINIEKS ĀDOLFS LIELAIS

Tulkojums latviešu valodā, «Liesma», 1975

PRIESTERA TIESĪBAS

АЛЕКСАНДР КУЛЕШОВ

A shocking murder shatters the picturesque calm of Pennsylvania's Amish country, and tests the heart and soul of the lawyer who steps in to defend the young woman at the centre of the storm...

The discovery of a dead infant in an Amish barn shakes Lancaster County to its core. But the police investigation leads to a more shocking disclosure: circumstantial evidence suggests that eighteen year old Katie Fisher, an unmarried Amish woman believed to be the newborn's mother, took the child's life.

When Ellie Hathaway, a disillusioned big-city attorney comes to Paradise, Pennsylvania to defend Katie, two cutures collide, and, for the first time in her high-profile career, Ellie faces a system of justice very different from her own.

Delving deep inside the world of those who live 'plain', Ellie must find a way to reach Katie on her terms. And as she unravels a tangled murder case, Ellie also looks deep within, to confront her own fears and desires when a man from her past re-enters her life.

Rozsławiona przez słynny serial australijska saga rodzinna, rozgrywająca się przez ponad pół wieku. Dzieje rodu Clearych, w którym urodziło się ośmiu synów i jedyna córka Meggie. Poznajemy jej dzieciństwo, młodość, nieudane małżeństwo i największy sekret: uczucie do młodego, ambitnego i przystojnego Ralpha, który jest księdzem. zaskakujące losy bohaterów, delikatność w rysunku postaci i paleta emocji, jakie towarzyszą wielkiej miłości, zjednały powieści miliony wielbicieli. Szerokie tło obyczajowe na tle wspaniałej przyrody Australii i Nowej Zelandii.

"Polowanie na muchy" powstało na podstawie opowiadania Janusza Głowackiego pod tym samym tytułem. Młoda dziewczyna postanawia z przeciętnego, żonatego młodzieńca wbrew niemu samemu, jego zdolnościom i możliwościom zrobić człowieka nieprzeciętnego – niedoszłego rusycystę pragnie wylansować na dobrego tłumacza, a nawet pisarza. Jej wysiłki okazują się daremne, kariera jej wybrańca nie udaje się, on z kolei wpada teraz w sidła ambitnych planów własnej żony. Wajda przedstawił świat, w którym mężczyźni są coraz słabsi, coraz mniej romantyczni i męscy, a kobiety coraz bardziej władcze, dominujące nad mężczyznami, chwytanymi przez nie jak muchy na lep. To satyryczna, pełna ironii, gorzka, ale niezbyt realistyczna wizja społeczeństwa zdominowanego przez płeć niezupełnie słabszą. Realizując "Polowanie na muchy" Andrzej Wajda miał już na swoim koncie tak znane filmy, jak "Kanał", "Popiół i diament", "Popioły", "Lotna". Ta zmiana stylu – "Polowanie" jest bowiem farsą, komedią – została przyjęta przez krytykę i widzów bardzo różnie, pojawiły się głosy, że ten reżyser nie powinien zabierać się za gatunek zupełnie mu obcy, wyśmiewać rzeczywistości, która dla wielu ludzi jest czymś zupełnie naturalnym. Inni stając w obronie Wajdy twierdzili, że ma on prawo do twórczych poszukiwań, a stosunki panujące w środowisku nastawionym na ustawiczne robienie kariery to doskonały materiał na satyrę.

Promenades et souvenirs parmi les derniers textes écrits par Nerval, donnent au champ de la prose une ampleur inédite. Issus de la pratique du feuilleton, libres de toute détermination générique, ils glissent, sans solution de continuité, de la promenade excentrique à la divagation hallucinée, de l'ironie à la mélancolie, de la fantaisie à l'aveu autobiographique, de la simple notation journalistique à l'engagement le plus entier de l'écrivain dans son livre. Chemin faisant, l'œuvre de Nerval, longtemps tenue pour marginale, se révèle, dans sa singularité aérienne, comme l'un des centres " névralgiques " de la littérature du XIXe siècle.

For the five teens who modeled as Disney Hologram Imaging hosts, life is beginning to settle down when an intriguing video arrives to Philby's computer at school. It's a call for action: the Overtakers, a group of Disney villains, seem to be plotting to attempt a rescue of two of their leaders, both of whom the Disney Imagineers have hidden away somewhere following a violent encounter in Epcot. A staged attack by new Overtakers at Downtown Disney, startles the group.

One of their own, Charlene, is acting strange of late. Has she tired of her role as a Kingdom Keeper or is there something more sinister at play? When caught sneaking into Epcot as her DHI, acting strictly against the group's rules, Finn and Philby take action.

Has the "impossible" occurred? Have the Overtakers created their own holograms? Have they found a way to "jump" from the Virtual Maintenance Network onto the Internet, and if so, what does that mean for the safety of the parks, and the spread and reach of the Overtakers? Are they recruiting an army from outside the parks?

A dark cloud in the Kingdom Keeper era is unfolding, and with dissention in their own ranks, it's unclear if there's any chance of escape.

Palace of Desire is the second novel in Nobel Prize-winner Naguib Mahfouz’s magnificent Cairo Trilogy, an epic family saga of colonial Egypt that is considered his masterwork.

The novels of the Cairo Trilogy trace three generations of the family of tyrannical patriarch al-Sayyid Ahmad Abd al-Jawad, who rules his household with a strict hand while living a secret life of self-indulgence. In Palace of Desire, his rebellious children struggle to move beyond his domination, as the world around them opens to the currents of modernity and political and domestic turmoil brought by the 1920s.

In this vivid and visceral work of historical fiction, two-time Booker Prize winner Peter Carey imagines the experiences of Alexis de Tocqueville, the great French political philosopher and author of Democracy in America. Carey brings de Tocqueville to life through the fictionalized character of Olivier de Garmont, a coddled and conceited French aristocrat. Olivier can only begin to grasp how the other half lives when forced to travel to the New World with John "Parrot" Larrit, a jaded survivor of lifelong hardship who can’t stand his young master who he is expected to spy on for the overprotective Maman Garmont back in Paris. Parrot and Olivier are a mid-nineteenth-century Oscar and Felix who represent the highest and lowest social registers of the Old World, yet find themselves unexpectedly pushed together in the New World. This odd couple’s stark differences in class and background, outlook and attitude-which are explored in alternating chapters narrated by each-are an ingenious conceit for presenting to contemporary readers the unique social experiment that was democracy in the early years of America.

Andy Nocera is on probation after being arrested for solicitation in a public rest room on Interstate 85. He’s taken refuge with his mother after being kicked out by his wife and is forced to take a job traveling the country selling display shelving after being fired by his father-in-law. The ‘highlight’ of his week is his court-mandated counseling session with his psychiatrist who also happens to be ordained as a Jesuit priest. Resistant at first, he gradually surrenders to his counselor’s persistent probing as they search for clues in his boyhood and early married years to explain why he risked his seemingly perfect life for an anonymous sexual encounter.

One year of therapy with no more arrests and the State of North Carolina will expunge Andy’s record. But he’s having a hard time coping without the unconditional support of his wife, who’s moved on to a new relationship, and his mother, who’s been diagnosed with an aggressive lymphoma. Failing every attempt to start a new life as an openly gay man, he begins to spiral into anger and depression, alienating everyone close to him, until he finally discovers that rescuing another lost soul is the means to his own redemption.

"Probation is the rare novel that dares to take the reader on a journey through the dark night of the soul. An unflinching look at the dark side of self-discovery, it is ultimately a story of transformation and the worlds of possibilities hidden within each of us."

– Michael Thomas Ford, author of JANE BITES BACK and WHAT WE REMEMBER

"If you're looking for a smart, engaging, witty, sad and unusual book about the complicated nature of family and love, try Tom Mendicino's Probation. You'll be glad you did."

– Bart Yates, author of THE BROTHERS BISHOP and THE DISTANCE BETWEEN USS

"If David Sedaris were cast as Willy Loman, it might sound something like Probation. Andy, a sharp-tongued travelling salesman, gives us the life events that led to his being taken away in handcuffs, and the hilarious and agonizing self-inquiry that follows. Snarky yet profound, it is a bold examination of the destructive effects of a life spent in the closet, reported with a Carolina twang." – Vestal McIntyre, author of LAKE OVERTURN

Porterhouse College is world renowned for its gastronomic excellence, the arrogance of its Fellows, its academic mediocrity and the social cachet it confers on the athletic sons of county families. Sir Godber Evans, ex-Cabinet Minister and the new Master, is determined to change all this. Spurred on by his politically angular wife, Lady Mary, he challenges the established order and provokes the wrath of the Dean, the Senior Tutor, the Bursar and, most intransigent of all, Skullion the Head Porter – with hilarious and catastrophic results.

“Touching as well as hilariously lewd . . . Roth is vibrantly talented . . . as marvelous a mimic and fantasist as has been produced by the most verbal group in human history.” Alfred Kazin, New York Review of Books

“Deliciously funny . . . absurd and exuberant, wild and uproarious . . . a brilliantly vivid reading experience.” The New York Times Book Review

“Roth is the bravest writer in the United States. He’s morally brave, he's politically brave. And Portnoy is part of that bravery.” Cynthia Ozick, Newsday

“Simply one of the two or three funniest works in American fiction.” Chicago Sun-Times

Portnoy’s Complaint, a long monologue narrated by a young Jewish man while in analysis, is prefaced by a definition of “Portnoy’s Complaint” as a disorder in which “strongly felt ethical and altruistic impulses are perpetually warring with extreme sexual longings, often of a perverse nature.” The book focuses on Portnoy’s parents, his endless adolescent experimentation with masturbation, his youthful sexual encounters with girls, his varied sexual experiences with a model named Monkey, and his pilgrimage to Israel—all of which are punctuated by frequently obscene outcries against the guilt he feels for his sexual obsessions. Roth, who has defended himself and the book many times, claims it is full of dirty words because Portnoy wants to be free: “I wanted to raise obscenity to the level of a subject.”

The book became a cause célèbre in 1969, commented on by social critics and stand-up comedians alike. Most objections to it came from Jewish groups and rabbis who called it “anti-Semitic” and “self-hating” and protested against libraries that put it on their shelves. It was seized in Australia in 1970 and 1971 by Melbourne officials, who filed obscenity charges against it and the bookseller who sold it.

Palahniuk's 10th novel (after Snuff) is a potent if cartoonish cultural satire that succeeds despite its stridently confounding prose. A gang of adolescent terrorists trained by an unspecified totalitarian state (the boys and girls are guided by quotations attributed to Marx, Hitler, Augusto Pinochet, Idi Amin, etc.) infiltrate America as foreign exchange students. Their mission: to bring the nation to its knees through Operation Havoc, an act of mass destruction disguised as a science project. Narrated by skinny 13-year-old Pgymy, the propulsive plot deconstructs American fixtures, among them church (religion propaganda distribution outlet), spelling bees (forced battle to list English alphabet letters) and TV news reporters (Horde scavenger feast at overflowing anus of world history), before moving on to a Columbine-like shooting spree by a closeted kid who has fallen in love with the teenage terrorist who raped him in a shopping mall bathroom. Decoding Palahniuk's characteristically scathing observations is a challenge, as Pygmy's narrative voice is unbound by rules of grammar or structure (a typical sentence: Host father mount altar so stance beside bin empty of water), but perseverance is its own perverse reward in this singular, comic accomplishment.

Polskie społeczeństwo jest bardzo zróżnicowane. Z jedne strony są osoby przedsiębiorcze, ambitne i będące czymkolwiek zainteresowane. Z drugiej zaś mamy taki zaścianek, który nie interesuje się ani kulturą, ani polityką, ani niczym innym, co nie dotyczy jego samego.

Rafał A. Ziemkiewicz bardzo wprost mówi o tej zaściankowej grupie społecznej i nazywa ją polactwem. Czym jest polactwo? To ludzie, którzy żyją z wykorzystywania innych warstw, to pasożyty społeczne, ludzie zawistni, mało inteligentni – mówiąc delikatnie, podatni na demagogię i populizm. Polactwo nie posiada sprecyzowanych przekonań ani poglądów. Kocha tego, kto im w danej chwili więcej obieca.

Co zawdzięczamy polactwu? Na przykład to, że "chamuś w gumofilcach" stał się jednym z najbardziej popularnych polityków, a jego partia sama się broni przed prawem i odpowiedzialnością za liczne oszustwa i przekręty, których dopuścili się jej członkowie.

Ziemkiewicz mówi o tym, co złego przynosi Polsce tak zwane państwo opiekuńcze i nadmiernie rozbuchany socjal – tysiące lewych rent, zasiłki dla pseudobezrobotnych. Zasiłki, które przecież nikomu nie pomagają. Generalnie można przecież powiedzieć, że każda pomoc państwa, każdy zasiłek, prowadzi do zidiocenia społeczeństwa i uzależnienia go od świadczeń socjalnych. Ludzie uczą się bowiem tylko brać i brać, żyć na koszt innych, a samemu to już nic nie chcą robić.

Autor dokonuje także rozliczenia z partiami istniejącymi w Polsce afiszującymi się z prawicowymi poglądami. Ziemkiewicz prosto z mostu mówi, że albo pod mianem prawicy kryją się w Polsce partie tak naprawdę mające bliżej do socjalizmu – jak PiS, albo do narodowych oszołomów spod znaku Radia Maryja – jak LPR.

Michnik… No jakżeby. Oczywiście nie mogło zabraknąć całego rozdziału o naczelnym "Wyborczej". W końcu krytykowanie Michnika to już stały element publicystyki Ziemkiewicza. Krytyka może i słuszna – tylko zastanawiam się, czy ilość, w jakiej epatuje nią autor nie sprawi, że ludzie zaczną odczytywać jego krytykę jako bredzenie wariata rozpaczliwie trzymającego się jednego tematu i plującego jadem.

Wiele osób związanych z polską fantastyką miało pretensje do Ziemkiewicza o to, że jego literatura w pewnym momencie była wręcz niezjadliwa. Dialogi bohaterów aż ociekały jadem pełnym aluzji do bieżących wydarzeń. Rozumiem ludzi, którzy to krytykowali, ale jak dla mnie taki jad, cynizm i sarkazm czasami jest bardzo wskazany. Bo nie tylko Ziemkiewicza ostro wkurza uprzywilejowanie pewnych grup społecznych – na przykład górników. Darmowa edukacja i bezpłatna służba zdrowia – ktoś wierzy w te hasła? Proszę bardzo, ale ja tutaj zgadzam się w pełni z Ziemkiewiczem. Bowiem chyba każdy wie, jak wygląda i jedna, i druga instytucja w Polsce. Frustrujące jest też to, co dzieje się w Polsce i wyładowywanie złości czy robienie sobie jaj z pewnych rzeczy wydaje się jak najbardziej naturalne. A jak wygląda Polska? Powtarzając za Ziemkiewiczem – "wygląda tak, że tylko rzygać."

"Polactwo", które zostało wydane obecnie przez Red Horse, jest uaktualnioną i poprawioną edycją tej książki. Autor pociągnął pewne wątki dalej, dodał nowe trafne spostrzeżenia oraz opatrzył wydanie nowym wstępniakiem, który tworzy interesującą polemikę ze wstępem do pierwszego wydania książki.

"Polactwo" Rafała A. Ziemkiewicza śmiało może być uznane za jedną z najlepszych książek publicystycznych ostatnich lat. Świetne przemyślenia, trafne wnioski oraz bardzo ciekawe przykłady. Wszystko to sprawia, że publicystka Ziemkiewicza – bez względu na to, czy ktoś zgadza się z nim w poglądach, czy też nie – jest tak interesująca.

Książka zaczyna się od pierwszego krwi płynienia, ale seksu w niej niezbyt dużo, dużo natomiast namiętności, potężnych i niszczących. Bo wcale nie potrzeba szekspirowskich królów, władczyń ze sztyletem i rękami we krwi, zazdrosnych dusicieli, żeby takie namiętności pokazywać, wystarczy podstawówka w niedużym mieście i kilka dziewczątek. Zresztą wiadomo, że z siłą młodocianych uczuć żadne późniejsze żary nie mogą się równać, że to właśnie jest wiek przysiąg, rozczarowań, rozpaczy i dramatów.

Właściwie to nie tyle trzy bohaterki, ile jedna, dwa razy pogrążona w zakochaniu i nie rozumiejąca, co się z nią dzieje. Inaczej można to ująć jako perypetie zamaskowane urokiem i słodyczą. Bo utwór ten jest i powieścią, i średniowiecznym moralitetem, ognie piekielne buchają co chwila z gruntu wstrząsanego podziemnym drżeniem, szybują w powietrzu demony i odprawiają całe przedstawienia w snach. Czesław Miłosz

Legendarna PANNA NIKT, debiut powieściowy Tomka Tryzny, scenarzysty i reżysera filmowego, ukazała się w w roku 1994. Wysoko oceniona przez Czesława Miłosza, przeniesiona na ekran przez Andrzeja Wajdę, weszła na listy bestsellerów w Polsce, Holandii, Belgii i Niemczech. Przetłumaczona na 14 języków została wydana w całej zachodniej Europie, Skandynawii, na Wyspach Brytyjskich, w USA, Kanadzie, Nowej Zelandii, Australii, Brazylii.

PĒC DIVDESMIT GADIEM

Aleksandrs Dimā (tēvs)

Kopoti raksti piecpadsmit sējumos

Četrpadsmitais sējums '

RĪGA, "GENMARIN" 1993

Izdevumu sagatavojusi izdevniecība «GENMARIN» Redaktors: I. Bisters Tulkoja: I. Krastinja Korektore : A. Dergačeva Sastādītājs: G.Špakov

PĒC DIVDESMIT GADIEM

Aleksandrs Dimā (tēvs)

Kopoti raksti piecpadsmit sējumos

Četrpadsmitais sējums '

RĪGA, "GENMARIN" 1993

Izdevumu sagatavojusi izdevniecība «GENMARIN» Redaktors: I. Bisters Tulkoja: I. Krastinja Korektore : A. Dergačeva Sastādītājs: G.Špakovs

MIHAILS BULGAKOVS

JAUNĀ ĀRSTA PIEZĪMES

PUTENIS

MIHAILS BULGAKOVS

JAUNĀ ĀRSTA PIEZĪMES

PAZUDUSĪ ACS

MIHAILS BULGAKOVS

STĀSTI

PĒKŠŅAIS UZBRUKUMS

MIHAILS BULGAKOVS

STĀSTI

PSALMS

Pirms Ādama

Džeks Londons

PIEDZĪVOJUMI

 Tulkojis JURIS KRASTS

Mākslinieks TOMASS FOLKS

Redaktore INGRĪDA PANDARE

"PIRMS ĀDAMA" un "PIEDZĪVOJUMS" ir darbi, kas nav tulkoti un iekļauti Džeka Londona Kopotajos rakstos (1973-1978).

"Tapals", 2001

dIEMŽĒL MAN TRĀPĪJIES BRĀĶA EKSEMPLĀRS-NAV NODRUKĀTAS LAPPUSES-66 67 70 71 74 75 78 79

Życie Holly i Gerry`ego było idealne – szczęśliwe małżeństwo, dom w Dublinie, oddani przyjaciele, wspaniała rodzina. Mieli świat u swych stóp. Tak przynajmniej sądzili. Dlatego gdy Gerry niespodziewanie umiera, życie Holly rozpada się na kawałki. I oto okazuje się, że jej dowcipny mąż zostawił dziesięć listów, a w nich dziesięć poleceń, które Holly musi wykonać. Z pomocą zwariowanych przyjaciół i kochającej, choć nieco ekscentrycznej rodzinki, Holly przekonuje się, że los szykuje dla niej jeszcze wiele niespodzianek.

Hay personas que esperan toda la vida para encontrar a su alma gemela, pero este no es el caso de Holly y Gerry. Novios desde el instituto, se sentían como si siempre hubiesen estado juntos. Podían acabar las frases del otro, e incluso cuando discutían?como sobre quién debía salir de la cama para apagar la luz cada noche? lo hacían riendo. Holly no sabía qué sería de ella sin Gerry. Nadie lo sabía. Y así fue como comenzó ` La Lista `? como una broma. En previsión de que pudiera sucederle algo malo, Gerry dejaría a Holly una lista de cosas que hacer para salir adelante día tras día.

De pronto, la joven pareja se enfrenta a lo inimaginable: Gerry contrae una enfermedad fatal y fallece. Tres meses después de su muerte, Holly sale de su casa para recoger un misterioso paquete que ha recibido su madre para ella. Cuando lo abre se encuentra con que Gerry ha cumplido su palabra. Le ha dejado ` La Lista `, una serie de cartas con instrucciones para cada mes. Todas van firmadas con `PD: Te amo`.

Rodeada de amigas de lengua afilada y con una familia que la ama y la sobreprotege hasta volverla loca, Holly Kennedy es una heroína de nuestro tiempo: titubea, trastabilla, llora y bromea mientras se abre camino hacia la independencia, hacia una nueva vida de aventura, satisfacción profesional, amor y amistad.

To prawdziwe notatki dziewczyny, później kobiety, w których zamkniętych zostało piętnaście lat życia na krawędzi, we wciąż na nowo podejmowanej walce z nałogiem. Jej przejmujące, niejednokrotnie bardzo drastyczne świadectwo rodzi prawdę o piekle, jakim jest uzależnienie. Daty dzienne wyznczają tu czas szkoły, pracy i wakacji, ale przede wszystkim czas życia i śmierci.

"Pod mocnym aniołem" Jerzego Pilcha: opowieść o piciu, zakochaniu i otrzeźwieniu pisarza-alkoholika Jurusia. Totalnie autobiograficzna, czemu Pilch oczywiście ze wszystkich sił zaprzecza, ale czy ma jakieś wyjście?

Początek tej książki jest inny niż jej koniec i więcej w tym życiowych przypadków niż sprawstwa kierowniczego. Kiedy Pilch zaczął pisać, miało to być opus magnum, a może nawet ultimum, bo powiedział nawet kiedyś, że napisze i umrze. Miała to być wreszcie "cała prawda o chlaniu" – oczywiście cała prawda w granicach Pilchowskiego bajeru. Taka wesoło-smutna opowieść o wiecznych powrotach Jurusia na oddział deliryków doktora Granady i o jego tamtejszych kompanach, o jego beznadziejnych romansach i o literaturze – czyli o tym wszystkim, do czego Pilch nas od lat przyzwyczaił i za co tak go cała Polska kocha…

Niki es una joven madura y responsable que cursa su último año de secundaria. Alessandro es un exitoso publicista de treinta y siete años a quien acaba de dejar su novia de toda la vida. A pesar de los veinte años de diferencia que hay entre ambos y del abismo generacional que los separa, Niki y Alessandro se enamorarán locamente y vivirán una apasionada historia de amor en contra de todas las convenciones y prejuicios sociales.

Una deliciosa novela sobre el poder del amor ambientada en las románticas calles de Roma. Perdona si te llamo amor es, además, una involuntaria guía alternativa de esta ciudad. Deseosos de conocer los escenarios de esta love story contemporánea, jóvenes de todo el mundo buscan los consejos que aparecen diseminados por todo el libro para descubrir dónde comer las mejores pizzas o saborear los helados más exquisitos.

En una despoblada zona rural de Estonia, en 1992, recuperada la independencia de la pequeña república báltica, Aliide Truu, una anciana que malvive sola junto al bosque, encuentra en su jardín a una joven desconocida, exhausta y desorientada. Se trata de Zara, una veinteañera rusa, víctima del tráfico de mujeres, que ha logrado escapar de sus captores y ha acudido a la casa de Aliide en busca de una ayuda que necesita desesperadamente. A medida que Aliide supera la desconfianza inicial, y se establece un frágil vínculo entre las dos mujeres, emerge un complejo drama de viejas rivalidades y deslealtades que han arruinado la vida de una familia.

Narrada en capítulos cortos que alternan presente y pasado a un ritmo subyugante, la revelación gradual de la historia de ambos personajes mantiene en vilo al lector hasta la última página. Con meticuloso realismo, Oksanen traza los efectos devastadores del miedo y la humillación, pero también la inagotable capacidad humana para la supervivencia. Una novela de múltiples lecturas y matices, que por su originalidad y su maestría nos asombra y sobrecoge.

I o tym, jak łatwo wszystko może się rozsypać w drobny mak. Książka tylko z pozoru przypomina powieść grozy. Jest czymś więcej putBan(34); Bohaterowie powieści, Harriet i David Lovattowie, są idealną parą. W szalonych latach 60. postanawiają żyć na uboczu świata. Kupują ogromny dom pod Londynem i chcą mieć ogromną rodzinę. "Co najmniej sześcioro dzieci" – mówią. I wbrew rozsądkowi i możliwościom finansowym realizują swój plan bardzo szybko. Kolejne dzieci wypełniają dom, a na święta i wakacje pojawia się coraz więcej krewnych. Wszyscy garną się do wiktoriańskiego domu, który wydaje się z innych czasów i z innego świata.

Aż do pierwszej próby, na którą los wystawia idealnych małżonków. Sielankowe, przesłodzone szczęście rodziny zostaje zburzone przez przyjście na świat Bena – odmieńca, tytułowego piątego dziecka. Świat powieści zaczyna wypełniać przejmująca atmosfera koszmaru. Pokazanie rozpadu utopijnego projektu Lovattów staje się dla wybitnej brytyjskiej pisarki pretekstem do refleksji nad naturą relacji matki i dziecka. Przymusem bycia, bez względu na przeciwności, szczęśliwą matką z cielęcym uśmiechem wpatrzoną w swoje potomstwo. Bohaterka mówi w powieści: "Urodziłam czworo zdrowych i normalnych dzieci, i nikt tego nie docenił. Kiedy pojawiło się to inne, wszyscy uznali mnie za zbrodniarkę". Autorka pokazuje, ze na pozór cywilizowane społeczeństwo nie radzi sobie z innością, choć stara się zachowywać pozory poprawności – siostra Harriet ma córeczkę z zespołem Downa, ale tę wszyscy akceptują, bo dziewczynka jest miła, wylewna i uczuciowa. Bena, agresywnego odludka, nikt nie lubi. I ta nienawiść przerzuca się na jego matkę, bo to ona urodziła odmieńca. Bohaterka wielokrotnie przytacza opowieści o prymitywnych plemionach, które piętnowały matki "innych" dzieci.

Definicja "inności" to drugi ważny wątek powieści Lessing. Brytyjka w niezwykle przejmujący sposób zastanawia się nad granicami normalności. Zadaje sobie pytanie, czy rzeczywiście większość ma zawsze rację. Bo większość (nauczyciele, lekarze, psycholodzy) widzą w Benie zwykłe dziecko, jedynie fizycznie rozwinięte nad swój wiek i nieco zamknięte. To Harriet, a za nią reszta rodziny, sądzi, że w piątym dziecku jest coś nienormalnego. Bohaterowie mówią o sobie, że są staroświeccy – początkowo wydaje się to ich zaletą. Ale ich staroświeckość ma też inne, brutalne oblicze. Jak w zamierzchłych czasach rodzina bez skrupułów, bez skierowania lekarskiego oddaje odmieńca do zakładu dla psychicznie chorych, by tam powoli umarł.

Kiedy Harriet łamie niepisaną umowę, że nikt nie będzie o niego więcej pytał i decyduje się żyć dla Bena, musi odrzucić resztę swojej rodziny, która nie akceptuje jej decyzji. Tym samym musi zrezygnować z życia w świecie, w który wierzyła. Trudno o bardziej dramatyczny dylemat – wybierać między swoimi dziećmi, decydować, które bardziej się kocha.

Wielki format pisarstwa Lessing widać zwłaszcza w ostatnich scenach książki, kiedy Harriet widzi w telewizji swojego już dorosłego syna stojącego w tłumie podczas demonstracji. I nadal nie potrafi odpowiedzieć, kim on jest i czy naprawdę jest "inny".

Doris Lessing (dzieciństwo spędziła na farmie w Rodezji) czołowa brytyjska autorka, od wielu, wielu lat jest wymieniana jako kandydatka do literackiej Nagrody Nobla. Jej klasy nie trzeba nikomu dowodzić. Ma na swoim koncie liczne znaczące nagrody literackie. W 2000 r. Lessing opublikowała drugą część "Piątego dziecka" pod tytułem "Ben, in the World". Ze strachem przed światem kreowanym przez autorkę, ale i wielką ciekawością sięgnę po nią, jeśli pojawi się w Polsce. Magdalena Michalska Recenzja pochodzi z Gazety Wyborczej

Пронзительный роман на очень экзотическом материале. Один из наиболее известных отечественных порномагнатов рассказывает о тайнах своего грязного ремесла.

El hijo de Pedro Páramo viaja a Comala para encontrarse con su padre, sólo para verse atrapado en un mundo sin vida. La historia de lo ocurrido sobrepasa cualquier previsión del lector. La novela de Rulfo ha sido considerada como una de las cumbres de la literatura en lengua castellana por Carlos Fuentes, Gabriel García Márquez y Jorge Luis Borges. Autores de otros idiomas, como Günter Grass, Susan Sontag y Gao Xingjian se cuentan también entre sus grandes admiradores.

"A truly stunning novel, both heartbreaking and optimistic." – Lara Vapnyar

Soon to be published in twenty-five languages, Sofi Oksanen's award-winning novel Purge is a breathtakingly suspenseful tale of two women dogged by their own shameful pasts and the dark, unspoken history that binds them.

When Aliide Truu, an older woman living alone in the Estonian countryside, finds a disheveled girl huddled in her front yard, she suppresses her misgivings and offers her shelter. Zara is a young sex-trafficking victim on the run from her captors, but a photo she carries with her soon makes it clear that her arrival at Aliide's home is no coincidence. Survivors both, Aliide and Zara engage in a complex arithmetic of suspicion and revelation to distill each other's motives; gradually, their stories emerge, the culmination of a tragic family drama of rivalry, lust, and loss that played out during the worst years of Estonia's Soviet occupation.

Sofi Oksanen establishes herself as one the most important voices of her generation with this intricately woven tale, whose stakes are almost unbearably high from the first page to the last. Purge is a fiercely compelling and damning novel about the corrosive effects of shame, and of life in a time and place where to survive is to be implicated.

After the best-selling Arthur George and Nothing to Be Frightened Of, Julian Barnes returns with fourteen stories about longing and loss, friendship and love, whose mysterious natures he examines with his trademark wit and observant eye.

From an imperial capital in the eighteenth century to Garibaldi's adventures in the nineteenth, from the vineyards of Italy to the English seaside in our time, he finds the 'stages, transitions, arguments' that define us. A newly divorced real estate agent can't resist invading his reticent girlfriend's privacy, but the information he finds reveals only his callously shallow curiosity. A couple come together through an illicit cigarette and a song shared over the din of a Chinese restaurant. A widower revisting the Scottish island he'd treasured with his wife learns how difficult it is to purge oneself of grief. And throughout, friends gather regularly at dinner parties and perfect the art of cerebral, sometimes bawdy banter about the world passing before them.

Whether domestic or extraordinary, each story pulses with the resonance, spark, and poignant humor for which Barnes is justly heralded.

Pequeñas infamias es una novela sobre las casualidades de la vida. Sobre las que se descubren con sorpresa, sobre las que no llegan a descubrirse y sin embargo marcan nuestro destino, y sobre las que se descubren pero se mantienen en secreto, porque hay verdades que no deberían saberse nunca. Puede leerse, también, como una sátira de sociedad, como el retrato psicológico de una galería de personajes, o como un apasionante relato de intriga, cuyo misterio no se resuelve hasta las últimas páginas. En la casa de veraneo de un acaudalado coleccionista de arte se reúne un variopinto grupo de personas. Juntas pasan unas cuantas horas y, a pesar de las frases agradables y los comentarios corteses, la relación acabará envenenada por lo que no se dicen. Cada una de ellas esconde un secreto; cada una de ellas esconde una infamia. La realidad adquiere de pronto el carácter de un rompecabezas cuyas piezas se acercan y amenazan con acoplarse. El destino es caprichoso y se divierte creando extrañas coincidencias.

Segunda parte de Perdona si te llamo amor. La historia de amor continúa…

Alex y Niki están más enamorados que nunca, acaban de volver del faro en la isla de Blu donde han vivido días inolvidables. Niki se reencuentra con sus amigas, pero el grupo de las Ondas deberá afrontar grandes cambios que pondrán a prueba su amistad. Alex retoma su vida de siempre, sus viejos amigos. Ellos, Flavio, Enrico y Pietro han pasado de ser maridos serenos y seguros a tener que afrontar muchas difi cultades que han puesto en peligro sus matrimonios. Y ahora todas esta personas, hombres y mujeres de diferentes edades, cada uno a su manera se encuentran para refl exionar sobre el amor. Pues, ¿existe el amor? ¿Es cierta la crisis del séptimo año? ¿Tienen razón los que dicen que un amor no puede durar más de tres años? Y después, la pregunta más difícil: ¿un amor puede durar para siempre?

¿Nunca te has despertado con la sensación de seguir dentro de un sueño?

Tras un accidente, Julia queda suspendida entre el sueño y la realidad, y sólo su instinto de supervivencia podrá guiarla hasta reencontrarse con las personas que quiere. En Presentimientos, Clara Sánchez narra la envolvente y misteriosa historia de una mujer atrapada en un escenario irreal, pero extrañamente familiar, por el que deambula en busca de una salida.

Una novela lúcida, un viaje lleno de humor y aventuras en el límite de lo desconocido capaz de llevar al lector de la sorpresa a la reflexión más profunda, una combinación perfecta de realidad y fantasía.

Pornografia jest dziełem wielkim. Żadna lektura ani żadna interpretacja nie jest w stanie wyczerpać jej sensów, stanowi tylko formę zbliżenia, formę wydobycia tych znaczeń, ujęć, symboli, które wydają się najdonoślejsze. Wielkie dzieło przerasta bowiem to, co jest w stanie o nim powiedzieć czytelnik i interpretator gdyby tego nie czyniło, nie byłoby wielkim dziełem. A Gombrowiczowska Pornografia jest nim niewątpliwie. z posłowia Michała GłowińskiegoNa podstawie powieści Witolda Gombrowicza powstał film w reżyserii Jana Jakuba Kolskiego.Chciałem być wierny książce, szedłem za literkami. Bez rezultatu. Gombrowicz nie jest filmowy. Ale kiedy zdobyłem się na bezczelność wobec autora, ta powieść zaczęła się przede mną otwierać jak żywy człowiek. (Jan Jakub Kolski)

Gdy piszę te słowa, do oskarowej gali 2003 pozostało jedynie kilka godzin. Film "Pianista" Romana Polańskiego ma szansę na zdobycie aż siedmiu statuetek. Nigdy nie twierdziłem, że ilość zdobytych Oskarów lub nominacji jest wyznacznikiem jakości filmu. Mimo wszystko miło jest wiedzieć, że obraz będący w dużej części produkcją polską zdobył tak wielki, międzynarodowy mir. Długo nie zdawałem sobie sprawy, iż "Pianista" to "tylko" ekranizacja tak samo zatytułowanej książki. Dowiedziałem się o tym dopiero wtedy, gdy wspomnienia Władysława Szpilmana wydane w twardej, czarnej oprawie, wpadły w moje ręce.

Władysławowi Szpilmanowi, polskiemu Żydowi, który przed Drugą Wojną Światową pracował jako Pianista w Polskim Radiu nie udało się uniknąć koszmaru Holokaustu – zdołał jednak, jako jeden z nielicznych Żydów, ocalić swe życie. Wszystkie lata wojny spędził w okupowanej przez faszystów Warszawie; początkowo mieszkając wraz z rodziną w getcie, a potem, gdy rozpoczęły się masowe mordy, ukrywając się w coraz gorszych warunkach przed bezlitosnymi hitlerowcami. Swoje wojenne wspomnienia spisał wkrótce po wyzwoleniu Polaków, a wydane zostały one po raz pierwszy w 1946 r. Niestety, nie obeszło się bez znacznej ingerencji cenzury. Oryginalna wersja pamiętnika Szpilmana była zapomniana przez pięćdziesiąt lat, aż wreszcie ukazała się w Niemczech w 1998 r. Błyskawicznie wspięła się na szczyty list bestsellerów, wywołując poruszenie społeczeństw na całym globie. Recenzowane tu wydanie jest pierwszą polską, wolną od cenzury publikacją wspomnień Władysława Szpilmana.

31. sierpnia 1939 roku nie było w Warszawie już prawie nikogo, kto byłby zdania, że wojny z Niemcami można jeszcze uniknąć, i tylko niepoprawni optymiści byli przekonani, że Hitler przestraszy się nieprzejednanej postawy Polski. Ich optymizm był przejawem oportunizmu, wiary pozbawionej wszelkiej logiki, że do wybuchu wojny nie dojdzie i że będzie można nadal żyć w spokoju; życie było przecież takie piękne.

Pianista to wierny opis warszawskiej rzeczywistości z lat 1939-1945. Narratorem jest Żyd nieustannie zagrożony śmiercią z rąk faszystów, więc dziwić może fakt, że książka jest napisana bardzo obiektywnie i zawiera niezwykle umiarkowaną dawkę sensacyjności. Wolf Biermann pisze zresztą w posłowiu: "Czytelnicy z pewnością zauważą sami; mimo że pamiętnik ten pisany był "na gorąco", gdyż powstał, gdy ruiny jeszcze dymiły, gdy tlił się jeszcze popiół światowej pożogi, to język, jakiego używa Władysław Szpilman jest zadziwiająco powściągliwy. Autor z melancholijnym niemal dystansem opisuje to wszystko, co właśnie przeżył." Mimo wszelkich okropieństw, jakich Szpilman doświadczył w czasie wojny, ani razu nie usiłuje on wyrazić swojego uczucia nienawiści czy chęci zemsty. Pianista to literatura faktu. Autor relacjonuje autentyczne wydarzenia, ale ich osąd czy wyciąganie wniosków pozostawia nam. W moich oczach owa rzeczowość książki jest jedną z jej największych zalet.

Wypiliśmy kawę i chcieliśmy zacząć grać. Usiadłem do fortepianu otoczony grupą wrażliwych słuchaczy, którzy umieli ocenić przyjemność jakiej za chwilę mieliśmy doznać. Po mojej prawej stronie ustawił się skrzypek, z lewej zaś strony siedziała młoda, śliczna przyjaciółka Reginy, która miała przewracać kartki nut. Czego mogło mi jeszcze brakować do szczęścia? Czekaliśmy jeszcze na Halinę, która musiała wyjść na chwilę do sklepu na dół, by gdzieś zadzwonić. Wróciła, niosąc wydanie specjalne jednej z gazet. Wielkimi literami, chyba największymi z tych, które były w dyspozycji drukarni, napisano na pierwszej stronie dwa słowa: PARYŻ ZDOBYTY!

Oparłem głowę o fortepian i wybuchnąłem po raz pierwszy w czasie tej wojny płaczem.

Pianista przedstawia nam Warszawę w przededniu i w pierwszych tygodniach wojny. Opisuje zajęcie stolicy przez gestapowców i początkowe relacje Polaków z Niemcami. Opowiada o pierwszych prześladowaniach Żydów i o tworzeniu getta, o panującym w nim głodzie i nędzy. Książka relacjonuje w dalszej kolejności wywożenie Żydów w nieludzkich warunkach do komór gazowych na południu kraju. Opowiada o cudownym wyratowaniu Władysława Szpilmana z objęć śmierci, które to zapoczątkowało dla niego drugi etap wojny – okres ukrywania się przed Niemcami, czas jeszcze większej niepewności, jeszcze większego strachu, jeszcze większej tragedii. Wreszcie opisuje Pianista wybuch powstania warszawskiego, który doprowadził do "śmierci miasta" i do rozpaczliwych starań Szpilmana o przeżycie wśród wyludnionych, ale nie całkowicie opuszczonych przez niemieckich żołnierzy ruin i zgliszcz. Tragizm zwykle splata się z komizmem, więc w pamiętniku znajdziemy także kilka absurdalnych lub humorystycznych epizodów, których dowcip zostaje jednak przyćmiony przez wszechobecny dramat i w ostatecznym rozrachunku dramat ten tylko uwypukla. Na kartach książki znalazło się także miejsce dla niezwykłego bohaterstwa i szlachetności Janusza Korczaka, zwanego przez swoich małych podopiecznych, z którymi dobrowolnie poszedł na śmierć, Starym Doktorem.

Z pewnością jeszcze w komorze gazowej, gdy gaz dławił już dziecięce krtanie, a strach zajmował w sercach sierot miejsce radości i nadziei, Stary Doktor wysiłkiem szeptał im:

– To nic dzieci! To nic… – by przynajmniej swym małym podopiecznym zaoszczędzić strachu przed przejściem z życia do śmierci.

Pianista udowadnia nam także, że w życiu nigdy nie wolno nie doceniać nam roli przypadku. Historia kapitana Wilma Hosenfelda, oficera Wehrmachtu – "jedynego c z ł o w i e k a w niemieckim mundurze" – jest nierozerwalnie związana z dramatem Władysława Szpilmana. Bez jego pomocy autorowi prawdopodobnie nie udałoby się przeżyć ostatnich miesięcy okupacji. Kapitan Hosenfeld wyciągnął pomocną dłoń w kierunku Szpilmana w najbardziej krytycznym momentach ukrywania się przed nazistami. Ratunek przyszedł więc ubrany w niemiecki mundur. Życie zaskakuje czasem równie mocno co fikcja literacka. W recenzowanym przeze mnie wydaniu czytelnik znajdzie fragmenty pamiętnika Wilma Hosenfelda, którego poglądy na ideologię hitlerowską różniły się diametralnie od poglądów statystycznego niemieckiego żołnierza. Wolf Biermann w swym posłowiu stara się złożyć pomost pomiędzy postacią owego wyjątkowego – wyjątkowego, jak na czasy i miejsce, w którym żył – człowieka a opowieścią Szpilmana.

– Wstawać!

Podnieśli się tak szybko, jak tylko mogli, z wyjątkiem ojca rodziny, staruszka ze sparaliżowanymi nogami. Podoficer kipiał ze wściekłości. Zbliżył się do stołu, oparł oń obiema rękami, wbił sztywne spojrzenie w sparaliżowanego i wrzasnął:

– Wstawać!

Stary człowiek wsparł się mocno na poręczach, podejmując rozpaczliwe wysiłki, lecz bez skutku. Nim zdążyliśmy zorientować się w sytuacji, Niemcy rzucili się na niego, poderwali go z fotelem w górę, wynieśli na balkon i zrzucili z trzeciego piętra na ulicę.

O Pianiście trudno napisać coś więcej. To książka godna polecenia absolutnie każdemu, ale "w gruncie rzeczy nie potrzebuje ona żadnego komentarza". Przejrzyście napisana, jest łatwa i zarazem wstrząsająca w lekturze. To jeden z tych tytułów, które czyta się jednym tchem. Jej prawdziwość trzyma w napięciu i nigdzie nie pozwala czytelnikowi na obojętność. Warto powtórzyć za Romanem Polańskim: "Pianista jest świadectwem ludzkiej wytrzymałości w obliczu śmierci oraz hołdem dla siły muzyki i chęci życia. Łamiąc wiele stereotypów jest historią opowiedzianą bez cienia żądzy zemsty."

Holokaust miał miejsce ponad pół wieku i dla osób z mojego pokolenia to dość odległa przeszłość. Nie uważam jednak, żeby wolno nam było o nim zapomnieć. Będzie musiało minąć jeszcze dużo czasu, zanim będzie on miał prawo stać się tylko pojęciem. Dobrze, że istnieją dzieła takie jak Pianista, które każą nam pamiętać.

Borys Jagielski

It's hardly a new experience to emerge from a Don DeLillo novel feeling faintly disturbed and disoriented. This is both a charm and a curse of much of his fiction, a reason he is so exciting to some readers and so irritating to others (notably George Will). And in the 117-page Point Omega, DeLillo's lean prose is so spare and concentrated that the aftereffects are more powerful than usual.Reading it is akin to a brisk hike up a desert mountain-a trifle arid, perhaps, but with occasional views of breathtaking grandeur. There is no room for false steps, and even the sure-footed will want to double back now and then to check for signs they might have missed along the way.Holding down the book's center is a pair of inward-looking men: Jim Finley, a middle-aged filmmaker who, in the words of his estranged wife, is too serious about art but not serious enough about life; and the much older Richard Elster, a sort of Bush-era Dr. Strangelove without the accent or the comic props.We join them at Elster's rustic desert hideaway in California, where Elster has retreated into the emptiness of time and space following his departure from the Bush-Cheney team of planners for the Iraq War. Elster had been recruited to serve as a sort of conceptual guru, but he left in disillusionment after plans for the haiku war he preferred bogged down in numbers and nitty gritty.Finley hopes to coax Elster into sharing that experience while the camera rolls. He envisions a minimalist work in which Elster will speak in one continuous take while standing against a blank wall in Brooklyn.Anyone recalling the Bush aide who anonymously boasted in 2004 that the Administration would create our own reality to reshape the post 9-11 world will easily detect echoes of that dreamy hubris in Elster's big declarations. As the two men float ever further from the moorings of the cities they left behind, the going gets a little tedious. One suspects DeLillo is setting them up for a fall, especially when Elster maintains they're closing in on the omega point, a concept postulating an eventual leap out of our biology, as Elster puts it, an ultimate evolution in which brute matter becomes analytical human thought.DeLillo delivers on this threat with a visit by Elster's twenty-something daughter, Jessie. From there, the dynamics of human tensions and tragedy take over, laying bare the vanity of intellectual abstraction, and making the omega point loom like empty words on a horizon of deadly happenstance.Along the way, DeLillo is at his best rendering micro-moments of the inner life. That's all the more impressive seeing as how Elster himself seemingly warns off the author from attempting any such thing, by saying in the first chapter, The true life is not reducible to words spoken or written, not by anyone, ever.From time to time, at least, DeLillo proves him wrong.

A reconstruction of Melville's original text omits the "Pierre as author" subplot that was later assimilated and is accompanied by thirty full-color pictures by Maurice Sendak.

Prowokacyjny dziennik szczęśliwej miłości, najbardziej intymna z książek pisarki. Za sprawą jej talentu, łączącego siłę wyrazu z wyrafinowaniem, osobiste wyznania nabierają wartości uniwersalnych. Polka zawiera, co w prozie Manueli Gretkowskiej najlepsze: celne obserwacje paradoksów współczesności, błyskotliwe eseje, zmysłowe relacje z podróży oraz pełne ironii i poezji opisy codzienności.

Que faire de ses penchants?

T'assignant cinq heures par jour, un mois durant, à ton ordinateur, tu te donnes pour objet de raconter le souvenir que tu as d'une femme ou autre que tu as désirée ou qui t'a désirée.

Tu les prendras dans l'ordre où elles te reviendront en mémoire. Tu les coucheras ensuite dans l'ordre impersonnel de l'alphabet.

Mais pourquoi cet exercice, d'une ironie peut-être cruelle?

Dissiper ou digresser tes désirs.

Car la vie est trop courte pour se résigner à lire des livres mal écrits et coucher avec des femmes qu'on n'aime pas.

Affaire de style.

Ne risques-tu pas, entendant pourtant t'écarter des mœurs de ton temps et esquiver son idolâtrie du désir, d'y succomber?

Peut-on échapper à la publicité du désir?

Et si, croyant résister à son assujettissement, tu ne faisais que pratiquer cette forme – si française – de résistance qui s'appelle la collaboration?

Dans Promenade, Régis Jauffret jette en pâture au lecteur la folle errance d’une femme dépossédée d’elle-même, claustrée dans un univers mental halluciné. Cette anonyme («elle») pratiquement réduite à néant apparaît comme totalement étrangère à l’organisation sociale et au flux qui entraîne ses congénères dans les méandres de la vie. Privée de relations durables, d’activités valorisantes et d’emploi stable, elle dérive dans le dédale d’un monde urbain aseptisé et remplit sa morne existence de scénarios fantasmés, dont la mort constitue souvent le dénouement.

Détonnant catalogue de catastrophes tragi-loufoques, Promenade traite des formes extrêmes de la solitude («Elle aurait dû passer une annonce, elle aurait demandé qu’on l’associe à un réseau de relations déjà constitué. Elle pourrait rendre des visites à l’improviste pour s’épancher, prendre un train ou un avion et s’installer quelques mois chez une connaissance éloignée. Sa solitude serait dissoute dans ce bain d’humains affectueux, pourvus d’oreilles attentives.») et de la déprime («Elle n’avait pas l’ambition de réussir sa vie, elle acceptait de se laisser décomposer comme un bouquet de fleurs oublié sur un coin de cheminée dans un vase rempli d’eau croupie.»). Cette saillie littéraire peut aussi être lue comme une illustration concluante de l’absurdité de certains enchaînements de l’existence et de la difficulté de mettre en oeuvre la trame des récits qui débordent de notre imagination, quand le moule social nous étiquette comme «membre d’une tribu».

Au fil de journées interminables où chaque minute est «dure à avaler comme du gravier», la femme errante de Promenade se noie dans des suppositions et des hypothèses toutes plus folles les unes que les autres, lesquelles l’empêchent d’accéder à la moindre étincelle de bonheur. Chaque passant anonyme est le point de départ d’une suite incontrôlable de conjectures. Perdue dans un monde hostile, elle rêve d’un état végétatif «comme ces plantes qui avaient l’humilité prémonitoire d’être déjà en partie enfoncées dans la terre». Finalement, les seules relations qu’elle établit avec le genre humain sont sexuelles, avec le faux espoir qu’elle «en obtiendrait peut-être une secousse qui à un certain moment la soulèverait et lui ferait passer son perpétuel manque d’enthousiasme». Pourtant, rien n’y fait. Le lecteur la voit décliner, s’abandonner sans pouvoir opposer la moindre résistance, rongée par le «ressassement infini qui clapote en elle» et persuadée que «sa mère avait mis au monde une espèce de maladie qui s’était développée jusqu’à devenir cette jeune femme pathologique toujours en mouvement, tourmentée, incapable de trouver le repos».

Dans ce roman tiré au cordeau, l’auteur marseillais utilise, lorsque la femme échafaude ses plans obsessionnels, le conditionnel et l’imparfait jusqu’à la lie. Exemple: «Elle marcherait, anonyme, sans volonté, simple cellule dans la foule.» Et «elle n’arriverait pas à comprendre pourquoi ils marchaient dociles sur le trottoir, sans avoir un désir furieux de se déserter, de s’abandonner sur place comme des coquilles vides». La femme de Jauffret se verrait tour à tour seule, en couple avec un homme ou une femme, en famille avec des enfants insupportables, en invitée parasite, en groupe, en ménagère attentionnée, en prostituée délurée, etc. Elle imaginerait des moments tendres, des noces, des engueulades épiques, des retrouvailles, des cocufiages et ainsi de suite. Pour se raccrocher à un réseau social existant, pour quitter même furtivement une existence «où chaque instant est une torture», elle chercherait à s’incruster dans un bar, un hôtel, chez le coiffeur, chez un ancien camarade de lycée, dans des bureaux ou encore chez des particuliers qu’elle ne connaîtrait ni d’Ève ni d’Adam. Désireuse de ne plus ressentir la «piqûre de l’existence» et toujours «soulagée d’avoir échappé à la journée qui se préparait dans son dos comme un attentat», l’héroïne semble finalement obsédée par une question récurrente: «Comment faire pour se suicider sans mourir, pour éviter la vie sans subir cette épreuve supplémentaire?» Amorphe, inerte, avec toujours en tête l’idée de se foutre en l’air, elle se traîne d’un quartier à un autre, d’un fantasme à un autre, cherchant un remède au désœuvrement le plus total. Vivoter à défaut de crever, en quête «d’autre chose que rien», en «[imaginant] les moyens de se débarrasser de l’existence comme d’une endémie qui sème la terreur depuis l’aube des temps».

Podróż ludzi księgi pozwoliła Oldze Tokarczuk z pełnym blaskiem wejść na polską scenę literacką i zasiąść w gronie tych najlepszych. Jej pierwszą książkę przeczytało wielu Polaków. Bywa, że debiuty są dziełem rozpoczynającym, ale jednocześnie i wieńczącym karierę początkującego pisarza. Wszystkie najcenniejsze myśli, spostrzeżenia zostaną wyczerpane przy pierwszej książce i autor, z braku nowych pomysłów i natchnienia musi poprzestać na tej jednej, nie zaspokajając tym samym głodu czytelników.

Olga Tokarczuk nie pozostawiła nas na pastwę losu. Wciąż podsuwa nam co smaczniejsze kąski, nie „żywi” byle czym, raczy nasze „żołądki” wyrafinowaną treścią swoich książek. Nie zawsze słodką, czasem kwaśną i cierpką, ale zawsze pozwalającą uchylić rąbka tajemnicy świata. Jej myśli z całą mocą kiełkują, wciąż świeże i cudowne. Twierdzi, że czasem „lepiej rozumieć mowę zimowego wiatru i słyszeć bolesny krzyk pękających na wiosnę nasion niż ślizgać się po powierzchni mądrości liter” Ślizga się z pełną gracją i jak dotąd jeszcze się nie pośliznęła. Swymi zręcznymi palcami formuje słowa niczym plastelinowe ludziki.

W Podróży przedstawia nam świat magii, tajemnic, nieodgadnionych zagadek, a jednocześnie świat codzienny, ten, który znamy czasem nawet o tym nie wiedząc. Wnikliwszych pewnie zainteresują fragmenty odnośnie semantyki wędrówki, przemijalności, snów Weroniki czy też Markizowych luster. W rozmowie z Jarosławem Klejnockim i Jerzym Sosnowskim – krytykami literackimi, Olga Tokarczuk powiedziała „Dla mnie proces tworzenia jest procesem tajemniczym. Wiele razy o tym mówiłam. W momencie, kiedy powstaje pomysł postaci, splotu wydarzeń itd., naprawdę nie obchodzi mnie, kto to będzie czytał i co powie na ten temat.” A jednak ludzie mówią i to sporo. Jedni są pełni entuzjazmu i wyrażają zachwyt dla jej talentu pisarskiego, inni, całkiem odmiennego zdania, są wręcz zniesmaczeni. Ludzie preferują różne gatunki literatury, dlatego też niekoniecznie proza Tokarczuk musi podobać się wszystkim – to zrozumiałe. Wielu jest jednak takich, dla których jej utwory stanowią swoiste źródło inspiracji i podłoże wielu ognistych dyskusji odnośnie życia, człowieka i jego miejsca w świecie. Doskonałym przykładem mogę być chociażby ja,

Kraina pełna barw, owiana mgiełką tajemniczości zapraszała do siebie. Nie można było się długo opierać i nie wsiąść z Markizem i Weroniką do bryczki. Stworzeni przez pisarkę bohaterowie, pełni sprzeczności, a jednocześnie podobieństw, przyciągali jak magnes. Przepełniona namiętnością miłości Weronika, inteligentny Markiz i towarzyszący im chłopiec imieniem Gauche, różnili się od siebie diametralnie – pochodzeniem, wykształceniem, światopoglądami, a jednak inspirowani wspólną chęcią poznania razem wyruszyli, aby zrealizować swoje marzenie.

Łatwo było się pokusić i udać z nimi w podróż po tytułową księgę. Czy jednak sama księga pełni tu najważniejszą rolę? Myślę, że niekoniecznie. Nie tyle cel podróży, co sama podróż, droga do tego celu stanowi najistotniejszą wartość. „Podróżujący ludzie stają się mądrzejsi nie tylko dlatego, że wciąż doświadczają nowych widoków i zdarzeń, ale przez to, że sami dla siebie stają się mijanym pejzażem, na który można popatrzeć z kojącego dystansu.” Jak to się zwykło mawiać – podróże kształcą. Niewątpliwie to prawda, ale czy wszyscy potrafimy wyłowić płynącą z nich naukę? Z tym nie mogę się zgodzić. Doskonałym przykładem jest Markiz. Jego, jak twierdził – ukochana Weronika, zmarła w czasie drogi. Dlaczego? Dlatego, że Markiz zaślepiony chęcią odnalezienia księgi, zapomniał o otaczającym go świecie. Gdyby nieco zwolnił, poświęcił Weronice trochę swojej uwagi, dziewczyna być może by przeżyła. Co stało się z samym organizatorem wyprawy – Markizem?

Dlaczego będąc już tak blisko, prawie sięgając po księgę, w efekcie nie dotknął jej nawet palcem – nie będę zdradzać. Zaślepienie, naiwność, albo ruda kobieta, która podobno jak czarny kot przebiegający drogę przynosi nieszczęście, być może doprowadziła do tego, że podróż skończyła się tak a nie inaczej. Czy Markiz był postacią negatywną? W żadnym wypadku nie. Był tylko człowiekiem. Tak jak każdy z nas błądził, szkoda tylko, że na naprawienie błędów było już za późno. Miejmy nadzieję, że w naszym przypadku tak nie będzie.

Pewien mężczyzna, rozwodnik i nauczyciel historii, jest znudzony życiem. Sam o sobie mówi, że cierpi na depresję, że nauczanie to dla niego marsz w miejscu, że nie pamięta, dlaczego się ożenił, i że woli nie pamiętać, dlaczego się rozwiódł. Pewnej bezsennej nocy rozpoznaje siebie w jednym z aktorów grających w oglądanym właśnie filmie. Jego depresja pogłębia się, a życie zaczyna się toczyć podwójnym torem. Dzieją się coraz dziwniejsze, coraz bardziej zaskakujące rzeczy, szara jeszcze niedawno egzystencja dostarcza nauczycielowi nadmiaru wrażeń.

When Margo Roth Spiegelman beckons Quentin Jacobsen in the middle of the night — dressed like a ninja and plotting an ingenious campaign of revenge — he follows her. Margo's always planned extravagantly, and, until now, she's always planned solo. After a lifetime of loving Margo from afar, things are finally looking up for Q. . until day breaks and she has vanished. Always an enigma, Margo has now become a mystery. But there are clues. And they're for Q. Printz Medalist John Green returns with the trademark brilliant wit and heart-stopping emotional honesty that have inspired a new generation of readers.

»Im Anfang war der Mythus. Wie der große Gott in den Seelen der Inder, Griechen und Germanen dichtete und nach Ausdruck rang, so dichtet er in jedes Kindes Seele täglich wieder.« Mit diesen Sätzen beginnt die erste Erzählung Hermann Hesses (1877-1962), die 1904 im S. Fischer Verlag erschien und ihren Autor mit einem Schlag berühmt machte. Der in unmittelbarer Nachfolge von Gottfried Kellers Grünem Heinrich stehende »Erziehungsroman« hat mit seinen erfrischenden, allem Pathetischen abholden Naturschilderungen bis heute nichts an Charme und Farbe verloren. Hesse selbst hat den dezidierten Individualismus Camenzinds als den »Anfang des roten Fadens« bezeichnet, der sein ganzes Werk durchzieht.

Mieszkańcy Przystani Wiatrów odkryli, że na ich planecie możliwe jest realizowanie odwiecznego marzenia ludzi. Wspomagani przez słabą grawitację i gęstą atmosferę, na skrzydłach wykutych z metalu uzyskanego z porzuconego statku — zaczęli latać!

Na planecie małych wysepek, trapionych przez potwory mórz i rozdzierające powietrze sztormy, lotnicy pełnili funkcję wysłanników i zazdrośnie strzegli prawa do dziedziczenia skrzydeł. Jednak Maris z Amberly, która ponad wszystko pragnęła latać, rzuciła im wyzwanie i wywalczyła skrzydła dla siebie. Wkrótce przekonała się, że toczy bój nie tylko o własne przetrwanie, ale także o dalsze istnienie Przystani Wiatrów.

"A masterful tale of treachery and duplicity… Spellbinding."-New York Times

The year is 1908, the place, a small Greek island in the declining days of the crumbling Ottoman Empire. For twenty years Basil Pascali has spied on the people of his small community and secretly reported on their activities to the authorities in Constantinople. Although his reports are never acknowledged, never acted upon, he has received regular payment for his work. Now he fears that the villagers have found him out and he becomes engulfed in paranoia. In the midst of his panic, a charming Englishman arrives on the island claiming to be an archaeologist, and charms his way into the heart of the woman for whom Pascali pines. A complex game is played out between the two where cunning and betrayal may come to haunt them both. Pascali's Island was made into a feature film starring Ben Kingsley and Helen Mirren.

"Darkly ironic… Offers an almost Conradian richness."-The New Yorker

"A compelling portrait of a schemer whose shabby amorality scarcely ensures his survival in a world where treachery is the rule."- Boston Sunday Globe

Los cuatro relatos que integran el volumen de Palo y Hueso fueron escritos entre 1960 y 1961 y aparecieron publicados en Buenos Aires por primera vez en 1965, editados por Camarda Junior y constituyen otra muestra más de la percepción de la realidad en la obra del autor.

El relato Palo y Hueso fue llevado al cine, allá por 1967, con guión escrito por el propio Saer y dirigido por Alejandro Sarquis.

Powtórka z morderstwa to kryminał czy może raczej kryminałek, jeśli weźmiemy pod uwagę, że jest trochę niepoważny (o ile morderstwo może być niepoważne!). Autorka twierdzi, że wszystko zaczęło się od momentu, kiedy zobaczyła swojego telewizyjnego kolegę, taszczącego na przełaj przez studio wielkie pudło z reflektorami, i zaczęła się zastanawiać, co by było, gdyby kolega zamiast świateł znalazł w pudle nieboszczyka… W efekcie powstał zabawny kryminał, którego akcja toczy się w środowisku telewizyjnym i gdzie spotykają się postaci z wszystkich dotychczas wydanych książek Moniki Szwai. Oczywiście rzecz jest całkowitą i absolutną fikcją, wymyślone telewizyjne morderstwo pozwoliło jednak autorce na opisanie pewnych zjawisk, które nie tylko w telewizji występować mogą i czasem, niestety, występują. Jak to dobrze, że niezadowoleni pracownicy nie łapią od razu za ciężkie przedmioty, aby rzucać nimi w siebie nawzajem… Monika Szwaja? jedna z najpoczytniejszych polskich autorek. Mieszka w Szczecinie. Szczęśliwy przypadek sprawił, że nie dostała się na prawo i rozpoczęła pracę w telewizji, która stała się miłością jej życia. Ukończyła polonistykę na uniwersytecie w Poznaniu. W stanie wojennym uczyła polskiego i historii w Podgórzynie w Karkonoszach, potem przez sześć lat była nauczycielką w szczecińskich szkołach. W 1989 roku, jak wielu wyrzuconych wcześniej dziennikarzy, powróciła do pracy w telewizji. Kocha muzykę: klasyczną, symfoniczną, folk irlandzki oraz szanty. Kocha góry w każdej postaci. Kocha ludzi (z wyjątkiem wrednych i głupich). Kocha psy (bez wyjątku).

Adam i Ewa to młode, zamożne, wykształcone małżeństwo. Spełnieniem ich ambicji i planów na przyszłość ma stać się dziecko. Jednak jego narodziny okazują się ruiną, nie realizacją marzeń: dziewczynka ma zespół Downa w wyjątkowo ciężkiej postaci. Ewa – poprzez instynktowne poświęcenie – uczy się akceptować córkę, choć nie jest w stanie dotrzeć do jej świata. Adam, którego zawiedzione nadzieje zamieniły się w odrzucenie, coraz bardziej oddala się od rodziny. Nie ma pojęcia, że Marysia-Myszka – niezdolna do wypowiedzenia poprawnego zdania i wykonania sensownej w ludzkich oczach czynności – zrywa jabłka z rajskiego drzewa i rozmawia z Bogiem. Czy zdarzy się coś, co otworzy zatrzaśnięte między nimi drzwi? Być może klucz znajduje się w przeszłości…

Wydaną w 1996 r. powieść nagradzano wielokrotnie, m.in. Nagrodą im. Kościelskich, Paszportem „Polityki", nominacją do NIKE i wyróżnieniem publiczności w tym konkursie. Właśnie „Prawiekiem" zdobyła Olga Tokarczuk serca i sympatię polskich czytelników, a niebawem także czytelników zagranicznych. Do dziś jej książki przetłumaczono na kilkanaście języków (w tym także np. na chiński czy duński), a autorka jest już łatwo rozpoznawalna na rynkach międzynarodowych i stanowi swoistą markę eksportową polskiej literatury. Jej proza jeszcze czterokrotnie zdobywała laury czytelników w konkursie NIKE, a w tym roku jury przyznało jej także główną nagrodę (za powieść „Bieguni").

To „Prawiekiem" Tokarczuk potwierdziła pokładane w niej nadzieje, że będzie odrodzicielką fabuły w polskiej prozie, i spełniła oczekiwania na pojawienie się pisarza czy może lepiej pisarki, zarówno oryginalnej, intrygującej, ambitnej, jak i tworzącej dla ludzi. Takiej, której książki chce się po prostu czytać, a zarazem wracać do nich wielokrotnie.

„Prawiek" jest powieścią niezwykłą i stanowi bardzo ciekawy projekt artystyczny. To z jednej strony saga, nawiązująca do najlepszych tradycji tego gatunku, opowiadająca o dziejach dwóch rodzin – Boskich i Niebieskich – zamieszkujących fikcyjną wieś Prawiek, położoną gdzieś w Kieleckiem. Akcja książki rozpoczyna się u wrót I wojny światowej, a doprowadzona zostaje aż do lat 80. XX w. i opisuje perypetie trzech pokoleń. Ale jest to także powieść-rzeka, gdyż portretuje też świat jako taki, wprowadza liczne wątki poboczne – w tym refleksyjne, magiczne, historyczne, filozoficzne – i zaludnia karty opowieści innymi licznymi bohaterami, których zagmatwane często losy składają się na swoiste puzzle rzeczywistości i zbiorowy portret polskiej prowincji w minionym stuleciu.

Tokarczuk nie snuje swych historii z punktu widzenia wielkich przemian, procesów historycznych, cywilizacyjnych czy politycznych. Przyjmuje perspektywę jednostkową – jej książka jest przede wszystkim opowieścią (wyraźnie zresztą noszącą stygmat feminizmu) o konkretnych osobach i w tym właśnie przejawia się siła i moc przekonywania jej narracji. Dzieje poszczególnych ludzi (a zwłaszcza kobiet!), ich uwikłania i pokrętne drogi życiowe wydają się przy tym zaskakująco prawdziwe i – co najważniejsze – autentyczne, a dzięki temu zyskują akceptację czytelnika.

Innym walorem „Prawieku" jest całościowe założenie opowieści. Tytułowy Prawiek jest co prawda prowincjonalną wsią, ale także metaforą świata. Niczym Reymontowskie Lipce stanowi przestrzeń zamkniętą, w której dzieje się wszystko: historia wkracza brutalnie, polityka weń ingeruje, zachodzą społeczne i kulturowe przemiany, ale główny nurt zdarzeń rozgrywa się w hermetycznym kręgu lokalnej społeczności pełnej tyleż typowych, co oryginalnych indywidualności ludzkich.

Tokarczuk portretuje polską prowincję inaczej niż inni polscy pisarze zajmujący się tą tematyką. Nie uprawia satyry jak Redliński (jako autor „Konopielki"), nie kultywuje nostalgii jak Myśliwski (jako autor „Kamienia na kamieniu"), nie fascynuje ją upadek tradycyjnej chłopskiej kultury i społeczne dramaty człowieka jak Kawalca (jako autora „Tańczącego jastrzębia"). Jej wieś jest tyleż realistyczna, co magiczna. Jej opowieść – tyleż psychologiczna, co symboliczna. W pewnym sensie artystyczna wizja Tokarczuk przypomina w „Prawieku" dzieła romantyków: stanowi pomieszanie realizmu i fantastyki, racjonalnego opisu i magii, jest opowieścią zakorzenioną w historii, a jednocześnie pełną fantazmatów.

Można ją, oczywiście, czytać jako historię polskiej wsi w burzliwym wieku wojen i politycznych przemian. Można ją także czytać jako przypowieść o skomplikowanych ludzkich losach. Jako powieść psychologiczną i metaforyczną jednocześnie.

Kluczem do zrozumienia „Prawieku" jest jednak mit. „Od kiedy pamiętam, chciałam napisać książkę taką jak ta. Stworzyć i opisać świat. Jest to historia świata, który jak wszystko, co żywe, rodzi się, rozwija i umiera" – powiada o „Prawieku" Tokarczuk. Mit bowiem stanowi uniwersalny wzorzec ludzkiego losu. Każda wielka powieść sięga do mitów – twierdzi pisarka – to znaczy do skarbnicy uniwersaliów. I taki jest też właśnie „Prawiek".

Bardziej wyrafinowany czytelnik odnajdzie więc w tej książce buddyjską refleksję nad ludzkim i zwierzęcym cierpieniem, sentymentalno-romantyczny stosunek do natury, jungowską reinterpretację hiobowego cierpienia jako metaforę ludzkiego istnienia, dialog pomiędzy pascalowską i oświeceniową, racjonalną koncepcją postrzegania Boga, wreszcie pesymistyczną – gnostycką – wizję świata.

Ale nade wszystko jest to zapierająca dech w piersiach opowieść o ludzkim życiu i zmaganiu się z samym sobą, okolicznościami, moralnymi i religijnymi normami, historią. Opowieść pełna czułości dla świata, mimo jego okrucieństwa, i dla żyjących nań ludzi, którzy za wszelką cenę chcą, z rozmaitym skutkiem, nadać sens własnej egzystencji.

Więcej pod adresem http://www.polityka.pl/kultura/ksiazki/271350,1,recenzja-ksiazki-olga-tokarczuk-prawiek-i-inne-czasy.read#ixzz1zqtJcP1A

"Paw królowej" to opowieść dziejąca się współcześnie w Polsce, w odróżnieniu od bestsellerowej "Wojny polsko-ruskiej…" nie na prowincji lecz w Warszawie. Dorota Masłowska wykreowała nową galerię pełnych humoru postaci, z których zabawnymi przygodami z pewnością zaprzyjaźnią się czytelnicy…

Bywały okresy, kiedy wyprawy w przeszłość pociągały mnie bardziej niż moje aktualne podróże korespondenta i reportera. Działo się to w chwilach zmęczenia teraźniejszością. Wszystko w niej się powtarzało: polityka – przewrotne, nieczyste gry i kłamstwa, życie szarego człowieka – bieda i beznadziej, podział świata na Wschód i Zachód – ciągle ten sam. A podobnie jak kiedyś pragnąłem przekroczyć granicę w przestrzeni, teraz tak fascynowąło mnie przekraczanie granicy w czasie.

Platero y yo es el mejor conjunto de poemas en prosa de la literatura española. Lectura de niños y adultos en todos los países de habla hispana. Traducido a las más importantes lenguas de cultura. Libro que es, entre otras cosas, elegía andaluza, autobiografía lírica, inmortalización del pueblo natal del autor y creación de un mito imperecedero: el burrito de Moguer.

Con la guerra civil, `lejana y próxima a un tiempo, quizás más temida por invencible`, como telón de fondo Primera memoria, Premio Nadal 1959, narra el paso de la niñez a la adolescencia de Matia – la protagonista – y de su primo Borja. Los dos viven en casa de su abuela en un mundo insular ingenuo y misterioso a la vez.

A través de la visión particularísima de la joven protagonista – sin madre y con el padre desaparecido – asistimos a su despertar a la adolescencia, cuando, roto el caparazón de la niñez, ciega y asombra, y como no, con dolor a veces, destella el fuerte resplandor de la realidad.

Una intensa galería de personajes constituye el contrapunto de su vertiginosa sucesión de sensaciones. Y es que, en unos meses, Matia descubrirá muchas cosas sobre `la oscura vida de las personas mayores`. Melancólica elegía de la perversión de la inocencia, Primera memoria aúna imágenes como espadas y es, una de las mejores novelas de Ana María Matute. Es éste un libro conmovedor. Tanto como puede llegar a ser cruel en medio de su poética. Y a veces se antoja inaccesible: su estilo, su verbo no llegará a todo el mundo, es posible que muchos lo encuentren exasperante. Es literatura sin concesiones. Es decir, no está escrita para todos. Pero no por ello, creo que se trate de una novela elitista: la puede leer cualquiera. Ahora bien, quizás algunos (¿muchos?) no conecten con ella. Desde luego, se podría calificar de obra mágica, en el sentido de que Ana María Matute tiene mucho de hechicera o alquimista de la palabra. La maneja con un desparpajo envidiable, y consigue con ella evocar imágenes, escenas y ambientes y conjurar metáforas. Además, dota a todo el conjunto de una melancolía absoluta, palpable por todas partes. Es normal que sea así, puesto que `Primera Memoria` es una elegía.

Premio Nadal 1959

`Tuve dos padres, uno rico y uno pobre. Uno, era muy inteligente y altamente instruido, había obtenido un doctorado y completado cuatro años de trabajo de postgrado en un período inferior a dos años. Luego, asistió a las Universidades de Stanford, Chicago y Northwestern, para realizar sus estudios avanzados totalmente becado. Mi otro padre, nunca completó el octavo grado. Ambos hombres fueron exitosos en sus carreras, y trabajaron arduamente durante toda su vida. Los dos ganaron ingresos substanciales, pero uno de ellos luchó financieramente de por vida. El otro, se convertiría en uno de los hombres más ricos de Hawai. Uno falleció dejando decenas de millones de dólares a su familia, iglesia, e instituciones de caridad. El otro dejó cuentas por pagar. Ambos hombres eran fuertes, carismáticos e influyentes. Y ambos me ofrecieron sus consejos, pero no me aconsejaron las mismas cosas. Los dos creían firmemente en la educación, pero no me recomendaron el mismo camino de estudios.`

Así comienza Robert Kiyosaki, la narración de este best seller, en el cual comparte con nosotros las lecciones que aprendió de su `padre rico`, el hombre que se convertiría en su mentor cuando -a la edad de 9años- tuvo la inquietud de aprender el proceso de ganar dinero. Siendo apenas un niño, tuvo la oportunidad de iniciar el aprendizaje de conceptos que lo convertirían más adelante en un hombre inmensamente rico. Estos conceptos son explorados a través de las páginas de este libro y ordenados en lecciones de una especial sencillez y claridad.

A través de frecuentes comparaciones entre las diferentes formas de pensar de su padre rico y su padre pobre, Robert analiza los esquemas mentales que suelen mantener a una persona instruida en la pobreza, y que en cambio pueden llevar a una persona sin instrucción a la riqueza.

La preocupación de Robert es complementar la deficiente formación escolar en lo referente a las finanzas.

Tal como él mismo lo expresa: La principal razón por la cual las personas luchan financieramente, es porque han pasado años en escuelas pero no aprendieron nada acerca del dinero, el resultado es que las personas aprenden a trabajar por el dinero… pero nunca aprenden a tener dinero trabajando para ellos.

Lo que los ricos enseñan a sus hijos acerca del dinero ¡¡¡y la clase media no!!!

Czasem próżność lub pycha każą nam wierzyć, że wszystko od nas zależy. Ale kiedy spada na nas nieszczęście, zawsze myślimy, że na nie nie zasłużyliśmy, że los jest niesprawiedliwy, że wpadliśmy w pułapkę.

Prorok Eljasz w IX wieku przed naszą erą opuszcza z rozkazu Jahwe ojczysty Izrael i chroni się przed prześladowaniami Jezabel w sąsiedniej Fenicji, gdzie od niemal trzech stuleci panuje pokój i dobrobyt.

История этого молниеносного бизнеса началась с эпохи приватизации, когда семейной паре Артуру и Рите удалось выкупить текстильную фабрику. Рита стала владельцем фабрики, а чуть позже она закрепила свои юридические права рейдерством.

Большие деньги предполагают большую кровь: защищая семейный бизнес, Артур начал жестоко расправляться с конкурентами и предателями. И не только с ними. Ближайший компаньон Морозов оказался негодяем, и Артур урезал его долю в совместной сделке. Обиженный коллега решил мстить.

Какие-то негодяи захватили Риту в заложники и спрятали в особняке. Артур вместе со случайным знакомым Игорем штурмует особняк.

Если бы Артур знал, кто этот самый «случайный знакомый», то вряд ли бы решился на такой отчаянный шаг…

Написан в соавторстве с Henry Hasse.

Рассказ вошёл в сборники:

The Illustrated Man (Человек в картинках)

The Vintage Bradbury (Классический Брэдбери)

Dagger Awards

Bruce shoots movies. Wayne and Scout shoot to kill. In a single night they find out the hard way what's real and what's not, who's the hero and the villain. A nation watches in awe as Bruce and Wayne resolve the serious questions. Does art imitate life? And does Bruce use erection cream?

Mieszkającą w Anglii japońską wdowę Etsuko nieustannie prześladuje wspomnienie samobójstwa córki. Dzień po dniu wraca do przeszłych wydarzeń, szczególnie zaś do upalnego lata w Nagasaki. Tuż po zakończeniu II wojny światowej ona i jej przyjaciele próbowali tam odbudować zrujnowane życie, poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Gdy Etsuko przypomina sobie dziwną przyjaźń z Sachiko, zamożną kobietą, która utraciła cały majątek, reminiscencje przybierają dziwne i niepokojące kształty. Przeszłość zlewa się z teraźniejszością, zacierają się granice między jawą a snem.

"Painting Mona Lisa" offers an explanation behind the mysteries surrounding da Vinci's famous portrait – why did Leonardo keep the "Mona Lisa" with him until his death? It is April 26, 1478. Lorenzo De Medici, the head of the powerful Florentine Medici family is attacked. He survives, but his younger brother, Giuliano, dies beneath multiple dagger blows. Ten years later, a young Lisa Gherardini listens to her mother retell the story of Giuliano's death, sharing her mother's passion for the arts, and even attending some of the Medici gatherings. But, her father – a follower of the fanatical Dominican monk Fra Girolamo Savonarola – scorns the wicked paganism of the Medicis. Lisa becomes the lover of Lorenzo's son, Giuliano the younger, just as the French king arrives to banish the Medicis from Florence, beginning the reign of the fire-and-brimstone preacher. As they flee, she is forced to marry Francesco, a pious but cruel man. Florence's citizens rise up and hang Savonarola. But even after the friar's execution, the Medici remain banned. Leonardo da Vinci is commissioned to paint Lisa's portrait. Having tasted Borgia politics, Leonardo is now acting as the Medici family's agent in Florence. He aims to discover the leaders of the Savonarola underground – working to reinstate their strict theocracy, but also intends to find the man involved in the 1478 murder of Giuliano de Medici the elder. Confessing his love for Lorenzo's brother to Lisa, he tells her that she has reignited the flame in his heart, for his lover's murderer was her the man she though was her father, not one of the conspirators, but a furious husband seeking revenge on his wife's lover. Lisa he helps Leonardo report her father's and husband's to the authorities and together they flee Francesco's revenge and travel to Rome and her half-brothers. Along the way, Lisa and Leonardo make love! Lisa yearns for another child, and Leonardo desperately longs to have his dead lover's child.

Wydaną w 1996 r. powieść nagradzano wielokrotnie, m.in. Nagrodą im. Kościelskich, Paszportem „Polityki", nominacją do NIKE i wyróżnieniem publiczności w tym konkursie. Właśnie „Prawiekiem" zdobyła Olga Tokarczuk serca i sympatię polskich czytelników, a niebawem także czytelników zagranicznych. Do dziś jej książki przetłumaczono na kilkanaście języków (w tym także np. na chiński czy duński), a autorka jest już łatwo rozpoznawalna na rynkach międzynarodowych i stanowi swoistą markę eksportową polskiej literatury. Jej proza jeszcze czterokrotnie zdobywała laury czytelników w konkursie NIKE, a w tym roku jury przyznało jej także główną nagrodę (za powieść „Bieguni").

To „Prawiekiem" Tokarczuk potwierdziła pokładane w niej nadzieje, że będzie odrodzicielką fabuły w polskiej prozie, i spełniła oczekiwania na pojawienie się pisarza czy może lepiej pisarki, zarówno oryginalnej, intrygującej, ambitnej, jak i tworzącej dla ludzi. Takiej, której książki chce się po prostu czytać, a zarazem wracać do nich wielokrotnie.

„Prawiek" jest powieścią niezwykłą i stanowi bardzo ciekawy projekt artystyczny. To z jednej strony saga, nawiązująca do najlepszych tradycji tego gatunku, opowiadająca o dziejach dwóch rodzin – Boskich i Niebieskich – zamieszkujących fikcyjną wieś Prawiek, położoną gdzieś w Kieleckiem. Akcja książki rozpoczyna się u wrót I wojny światowej, a doprowadzona zostaje aż do lat 80. XX w. i opisuje perypetie trzech pokoleń. Ale jest to także powieść-rzeka, gdyż portretuje też świat jako taki, wprowadza liczne wątki poboczne – w tym refleksyjne, magiczne, historyczne, filozoficzne – i zaludnia karty opowieści innymi licznymi bohaterami, których zagmatwane często losy składają się na swoiste puzzle rzeczywistości i zbiorowy portret polskiej prowincji w minionym stuleciu.

Tokarczuk nie snuje swych historii z punktu widzenia wielkich przemian, procesów historycznych, cywilizacyjnych czy politycznych. Przyjmuje perspektywę jednostkową – jej książka jest przede wszystkim opowieścią (wyraźnie zresztą noszącą stygmat feminizmu) o konkretnych osobach i w tym właśnie przejawia się siła i moc przekonywania jej narracji. Dzieje poszczególnych ludzi (a zwłaszcza kobiet!), ich uwikłania i pokrętne drogi życiowe wydają się przy tym zaskakująco prawdziwe i – co najważniejsze – autentyczne, a dzięki temu zyskują akceptację czytelnika.

Innym walorem „Prawieku" jest całościowe założenie opowieści. Tytułowy Prawiek jest co prawda prowincjonalną wsią, ale także metaforą świata. Niczym Reymontowskie Lipce stanowi przestrzeń zamkniętą, w której dzieje się wszystko: historia wkracza brutalnie, polityka weń ingeruje, zachodzą społeczne i kulturowe przemiany, ale główny nurt zdarzeń rozgrywa się w hermetycznym kręgu lokalnej społeczności pełnej tyleż typowych, co oryginalnych indywidualności ludzkich.

Tokarczuk portretuje polską prowincję inaczej niż inni polscy pisarze zajmujący się tą tematyką. Nie uprawia satyry jak Redliński (jako autor „Konopielki"), nie kultywuje nostalgii jak Myśliwski (jako autor „Kamienia na kamieniu"), nie fascynuje ją upadek tradycyjnej chłopskiej kultury i społeczne dramaty człowieka jak Kawalca (jako autora „Tańczącego jastrzębia"). Jej wieś jest tyleż realistyczna, co magiczna. Jej opowieść – tyleż psychologiczna, co symboliczna. W pewnym sensie artystyczna wizja Tokarczuk przypomina w „Prawieku" dzieła romantyków: stanowi pomieszanie realizmu i fantastyki, racjonalnego opisu i magii, jest opowieścią zakorzenioną w historii, a jednocześnie pełną fantazmatów.

Można ją, oczywiście, czytać jako historię polskiej wsi w burzliwym wieku wojen i politycznych przemian. Można ją także czytać jako przypowieść o skomplikowanych ludzkich losach. Jako powieść psychologiczną i metaforyczną jednocześnie.

Kluczem do zrozumienia „Prawieku" jest jednak mit. „Od kiedy pamiętam, chciałam napisać książkę taką jak ta. Stworzyć i opisać świat. Jest to historia świata, który jak wszystko, co żywe, rodzi się, rozwija i umiera" – powiada o „Prawieku" Tokarczuk. Mit bowiem stanowi uniwersalny wzorzec ludzkiego losu. Każda wielka powieść sięga do mitów – twierdzi pisarka – to znaczy do skarbnicy uniwersaliów. I taki jest też właśnie „Prawiek".

Bardziej wyrafinowany czytelnik odnajdzie więc w tej książce buddyjską refleksję nad ludzkim i zwierzęcym cierpieniem, sentymentalno-romantyczny stosunek do natury, jungowską reinterpretację hiobowego cierpienia jako metaforę ludzkiego istnienia, dialog pomiędzy pascalowską i oświeceniową, racjonalną koncepcją postrzegania Boga, wreszcie pesymistyczną – gnostycką – wizję świata.

Ale nade wszystko jest to zapierająca dech w piersiach opowieść o ludzkim życiu i zmaganiu się z samym sobą, okolicznościami, moralnymi i religijnymi normami, historią. Opowieść pełna czułości dla świata, mimo jego okrucieństwa, i dla żyjących nań ludzi, którzy za wszelką cenę chcą, z rozmaitym skutkiem, nadać sens własnej egzystencji.

Więcej pod adresem http://www.polityka.pl/kultura/ksiazki/271350,1,recenzja-ksiazki-olga-tokarczuk-prawiek-i-inne-czasy.read#ixzz1zqtJcP1A

Kolejne przygody Kurta Austina z NUMA. Próba wyjaśnienia zagadkowej kolizji statku ekologów i duńskiego krążownika prowadzi do odkrycia tajnej bazy międzynarodowej korporacji i szokującego projektu, który może oznaczać zagładę oceanów…

"A rare peek into an exotic culture that is thrilling, captivating, and moving." – Shobhan Bantwal

From the acclaimed author of Peach Blossom Pavilion comes a lush and lyrical novel of East and West-and of one young woman's search for her heart's true calling…

When twenty-year-old Meng Ning declares that she wants to be a Buddhist nun, her mother is aghast. In her eyes, a nun's life means only deprivation-"no freedom, no love, no meat." But to Meng Ning, it means the chance to control her own destiny, and to live in an oasis of music, art, and poetry far from her parents' unhappy union.

With an enigmatic nun known as Yi Kong, "Depending on Emptiness," as her mentor, Meng Ning spends the next ten years studying abroad, disdaining men, and preparing to enter the nunnery. Then, a fire breaks out at her Buddhist retreat, and Meng Ning is carried to safety by Michael Fuller, a young American doctor. The unprecedented physical contact stirs her curiosity. And as their tentative friendship grows intimate, Meng Ning realizes she must choose between the sensual and the spiritual life.

From the austere beauty of China 's Buddhist temples to the whirlwind of Manhattan 's social elite, and the brilliant bustle of Paris and Hong Kong, here is a novel of joy and heartbreak-and of the surprising paths that lead us where we most need to be.

Liczba gwałtów popełnianych przez żołnierzy Sił Lądowych Peru rośnie zatrważająco. By przywrócić armii dobre imię i zapanować nad wstydliwymi występkami, dowództwo powierza Pantaleonowi misję utworzenia specjalnej Służby Wizytantek. Kapitan Pantaleon Pantoja, znany z niezwykłej dyscypliny i oddania wojsku, organizuje perfekcyjnie działającą machinę frywolnego przemysłu. Z pełnym zaangażowaniem dopracowuje szczegóły, które usprawnią pracę gotowych do pełnego poświęcenia kobiet. A wszystko w ścisłej tajemnicy wojskowej.

"Pantaleon i wizytantki" to jedna z najzabawniejszych i równocześnie najbardziej gorzkich powieści Llosy. Pod przykrywką satyry autor przemycił refleksje kompromitujące nie tylko armię, ale i system sprawowania władzy.

Czy tylko w Peru?

Mario Vargas Llosa (ur. w 1936 roku w Peru), jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy, autor wielu powieści, opowiadań, sztuk teatralnych, publicysta i polityk. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród literackich i jednym z poważniejszych kandydatów do Nagrody Nobla.

Wśród jego najlepszych powieści znajdują się między innymi: "Rozmowa w»Katedrze«", "Ciotka Julia i skryba", "Wojna końca świata", "Miasto i psy", "Kto zabił Palomina Molero?" oraz "Święto kozła", a także najnowszy tytuł – "Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki".

Bette Robinson pracuje w dziele bankowości inwestycyjnych z pełnym poświęceniem, bo tego oczekuje się od pracowników wielkich korporacji, ale nienawidzi swojego zajęcia, które nie zostawia jej ani chwili na życie towarzyskie. Lubi czytać romanse i z przyjemnością uczestniczy w zebraniach klubu książki, gdzie dziewczyny marzą o wielkiej miłości. W końcu znużona 'wyścigiem szczurów' rezygnuje z posady i zaczyna rozkoszować się pełną wolności. Kurczące się zasoby finansowe zmuszają ja do znalezienia następnej pracy – udaje jej się zatrudnić w modnej agencji public relations. Uczestnictwo w życiu towarzyskim należy tu do obowiązków służbowych.

Nova York, um hotel decadente, uma noite de inverno. No corredor do 6º andar, um cadáver nu com um canudo de papelão nas mãos… Assim começam as aventuras de Douglas Grimes, o vigia noturno do Hotel St. Ausgustine, um piloto fracassado e sem ilusões, que repentinamente se apodera de uma fortuna de 100 mil dólares. Na fuga para a Europa, o dinheiro desaparece e Douglas inicia a caçada ao “ladrão”. St. Moritz, Davos, Florença, Paris… no final do caminho Miles Fabian, um sofisticado playboy, refinado, culto e inescrupuloso, que se encarregará de introduzir Douglas Grimes no ofuscante mundo dos milionários.

At the turn of eighteenth-century England, spirited Elizabeth Bennet copes with the suit of the snobbish Mr. Darcy while trying to sort out the romantic entanglements of two of her sisters, sweet and beautiful Jane and scatterbrained Lydia.

When critics and readers caught scent of Patrick Suskind's "Perfume", it became an instant "New York Times" bestseller in hardcover and paperback. The reviews were sensational, word-of-mouth was incredible — and now it is back in an all-new trade paperback format. "A tour de force of the imagination." — "People."

La historia de Pasos sobre cristal, son tres historias en realidad. En la primera tenemos a Graham, un joven artista que se dirige a casa de su amiga Sarah, acompañado de una carpeta con varios dibujos de ella. En segundo lugar está Steven Grout, un tipo verdaderamente extraño, que acaba de renunciar a su puesto de trabajo y que siempre va con casco, huyendo de sus Atormentadores. Y por último tenemos a Quiss y Ajayi, un hombre y una mujer, respectivamente, ya mayores, que están encerrados en un extraño castillo, algunas de cuyas paredes son de cristal, detrás de las cuáles hay peces luminiscentes, y donde pasan los días jugando a estrambóticos juegos de mesa con el fin de poder obtener la opción de responder a un acertijo, y así poder salir libres.

Xan Meo es un hombre de múltiples talentos: actor, músico, escritor, y también hijo de un célebre delincuente. Una noche, Xan se sienta a tomar una copa en la terraza de un pub y, al poco rato, dos hombres le parten la cabeza a cachiporrazos. Tras una difícil convalecencia será otro. Deberá acostumbrarse a su nuevo ser, como todos los que le rodean, porque Xan se convertirá en un antimarido, en un antipadre, movido por impulsos primarios y con una sexualidad muy perturbadora. Pero hay otros personajes que inciden en la vida de Xan. Clint Smoke, un periodista de un diario amarillista volcado en la pornografía y las noticias de escándalo, y también Henry England, el rey de Inglaterra y padre de la Princesita, a la que alguien ha fotografiado desnuda en su bañera. También está el misterioso Joseph Andrews, como una araña en el centro de una vasta red. Y en el núcleo de todo: Edipo, los padres como posibles corruptores devoradores de sus hijos, el difícil pasaje a la madurez.

Véritable exercice de dénonciation du tourisme sexuel, Michel Houellebecq allie provocation et fanatisme pour dépeindre, comme à son habitude, quelques individus moyens voire médiocres.

«Quem vel ximimati in ti teucucuitla michin.»Ce proverbe nahuatl pourrait se traduire ainsi:«Oh poisson, petit poisson d'or, prends bien garde à toi! Car il y a tant de lassos et de filets tendus pour toi dans ce monde.»Le conte qu'on va lire suit les aventures d'un poisson d'or d'Afrique du Nord, la jeune Laïla, volée, battue et rendue à moitié sourde à l'âge de six ans, et vendue à Lalla Asma qui est pour elle à la fois sa grand-mère et sa maîtresse. A la mort de la vieille dame, huit ans plus tard, la grande porte de la maison du Mellah s'ouvre enfin, et Laïla doit affronter la vie, avec bonne humeur et détermination, pour réussir à aller jusqu'au bout du monde.

Pilot myśliwca, lecąc wysoko nad kanałem La Manche, patrzy na wschód słońca. Pikuje 10 000 stóp, po czym, ku swemu zdumieniu, ponownie widzi, jak słońce wynurza się zza horyzontu. To niecodzienne doświadczenie inspiruje opowieść o życiu…

"Pod słońce", powieść ambitna i przesycona refleksją filozoficzną, różni się od "Papugi Flauberta" w takim samym stopniu, w jakim ta książka różniła się od poprzedniej. Jest dowcipna, ciepła i przepięknie napisana.

Ce roman de Guy de Maupassant a été publié en feuilleton dans la nouvelle Revue du 1er décembre 1887 au 1er janvier 1888 et en volume chez Ollendorff la même année.

Les Roland, anciens bijoutiers parisiens se sont retirés au Havre, où ils vivent des jours heureux. Ils ont deux fils: l’aîné, Pierre, près de la trentaine, brun, maigre et nerveux, tourmenté par de grands projets et sujet à des découragements imprévus, vient d'obtenir son de terminer ses études de médecine. Jean, son cadet de cinq ans, gros, blond, et placide vient d'obtenir son d'achever ses études de droit. Ils sont venus tous deux prendre du repos après leurs études couronnées de succès.

Ils songent à s’installer et convoitent tous deux la jeune et belle veuve d’un riche capitaine de vaisseau, Mme Rosémilly.

Au cours d’une partie de pêche familiale en compagnie de Mme Rosémilly, les deux frères, pour séduire la jeune femme, se livrent à une compétition acharnée à la rame. Le lecteur découvre que sous une apparence d’union et d’affection, une vraie rivalité oppose les deux frères.

Le soir même, au retour de cette promenade en mer ils apprennent que Maréchal, un ancien ami de la famille, vient de mourir à Paris et qu’il lègue toute sa fortune à Jean. Sur le port, Pierre félicite son frère pour sa nouvelle fortune, mais il ressent intérieurement un irrépressible sentiment de jalousie.

Cette jalousie, alimentée par les insinuations du pharmacien Marowsko, à qui il vient d’apprendre la nouvelle («ça ne fera pas bon effet»), et les réflexions d’une fille de la brasserie («ça n’est pas étonnant qu’il te ressemble si peu») se transforme bientôt en une suspicion obsessionnelle: Et si Jean était le fils naturel de Maréchal?

Pierre, très choqué, trouble le joyeux repas familial.

Il sort en mer, mais est très affecté par les soupçons qu’ont fait naître les remarques de ses proches. Il ne parvient pas à comprendre pourquoi seul Jean a hérité de la fortune de Maréchal, alors que ce dernier le connaissait depuis qu'il était tout petit.

La brume l’oblige à rentrer. Il commence alors «une enquête minutieuse» en vue de percer ce mystère. Il se souvient alors qu’à la naissance de Jean, on avait décroché du mur le portrait de Maréchal.

Il demande à sa mère où se trouve le portrait de Maréchal. Il lui laisse entendre qu’il sait tout. Un voyage à Trouville, dont il espère une diversion, ne parvient hélas pas à lui changer les idées. L’attitude de sa mère à propos du portrait, et la ressemblance qu’il note entre Maréchal et son frère, transforment le doute en «intolérable certitude».

Malheureux, torturé par ce secret et par le remords qui le rend honteux de lui-même, Pierre tourmente sa mère. À l’occasion d’une sortie sur la plage, il se déclare à Mme Rosémilly, qui ne reste pas indifférente à ses avances.

Jean s’est installé dans un nouvel appartement, ce qui suscite la jalousie de Pierre. Les deux frères se querellent. Pierre, sous le coup de la colère, révèle, sans ménagement, à son frère la vérité: «Tu es le fils d’un homme qui t’as laissé sa fortune». Leur mère, qui est dans la chambre à côté, entend certainement cet horrible aveu.

La mère de Jean lui confirme ce secret: «Tu n’es pas le fils de Roland». Elle veut partir à tout jamais, mais Jean la supplie de rester. La mère et le fils se réconcilient.

Pierre souhaite s’éloigner et décide de s’embarquer comme médecin à bord d'un paquebot transatlantique.

M. Roland ne soupçonne pas la tragédie qui se joue au sein de sa famille.Nous retrouvons alors dans ce dernier chapitre les mêmes protagonistes que ceux du début du roman. Seul Pierre manque à l‘appel. Tout ce groupe est réuni dans la même barque, pour saluer le départ de La Lorraine, à bord de laquelle Pierre commence une nouvelle «vie de forçat vagabond».

"It is a truth universally acknowledged that a zombie in possession of brains must be in want of more brains." So begins Pride and Prejudice and Zombies, an expanded edition of the beloved Jane Austen novel featuring all-new scenes of bone-crunching zombie mayhem. As our story opens, a mysterious plague has fallen upon the quiet English village of Meryton - and the dead are returning to life! Feisty heroine Elizabeth Bennet is determined to wipe out the zombie menace, but she's soon distracted by the arrival of the haughty and arrogant Mr. Darcy. What ensues is a delightful comedy of manners with plenty of civilized sparring between the two young lovers - and even more violent sparring on the blood-soaked battlefield as Elizabeth wages war against hordes of flesh-eating undead. Can she vanquish the spawn of Satan? And overcome the social prejudices of the class-conscious landed gentry? Complete with romance, heartbreak, swordfights, cannibalism, and thousands of rotting corpses, Pride and Prejudice and Zombies transforms a masterpiece of world literature into something you'd actually want to read.

“Paul Kelver” (1902) is an autobiographical novel by Jerome K. Jerome.

En lugar de subir al avión que debe llevarlo de vuelta a su hogar, un hombre decide en el último momento desafiar al destino y emprender una travesía muy diferente. ¿Podrá recuperar en Roma a la mujer que dejó marchar años atrás? Ignacio no puede saber cuánto queda en Dana de la pasión que los arrebató y se truncó tan injustamente, pero prefiere el vértigo de esta decisión irreflexiva a la atonía en la que ha entrado su vida. Con esta inolvidable historia sobre la fascinación y el infortunio del amor, sobre los golpes ocultos del destino, María de la Pau Janer nos ofrece una magnífica novela, llena de sensualidad, de emociones y de personajes que alcanzan nuestra fibra más íntima.

Powieść Hellera to utrzymana w konwencji czarnej groteski historia grupy amerykańskich lotników odbywających w czasie ostatniej wojny loty bojowe nad zajętymi przez Niemców obszarami Włoch. Walcząc z absurdem wojskowej biurokracji i kazuistyki, symbolizowanej przez tytułowy "paragraf 22", bohaterowie najzwyczajniej w świecie usiłują ocalić swoje życie. Dziwactwa, a nawet szaleństwo ludzi nieustannie zagrożonych śmiercią okazują się działaniami całkowicie racjonalnymi w zetknięciu z szaleństwem wojskowej machiny.

"Paragraf 22" to jedna z najbardziej radykalnie antymilitarystycznych i antywojennych książek w literaturze światowej.

Joseph Heller (ur. 1923) podczas II wojny światowej służył w amerykańskim lotnictwie bombowym stacjonującym we Włoszech. Po zwolnieniu z wojska i powrocie do Nowego Jorku pracował w wielu różnych zawodach, nosząc się przez cały czas z zamiarem napisania książki o swoich wojennych doświadczeniach.

Wydany w 1961 r. "Paragraf 22" zyskał ogromy rozgłos, stając się tzw. "powieścią kultową" środowisk młodzieżowych – początkowo w USA, a później także w wielu innych krajach świata. Świadomość, że każda następna książka będzie porównywana z "Paragrafem 22", paraliżowała inwencję autora, toteż dopiero po dłuższej przerwie Heller wydał powieść "Coś sie stało" (1974), następnie m.in. "Good as Gold" (1979), "Bóg wie" (1984), "Namaluj to" (1998) – jednakże żadna z nich nie dorównała sławą jego debiutanckiemu utworowi.

From the bestselling author of Red Azalea and Empress Orchid comes the powerful story of the friendship of a lifetime, based on the life of Pearl S. Buck.

In the small southern town of Chin-kiang, in the last days of the nineteenth century, two young girls bump heads and become thick as thieves. Willow is the only child of a destitute family, Pearl the headstrong daughter of zealous Christian missionaries. She will ultimately become the internationally renowned author Pearl S. Buck, but for now she is just a girl embarrassed by her blonde hair and enchanted by her new Chinese friend. The two embark on a friendship that will sustain both of them through one of the most tumultuous periods in Chinese history.

Moving out into the world together, the two enter the intellectual fray of the times, share love interests and survive early marriages gone bad. Their shared upbringing inspires Pearl 's novels, which celebrate the life of the Chinese peasant and will eventually earn her both a Pulitzer and a Nobel Prize. But when a civil war erupts between the Nationalists and Communists, Pearl is forced to flee the country just ahead of angry mobs. Willow, despite close ties to Mao's inner circle, is punished for loyalty to her 'cultural imperialist" friend. And yet, through love and loss, heartbreak and joy, exile and imprisonment, the two women remain intimately entwined.

In this ambitious new novel, Anchee Min brings to life a courageous and passionate woman who is now hailed in China as a modern heroine. Like nothing before it, Pearl of China tells the story of one of the twentieth century's greatest writers, from the perspective of the people she loved and of the land she called home.

Михаил Елизаров написал жесткий и смешной памфлет, бичующий нынешние времена и нравы. «Pasternak» — это фантастический боевик, главная тема которого — ситуация в православии, замутненном всевозможными, извне привнесенными влияниями. Схема романа проста, как и положено боевику: есть положительные герои, этакие картонные бэтмены, искореняющие зло, и есть само Зло — чудовищный вирус либерализма рasternak, носители которого маскируют духовную слабость разговорами об «истинных человеческих ценностях». Символ подобного миросозерцания — псевдоевангельский роман Бориса Пастернака «Доктор Живаго». С точки зрения героев романа, его мнимая духоподъемность вреднее популизма «Мастера и Маргариты» или ересей Толстого. Литература — а вслед за ней и жизнь — не должны отклоняться от заветов Святого Писания: ты либо следуешь канонам и правилам, либо просто грешишь.

Главные борцы с вирусом рasternak'a кровью и мечом искореняют неверных — рериховцев и язычников. Внедряются в «ближний круг» противника, в катакомбы, чтобы в духе голливудских боевиков взорвать ситуацию изнутри. Однако главные их враги — реформаторы Истинного Знания, корежащие православие именно с помощью художественной литературы. К ним борцы за веру не знают ни жалости, ни участия. А мимо проезжают поезда и пролетают «мерседесы». Короче, как написали бы раньше, «автор дает широкую панораму современной жизни». Выходит остроумно и легко, с хорошо выстроенной композицией и массой дополнительных смыслов.

Bestselling author Chuck Palahniuk channels both Stephen King and John Cheever in this sinister and hilarious short story, straight from the passive-aggressive front lines of modern marriage, where a wife’s frustration, along with the family cat, become weapons of mass destruction.

THE ZONE 6 • PLAGUE BOMB

Across the most heavily contaminated part of the Zone a group of publicity seeking peace activists try to reach the Russian lines. Major Revells’ squad try to intercept them, having to out manoeuvre the KGB officer tasked with protecting the group. It is a deadly race that all parties stake their lives on.

SYNOPSIS

Saturated with the poisons from repeated chemical and biological attacks a part of the Zone is the most contaminated place on earth. A naïve group of publicity seeking celebrity peace activists intend to cross it and greet the Russian troops on the far side. It is a gesture that threatens their lives, puts them at risk of the more terrible of deaths. Major Revells’ Special Combat Force is sent to intercept and return them. Doing all he can to aid the civilians is a ruthless KGB Colonel whose next promotion depends on his success in helping them and providing the Soviets with a publicity scoop. It is a lethal race in the most awful place in the Zone, a deadly race, with death awaiting not just the losers.

PUBLISHED

First NEL Paperback Edition October 1986

First IMPRINT Publication E-Book Edition May 2005

First Revision IMPRINT Publications E-Book Edition April 2007

Never a dull moment. . Vivid and deft.” — New York Review of Books

Maude Pratt is a legend, a photographer famous for her cutting-edge techniques and uncanny ability to strip away the masks of the world’s most recognizable celebrities and luminaries. Now in her seventies, Maude has been in the public eye since the 1920s, and her unparalleled portfolio includes intimate portraits of Gertrude Stein, Hemingway, and Picasso. While Maude possesses a singular capability to expose the inner lives of her subjects, she is obsessive about protecting her own, hiding her deepest secret in the “picture palace” of her memory. But when a young archivist comes to stay in Maude’s Cape Cod home and begins sorting through her fifty years of work, Maude is forced to face her past and come to terms, at last, with the tragedies she’s buried.

“A breathtaking tale. . Intangibly, intricately brilliant.” — Telegraph (UK)

Meet John Cromer, one of the most unusual heroes in modern fiction. If the minority is always right then John is practically infallible. Growing up disabled and gay in the 1950s, circumstances force John from an early age to develop an intense and vivid internal world. As his character develops, this ability to transcend external circumstance through his own strength of character proves invaluable. Extremely funny and incredibly poignant, this is a major new novel from a writer at the height of his powers.'I'm not sure I can claim to have taken my place in the human alphabet…I'm more like an optional accent or specialised piece of punctuation, hard to track down on the typewriter or computer keyboard…'

From an author named by The New Yorker as one of the "20 Best American Fiction Writers Under 40," a hilarious, inventive, unforgettable collection of stories.

His remarkable first collection of stories was hailed by The New York Times as "the debut of an exciting new voice in fiction." Garrison Keillor called him wildly funny, pure, generous-all that a great humorist should be." With this new collection, George Saunders takes us even further into the shocking, uproarious and oddly familiar landscape of his imagination.

The stories in Pastoralia are set in a slightly skewed version of America, where elements of contemporary life have been merged, twisted, and amplified, casting their absurdity-and our humanity-in a startling new light. Whether he writes a gothic morality tale in which a male exotic dancer is haunted by his maiden aunt from beyond the grave, or about a self-help guru who tells his followers his mission is to discover who's been "crapping in your oatmeal," Saunders's stories are both indelibly strange and vividly real.

George Saunders has been identified as a writer in the tradition of Mark Twain, Thomas Pynchon, and Kurt Vonnegut-"a savage satirist with a sentimental streak," said The New York Times. In this new collection, Saunders brings greater wisdom and maturity to the worldview he established with CivilWarLand in Bad Decline, leaving no doubt about his place as the brilliant successor to these writers.

A thrilling, multi-layered World War II adventure following two men and an unforgettable woman, from Pearl Harbor through the most dramatic air and sea battles of the war

Marsh, Mick, and Tommy were inseparable friends during their naval academy years, each man desperately in love with the beautiful, unattainable Glory Hawthorne. Graduation set them on separate paths into the military, but they were all forever changed during the Pearl Harbor attack on December 7, 1941.

Glory, now Tommy’s widow, is a tough Navy nurse still grieving her loss while trying to save lives. Marsh, a surface ship officer, finds himself in the thick of terrifying sea combat from Guadalcanal through Midway to a climactic showdown at Leyte Gulf. And Mick, a hotshot fighter pilot with a drinking problem and a chip on his shoulder, seeks redemption after a series of failures leaves him grounded.

A new collection of short stories by a master of the form with a common focus on the turmoils of romantic love.

Ready!So begins “Tosca,” the first in this vivid collection of Stuart Dybek’s love stories. Operatically dramatic and intimately lyrical, grittily urban and impressionistically natural, the varied fictions in Paper Lantern all focus on the turmoil of love as only Dybek can portray it. An execution triggers the recollection of a theatrical romance; then a social worker falls for his own client; and lovers part as giddily, perhaps as hopelessly, as a kid trying to hang on to a boisterous kite. A flaming laboratory evokes a steamy midnight drive across terrain both familiar and strange, and an eerily ringing phone becomes the telltale signature of a dark betrayal. Each story is marked with contagious desire, spontaneous revelation, and, ultimately, resigned courage. As one woman whispers when she sets a notebook filled with her sketches drifting out to sea, “Someone will find you.”

Aim!

On command the firing squad aims at the man backed against a full-length mirror. The mirror once hung in a bedroom, but now it’s cracked and propped against a dumpster in an alley. The condemned man has refused the customary last cigarette but accepted as a hood the black slip that was carelessly tossed over a corner of the mirror’s frame. The slip still smells faintly of a familiar fragrance.

     Some of Dybek’s characters recur in these stories, while others appear only briefly. Throughout, they—and we—are confronted with vaguely familiar scents and images, reminiscent of love but strangely disconcerting, so that we might wonder whether we are looking in a mirror or down the barrel of a gun. “After the ragged discharge,” Dybek writes, “when the smoke has cleared, who will be left standing and who will be shattered into shards?” Paper Lantern brims with the intoxicating elixirs known to every love-struck, lovelorn heart, and it marks the magnificent return of one of America’s most important fiction writers at the height of his powers.

“Anything we take for granted, Mr. Everett means to show us, may turn out to be a lie.” —Wall Street Journal

A story inside a story inside a story. A man visits his aging father in a nursing home, where his father writes the novel he imagines his son would write. Or is it the novel that the son imagines his father would imagine, if he were to imagine the kind of novel the son would write?

Let’s simplify: a woman seeks an apprenticeship with a painter, claiming to be his long-lost daughter. A contractor-for-hire named Murphy can’t distinguish between the two brothers who employ him. And in Murphy’s troubled dreams, Nat Turner imagines the life of William Styron. These narratives twist together with anecdotes from the nursing home, each building on the other until they crest in a wild, outlandish excursion of the inmates led by the father. Anchoring these shifting plotlines is a running commentary between father and son that sheds doubt on the truthfulness of each story. Because, after all, what narrator can we ever trust?

Not only is Percival Everett by Virgil Russell a powerful, compassionate meditation on old age and its humiliations, it is an ingenious culmination of Everett’s recurring preoccupations. All of his prior work, his metaphysical and philosophical inquiries, his investigations into the nature of narrative, have led to this masterful book. Percival Everett has never been more cunning, more brilliant and subversive, than he is in this, his most important and elusive novel to date.

"They shoot the white girl first. With the rest they can take their time." So begins this visionary work from a storyteller. Toni Morrison's first novel since she was awarded the Nobel Prize for Literature, Paradise opens with a horrifying scene of mass violence and chronicles its genesis in an all-black small town in rural Oklahoma. Founded by the descendants of freed slaves and survivors in exodus from a hostile world, the patriarchal community of Ruby is built on righteousness, rigidly enforced moral law, and fear. But seventeen miles away, another group of exiles has gathered in a promised land of their own. And it is upon these women in flight from death and despair that nine male citizens of Ruby will lay their pain, their terror, and their murderous rage.

In prose that soars with the rhythms, grandeur, and tragic arc of an epic poem, Toni Morrison challenges our most fiercely held beliefs as she weaves folklore and history, memory and myth into an unforgettable meditation of race, religion, gender, and a far-off past that is ever present.

Even as a chapbook, it was one of Time Out New York's Ten Best Books of 2007, and now Future Tense Books publishes an expanded paperback edition of Partial List of People to Bleach, with six previously uncollected pieces, including the provocative and now-classic essay "The Sentence Is a Lonely Place," and a foreword by Gordon Lish. "Partial List of People to Bleach is at once cruelly honest, precisely painful, and beautifully rendered." — Brian Evenson "Gary Lutz is a master-living proof that, even in our cliche-ridden, denial-drenched, hype-driven age, true originality is still an American possibility." — George Saunders

The characters in Praying Drunk speak in tongues, torture their classmates, fall in love, hunt for immortality, abandon their children, keep machetes beneath passenger seats, and collect porcelain figurines. A man crushes pills on the bathroom counter while his son watches from the hallway; missionaries clumsily navigate an uprising with barbed wire and broken glass; a boy disparages memorized scripture, facedown on the asphalt, as he fails to fend off his bully. From Kentucky to Florida to Haiti, these seemingly disparate lives are woven together within a series of nested repetitions, enacting the struggle to remain physically and spiritually alive throughout the untamable turbulence of their worlds. In a masterful blend of fiction, autobiography, and surrealism, Kyle Minor shows us that the space between fearlessness and terror is often very small. Long before Praying Drunk reaches its plaintive, pitch-perfect end, Minor establishes himself again and again as one of the most talented younger writers in America.

Zou Lei, orphan of the desert, migrates to work in America and finds herself slaving in New York's kitchens. She falls in love with a young man whose heart has been broken in another desert. A new life may be possible if together they can survive homelessness, lockup, and the young man's nightmares, which may be more prophecy than madness.

Praise for Preparation for the Next Life

So much of American fiction has become playful, cynical and evasive. "Preparation for the Next Life" is the strong antidote to such inconsequentialities. Powerfully realistic, with a solemn, muscular lyricism, this is a very, very good book. — Joy Williams

The “next life” of Atticus Lish’s novel is the one you have to die to know. It’s also the next civilian life of a soldier ravaged by three tours in Iraq, and the dodgy life of an immigrant in the city’s sleepless boroughs. The work is violent, swift, and gloriously descriptive. It is love story and lament, a haunting record of unraveling lives. Lish says starkly and with enormous power: the spirit prevails until it doesn’t. A stunning debut.

— Noy Holland, author of Swim for the Little One First

An illegal Chinese immigrant meets a broken American warrior, and the great love story of the 21st century begins. The intersection of their paths seems inevitable, irrevocable. Their story: tender, violent, terrible, and beautiful. Atticus Lish's prose, lyrical and taut, sentences as exact and indisputable as chemical formulas, is trance-like, evangelical in its ability to convert and convince its reader. Preparation for the Next Life is that rare novel that grabs you by the shirt and slaps you hard in the face. Look, it says. It isn't pretty. Turn away at your own risk. In case you haven't noticed, the American Dream has become a nightmare. Atticus Lish has your wake up call. He has created a new prototype of the hero, and her journey provides us with a devastating perspective on the "promised land" of the post 9/11 U.S., where being detained is a rite of passage and the banality of violence is simply part of the pre-apocalyptic landscape.

— Christopher Kennedy, author of Ennui Prophet

Atticus Lish has written the most relevant, and beautiful, novel of the year.

— Scott McClanahan, author of Crapalachia and Hill William

Politics is about: a) a threesome; b) politics.

Moshe loves Nana. But love can be difficult — especially if you want to be kind. And Moshe and Nana want to be kind to someone else.

They want to be kind to their best friend, Anjali.

Politics explores crucial problems of sexual etiquette. What should the sleeping arrangements be in a ménage-à-trois? Is it polite to read while two people have sex beside you? Is it permissible to be jealous?

«Par avion» — это роман в письмах, настоящий роман со всеми перипетиями любовного чувства — изысканная игра двух страстных людей. Встреча, срывающая с героев почтовые маски, приводит к непредсказуемым и фатальным последствиям.

Иселин Херманн родилась в Копенгагене, закончила Государственное цирковое училище в Париже по классу танцев на канате; работала режиссером и актрисой в различных театрах Дании; закончила Копенгагенский университет по специальности «Скандинавская литература». В течение пятнадцати лет работала литературным редактором одного из лучших датских издательств.

Роман «Par avion» переведен на семнадцать языков.

Review

“A masterpiece of compression. A political history of 1930s Portugal, a love story between a man and his dead wife, a gloriously successful formal experiment, and an irresistible thriller — and it can be read with enormous pleasure in a single afternoon.”

— Mohsin Hamid

“Pereira Maintains is small only in size. Its themes are great ones — courage, betrayal, fidelity, love, corruption; and its treatment of them is subtle, skilful, and clear. It’s so clear, in fact, that you can see a very long way down, into the heart of a flawed but valiant human being, into the sickness of a nation, into the depths of political evil. It’s the most impressive novel I’ve read for years, and one of the very few that feels truly necessary.”

— Philip Pullman

“Close to being a perfect novel — brief, tragic, inspiring”

— John Carey, Chairman of the International Man Booker 2002

“Pereira is a marvelously complex creation. One of the most intriguing and appealing character studies in recent European fiction.”

— Kirkus Reviews

Product Description

In the sweltering summer of 1938 in Portugal, a country under the fascist shadow of Spain, a mysterious young man arrives at the doorstep of Dr Pereira. So begins an unlikely alliance that will result in a devastating act of rebellion. This is Pereira’s testimony.

Finally available in the United States, a singular story collection that Time Out declared “unsettlingly brilliant”.

Astudent’s suicide note is not what it seems. A high school football rivalry turns absurd — and deadly. A much-loved cat seems to have been a different animal all along. A pair of identical twins aren’t identical at all — or even related. A man finds his own yellowed birth announcement inside a bureau bought at auction. Set in a small upstate New York town, told in a conversational style, Pieces for the Left Hand is a stream of a hundred anecdotes, none much longer than a page. At once funny, bizarre, familiar, and disturbing, these deceptively straightforward tales nevertheless shock and amaze through uncanny coincidence, tragic misunderstanding, strange occurrence, or sudden insight. Unposted letters, unexpected visitors, false memories — in J. Robert Lennon’s vision of America, these are the things that decide our fate. Wry and deadpan, powerful and philosophical, these addictive little tales reveal the everyday world as a strange and eerie place.

Young Peony is sold into a rich Chinese household as a bondmaid — an awkward role in which she is more a servant, but less a daughter. As she grows into a lovely, provocative young woman, Peony falls in love with the family's only son. However, tradition forbids them to wed. How she resolves her love for him and her devotion to her adoptive family unfolds in this profound tale, based on true events in China over a century ago.

The exhilarating novel of an elegant woman’s subversive new chapter in life.

At forty, Madame Wu is beautiful and much respected as the wife of one of China’s oldest upper-class houses. Her birthday wish is to find a young concubine for her husband and to move to separate quarters, starting a new chapter of her life. When her wish is granted, she finds herself at leisure, no longer consumed by running a sixty-person household. Now she’s free to read books previously forbidden her, to learn English, and to discover her own mind. The family in the compound are shocked at the results, especially when she begins learning from a progressive, excommunicated Catholic priest. In its depiction of life in the compound, Pavilion of Women includes some of Buck’s most enchanting writing about the seasons, daily rhythms, and customs of women in China. It is a delightful parable about the sexes, and of the profound and transformative effects of free thought.

In this novel about dissidence and exile, a man is confronted with the decision to either desert his family or let his homeland be ravaged.

When Wu I-wan starts taking an interest in revolution, trouble follows: Winding up in prison, he becomes friends with fellow dissident En-lan. Later, his name is put on a death list and he’s shipped off to Japan. Thankfully, his father, a wealthy Shanghai banker, has made arrangements for his exile, putting him in touch with a business associate named Mr. Muraki. Absorbed in his new life, I-wan falls in love with Mr. Muraki’s daughter, and must prove he is worthy of her hand. As news spreads of what the Japanese army is doing back in China, I-wan realizes he must go back and fight for the country that banished him. The Patriot is an engrossing story of revolution, love, and reluctantly divided loyalties.

EOD — "It's a lot like brain surgery, except if we screw up the patient detonates…. Oh yeah, and we do it underwater."

— A Navy EOD Technician

The Sailors of the United States Navy Explosive Ordnance Disposal (EOD) community "perform under pressure" in the hazardous job of bomb disposal, often deep beneath the sea… alone.

An EOD Technician must have the brains of an engineer, the hands of a surgeon, and the courage of a martyr. In the U.S. Navy, carrier flight operations only occur under the watchful eye of EOD Techs ready to respond to ordnance accidents. U.S. Marines assault enemy beachheads only after EOD Techs clear the littoral seas and landing zones of mines. The U.S. Secret Service even relies on military bomb squads to protect the President and visiting foreign dignitaries. Perhaps the best testimony of their value is that when the Navy needs to place a limpet mine under an enemy ship it tasks the Navy SEALs, but to respond to such an attack — the Navy summons EOD.

Proximity highlights the exciting work of one EOD detachment as they become enmeshed in the efforts of a terrorist coalition operating both in Europe and the United States. Lieutenant "Jazz" Jascinski and the men of Detachment Four become the key to helping the FBI apprehend these terrorists — until their unique skills place them under suspicion. To protect themselves, the Techs must race to find the culprits before they become the next victims…

A heartstrong story of family and romance, tribulation and tenacity, set on the High Plains east of Denver.

In the small town of Holt, Colorado, a high school teacher is confronted with raising his two boys alone after their mother retreats first to the bedroom, then altogether. A teenage girl — her father long since disappeared, her mother unwilling to have her in the house — is pregnant, alone herself, with nowhere to go. And out in the country, two brothers, elderly bachelors, work the family homestead, the only world they've ever known.

From these unsettled lives emerges a vision of life, and of the town and landscape that bind them together — their fates somehow overcoming the powerful circumstances of place and station, their confusion, curiosity, dignity and humor intact and resonant. As the milieu widens to embrace fully four generations, Kent Haruf displays an emotional and aesthetic authority to rival the past masters of a classic American tradition.

Utterly true to the rhythms and patterns of life, Plainsong is a novel to care about, believe in, and learn from.

"Ambitious, but never seeming so, Kent Haruf reveals a whole community as he interweaves the stories of a pregnant high school girl, a lonely teacher, a pair of boys abandoned by their mother, and a couple of crusty bachelor farmers. From simple elements, Haruf achieves a novel of wisdom and grace — a narrative that builds in strength and feeling until, as in a choral chant, the voices in the book surround, transport, and lift the reader off the ground."

— FROM THE CITATION FOR THE NATIONAL BOOK AWARD

Роман безвременно ушедшего из жизни Павла Минайлова — остросюжетный, гротесковый, в чем-то, увы, пророческий — назван Александром Прохановым романом о «Матрице», в которой конструируется наша новая реальность. Автор взял на себя смелость заглянуть на десятилетие вперед и показать, во что может превратиться общество, ориентированное на деньги и жизненный успех любой ценой. Кому из нас, в зависимости от усердия в поклонении Золотому Тельцу, светит выйти в Наполеоны и Ротшильды, а кому — уйти от бесперспективной реальности в алкогольные ли, наркотические грезы или стать сырьем для удобрений тучных полей новых хозяев жизни.

A haunting story of love and survival that introduces an unforgettable literary heroine.

Ladydi Garcia Martínez is fierce, funny and smart. She was born into a world where being a girl is a dangerous thing. In the mountains of Guerrero, Mexico, women must fend for themselves, as their men have left to seek opportunities elsewhere. Here in the shadow of the drug war, bodies turn up on the outskirts of the village to be taken back to the earth by scorpions and snakes. School is held sporadically, when a volunteer can be coerced away from the big city for a semester. In Guerrero the drug lords are kings, and mothers disguise their daughters as sons, or when that fails they “make them ugly” — cropping their hair, blackening their teeth- anything to protect them from the rapacious grasp of the cartels. And when the black SUVs roll through town, Ladydi and her friends burrow into holes in their backyards like animals, tucked safely out of sight.

While her mother waits in vain for her husband’s return, Ladydi and her friends dream of a future that holds more promise than mere survival, finding humor, solidarity and fun in the face of so much tragedy. When Ladydi is offered work as a nanny for a wealthy family in Acapulco, she seizes the chance, and finds her first taste of love with a young caretaker there. But when a local murder tied to the cartel implicates a friend, Ladydi’s future takes a dark turn. Despite the odds against her, this spirited heroine’s resilience and resolve bring hope to otherwise heartbreaking conditions.

An illuminating and affecting portrait of women in rural Mexico, and a stunning exploration of the hidden consequences of an unjust war, PRAYERS FOR THE STOLEN is an unforgettable story of friendship, family, and determination.

You see him at the liquor store. You see him at the bus stop, trying to look at you without being seen. Who is he? He is a person. In this debut novel, a person walks around Chicago contemplating the possibility of starving to death on purpose. He has sex with his neighbor. He goes out to look for a job but just buys little plastic dogs from homeless people instead. Who is the person? The person is you. The person is me. The person is sitting in his room shooting an empty pellet gun at his face, feeling the slow exhaustion of a Co2 cartridge. The person sits in a bathtub reading his roommate's yearbook. He wants to create a contract mandating worldwide friendship. Person invents new and splendid ways of not getting along. You will read this book and remember why you mainly read books that have sex in them. You will become. . a person.

Elizabeth Bishop’s prose is not nearly as well known as her poetry, but she was a dazzling and compelling prose writer too, as the publication of her letters has shown. Her stories are often on the borderline of memoir, and vice versa. From her college days, she could find the most astonishing yet thoroughly apt metaphors to illuminate her ideas. This volume — edited by the poet, Pulitzer Prize — winning critic, and Bishop scholar Lloyd Schwartz — includes virtually all her published shorter prose pieces and a number of prose works not published until after her death. Here are her famous as well as her lesser-known stories, crucial memoirs, literary and travel essays, book reviews, and — for the first time — her original draft of Brazil, the Time/Life volume she repudiated in its published version, and the correspondence between Bishop and the poet Anne Stevenson, the author of the first book-length volume devoted to Bishop.

He climbs a ladder to reach another man's wife and gives himself up to her beauty, but then Pilgermann descends into a mob of peasants inspired by the Pope to shed the blood of Jews. Alone on the cobblestones, he cries out to Israel, to the Lord his God, to Abraham and Isaac and Jacob. He is answered instead by Jesus Christ.

Michael Ondaatje's new selection of Mavis Gallant's work gathers some of her stories set in Europe and Paris, where Gallant has long lived. These are tales of expatriates and exiles, wise children and straying saints. Together they compose a secret history, at once intimate and panoramic, of modern times.

Kalfus plucks individual lives from the stew of a century of Russian history and serves them up in tales that range from hair-raising to comic to fabulous. The astonishing title story follows a doomed nuclear power plant worker as he hawks a most unusual package on the black market—a canister of weapons-grade plutonium. In “Orbit,” the first cosmonaut navigates several items not on the preflight checklist as he prepares to blaze the trail for the new communist society, “floating free of terrestrial compromise.” In “Budyonnovsk,” a young man hopes desperately that the takeover of his town by Chechen rebels will somehow save his marriage. Set in the 1920s, “Birobidzhan” is the bittersweet story of a Jewish couple journeying to the Soviet Far East, where they intend to establish the modern world’s first Jewish state. The novella, “Peredelkino,” which closes the book, traces the fortunes of a 1960s literary apparatchik whose romantic intrigues inadvertently become political.

Together, these works of fiction capture the famously enigmatic Russian psyche. They display Kalfus’s ability to imagine a variety of believable yet wholly singular characters whose lives percolate against a backdrop of momentous events.

Amazon.com Review

In his second book of short stories, Ken Kalfus takes on the speeding troika that is Russia in the 20th century. It’s an astonishing act of literary ventriloquism, displaying a range of subjects and techniques that would be remarkable in any writer, and is that much more so in one working in a tradition not his own. There are not one but many Russias in Pu-239 and Other Russian Fantasies: the giddy utopianism of the early Soviet Union; the postwar Stalinist personality cult; the brief thaw of ’60s liberalism; and, perhaps most affectingly, the post-Gorbachev state, in which infrastructure crumbles while workers go unpaid. The title story begins with an accident in a nuclear plant and ends in unwitting apocalypse, as a technician dying of radiation poisoning attempts to sell weapons-grade plutonium on the black market. The result is part tragedy, part Fargo-style farce, featuring hoodlums so dumb they think they’re dealing in drugs: “‘What did he call it?’… ‘Plutonium. From Bolivia, he said.’” In “Anzhelika, 13,” a young girl is convinced she has caused Stalin’s death, while “Salt” is a satiric fairy tale about supply and demand. “Budyonnovsk” finds Viktor Chernomyrdin negotiating not with Chechen hostage-takers but with an exhausted, embattled Russian Everyman, Vasya, who is “old enough to know what a real job is, but not old enough to have ever had one.”

The short-story collection suits Kalfus; its eclecticism let him come at his subject from as many angles as he can dream up (and that’s a lot). It’s harder to sustain the same kind of imaginative momentum in a longer form, which makes the book’s final novella an unexpected success. “Peredelkino” follows two writers through an intricate dance of literature, politics, jealousy, and desire, and then closes on a lovely and moving image. The narrator—discredited, disillusioned, his career finished—stands outside his own house “in the dark nowhere place from where authors always watch their readers.” Inside is his wife, to whom he has been repeatedly and flagrantly unfaithful, oblivious to his presence but transfixed by his book:

> I knew that shortly there would be many explanations to be made, however imperfectly, and then confessions and recriminations, protestations of grief and loss, and then at last hard, practical calculation. Before that, I wanted to absorb, place in words that I would always be able to summon, an image of her like that, the passionate reader.

In a sense, that’s us he’s looking at, absorbed in the book we’ve just finished. Kalfus is the kind of writer who can tip his hat to the reader—who can acknowledge our *complicity*—all without ever lifting us out of the world he’s created. Most fiction speaks to either the heart or the head; his does both with ease.

— Mary Park

From Publishers Weekly

These five short stories and one novella demonstrate Kalfus’s sense of the absurd, and his marvelous knowledge of modern Russia. The jewel of this collection is its eponymous first story. Timofey, a nuclear engineer, absorbs a toxic amount of radiation in an accident at his workplace, an obsolete provincial nuclear weapons facility. Hoping to leave his family some money after his death, Timofey steals some plutonium and takes it to Moscow, planning to sell it on the black market. But Yeltsin-era Moscow perplexes him absolutely. He makes the mistake of trusting Shiv, a small-time hoodlum who knows no physics: the results are comic and awful at once. Other stories describe the long shadow of Stalinism. “Birobidzhan” is a fascinating version of the bizarre “homeland” for Jews that Stalin sanctioned and attempted to build within Russia. In “Anzhelika, 13,” a girl gets her first period on the day Stalin dies. Terrified, she equates the national mourning, her brutish father’s grief and her body’s function. The novella, “Peredelkhino,” begins with the narrator, Rem Petrovich Krilov, about to produce a servile review of a novel by Leonid Brezhnev. The narrative then flashes back to the ’60s, just before the Prague Spring, when Krilov is a rising star of Moscow’s official literary culture, with his own suburban dacha. After the defection of a beautiful writer whom he had innocently recommended to an editor, Krilov falls from grace; in the repressive post-1968 climate, he is tarred with her “crime.” Kalfus shows a striking talent for transcultural understanding, and for depicting the very strange; fans of Paul Bowles, or of Kalfus’s earlier collection, Thirst (to be released in paperback by Washington Square Press), won’t want to miss these new tales. Agent, Michael Carlisle. Author tour. (Sept.) FYI: First serial rights to one of the stories, “Salt,” have been sold to Bomb magazine.

Copyright 1999 Reed Business Information, Inc.

http://www.youtube.com/watch?v=iiMhvmtfZFs

Deep in the heart of Paris, its oldest cemetery is, by 1785, overflowing, tainting the very breath of those who live nearby. Into their midst comes Jean-Baptiste Baratte, a young, provincial engineer charged by the king with demolishing it.

At first Baratte sees this as a chance to clear the burden of history, a fitting task for a modern man of reason. But before long, he begins to suspect that the destruction of the cemetery might be a prelude to his own.

Declining celebrity Chet Pomeroy, attempts to win back Catherine, the girl whom he married (or perhaps did not marry) in Panama several years before. His quest for Catherine takes him to Key West, Florida, a centre of commercialism and corruption where nightmares stalk his waking hours.

Now available for the first time in English, this important addition to the Roth canon is rich in irony and exemplary of Roth's keen powers of social and political observation.

A novel fragment that was discovered among Joseph Roth's papers decades after his death, this book chronicles the life and times of Alexander Perlefter, the well-to-do Austrian urbanite with whom his relative, a small-town narrator, Naphthali Kroj, has come to live after becoming orphaned. The colorful cast of characters includes Perlefter's four children: foolish Alfred, with his predilection for sleeping with servant girls and widows and boasting of the venereal diseases he contracts; the hapless Karoline, whose interest in math and physics and employment at a scientific institute seem to repel serious suitors; the flamboyant Julie, a sweet, pale, and anemic girl who likes any man who is inclined toward marriage; and the beautiful and flighty Margarete, besotted with a professor of history. Written circa 1928-30, Perlefter represents Joseph Roth at the very peak of his literary powers — it was penned just after the publication of The Silent Prophet and just before his masterpieces Job and The Radetzky March.

Eleanor and Fulbert Sullivan live, with their nine children ranging from nursery to university age, in a huge country house belonging to Fulbert's parents, Sir Jesse and Lady Regan. Sir Jesse sends Fulbert, his only son, on a business mission to South America. News comes of Fulbert's death, and his executor, Ridley Cranmer, plans an impulsive marriage to Eleanor… but is Fulbert really dead? And what is the mystery surrounding the parentage of the three strange Marlowes living in genteel penury on the fringe of the great estate?

Parents and Children is less savage in theme than some of Ivy Compton-Burnett's fiction and, with its richly funny scenes with the children and happily resolved ending, makes a perfect introduction to this distinguished author's highly individual world — a closed world of intense relationships within late Victorian upper-class families, a world in which the normally unspoken is stated and the unthinkable enacted, with dark revelations blandly emerging from formal speeches of great subtlety.

It is Christmas Eve, and 55-year-old Professor Pål Andersen is alone, drinking coffee and cognac in his living room. Lost in thought, he looks out of the window and sees a man strangle a woman in the apartment across the street.

Professor Andersen fails to report the crime. The days pass, and he becomes paralysed by indecision. Desperate for respite, the professor sets off to a local sushi bar, only to find himself face to face with the murderer.

Professor Andersen's Night is an unsettling yet highly entertaining novel of apathy, rebellion and morality. In flinty prose, Solstad presents an uncomfortable question: would we, like his cerebral protagonist, do nothing?

One of Alasdair Gray's most brilliant creations, Poor Things is a postmodern revision of Frankenstein that replaces the traditional monster with Bella Baxter-a beautiful young erotomaniac brought back to life with the brain of an infant. Godwin Baxter's scientific ambition to create the perfect companion is realized when he finds the drowned body of Bella, but his dream is thwarted by Dr. Archibald McCandless's jealous love for Baxter's creation. The hilarious tale of love and scandal that ensues would be "the whole story" in the hands of a lesser author (which in fact it is, for this account is actually written by Dr. McCandless). For Gray, though, this is only half the story, after which Bella (a.k.a. Victoria McCandless) has her own say in the matter. Satirizing the classic Victorian novel, Poor Things is a hilarious political allegory and a thought-provoking duel between the desires of men and the independence of women, from one of Scotland's most accomplished author.

Unravel the mysteries of language with J.P. Davidson’s remarkable Planet Word.

‘The way you speak is who you are and the tones of your voice and the tricks of your emailing and tweeting and letter-writing, can be recognised unmistakably in the minds of those who know and love you.’

Stephen Fry

From feral children to fairy-tale princesses, secrets codes, invented languages — even a language that was eaten! — Planet Word uncovers everything you didn’t know you needed to know about how language evolves. Learn the tricks to political propaganda, why we can talk but animals can’t, discover 3,000-year-old clay tablets that discussed beer and impotence and test yourself at textese — do you know your RMEs from your LOLs? Meet the 105-year-old man who invented modern-day Chinese and all but eradicated illiteracy, and find out why language caused the go-light in Japan to be blue. From the dusty scrolls of the past to the…

Posthumous Papers of a Living Author (1936) collects together short prose and fiction, almost all written between 1920 and 1929, under the headings 'Pictures', 'Ill-tempered Observations' and 'UnStorylike Stories'. It is Musil's most accessible work, the last book he published before his death in 1942, and one conceived as a unified whole. 'Where Proust seeks to crystallize a past, Musil is always pushing through that strange undergrowth to find out, if possible, where he is, where life is tending, and what is the explanation…' wrote V. S. Pritchett of Musil's masterpiece The Man without Qualities. The same search is evident in Posthumous Papers, whether Musil is considering monkeys, monuments, the Oedipus Complex, paintspreaders — 'he is to the painter what the pen-pusher is to the poet' — or the quests in a Roman boarding house. From the first fragment 'Flypaper' to the last story, 'The Blackbird', he writes in satires or parables of phenomenal wit and concentration, illuminating as he observes human life and 'the tiny traits by which it carelessly reveals itself'.

In a new volume of journalistic essays, the eclectic author of A Drinking Life offers sharp commentary on diverse subjects, such as American immigration policy toward Mexico, Mike Tyson, television, crack, Northern Ireland and Octavio Paz.

After a failed study mission in France, Abd al-Rahman returns home to Iraq to launch an existentialist movement akin to that of his hero. Convinced that it falls upon him to introduce his country's intellectuals to Sartre's thought, he feels especially qualified by his physical resemblance to the philosopher (except for the crossed eyes) and by his marriage to Germaine, who he claims is the great man's cousin. Meanwhile, his wealth and family prestige guarantee him an idle life spent in drinking, debauchery, and frequenting a well-known nightclub. But is his suicide an act of philosophical despair, or a reaction to his friend's affair with Germaine? A biographer chosen by his presumed friends narrates the story of a somewhat bewildered young man who like other members of his generation was searching for a meaning to his life. This parody of the abuses and extravagances of pseudo-philosophers in the Baghdad of the sixties throws into relief the Iraqi intellectual and cultural life of the time and the reversal of fortune of some of Iraq's wealthy and powerful families.

Pinball, 1973 is a novel published in 1980 by Japanese author Haruki Murakami. The second book in the "Trilogy of the Rat" series, it is preceded by Hear the Wind Sing and followed by A Wild Sheep Chase, and is the second novel written by Murakami.

In the wilderness of junior high, Edwin Hanratty is at the bottom of the food chain. His teachers find him a nuisance. His fellow students consider him prey. And although his parents are not oblivious to his troubles, they can't quite bring themselves to fathom the ruthless forces that demoralize him daily.

Sharing in these schoolyard indignities is his only friend, Flake. Branded together as misfits, their fury simmers quietly in the hallways, classrooms, and at home, until an unthinkable idea offers them a spectacular and terrifying release.

From Jim Shepard, one of the most enduring and influential novelists writing today, comes an unflinching look into the heart and soul of adolescence. Tender and horrifying, prescient and moving, Project X will not easily be forgotten.

An unforgettable portrait of a man haunted by memories of the woman who got away_blended skillfully with a searing look at the role of art and memory in our times.

In a small, foundering town in central New York, Molly Howe grows up to be a seemingly ordinary but deeply charismatic young woman. As a teenager, she has an affair with a much older man — a relationship that thrills her at first, until the two of them are discovered, and she learns how difficult it can be to get away with such a transgression in a small town. Cast out by her parents, she moves in with her emotionally enigmatic brother, Richard, in Berkeley, California. At her lowest moment, she falls in with a young art student named John Wheelwright. Each of them believes — though for very different reasons — that this is the love that can save them. Then Molly, after being called home for a family emergency, disappears.

A decade later, John has gone on to a promising career at a "cutting edge" advertising agency in New York. He seems on a familiar road to success — until he wanders into the path of Malcolm Osbourne, an eccentric advertising visionary who decries modern advertising's reliance on smirking irony and calls for a popular art of true belief and sincerity. Toward this end, Mal founds — and invites John to join — a unique artists' colony-cum-ad agency called Palladio, in Charlottesville, Virginia. The risky, much-ridiculed venture brings them undreamt-of fame and influence. It also brings, literally to their door, Molly Howe.

In a triumph of literary ingenuity, Jonathan Dee weaves together the stories of this unforgettable pair, raising haunting questions about thesources of art, the pain of lost love, and whether it pays to have a conscience in our cynical age.

Picturing Will, the widely acclaimed new novel by Ann Beattie, unravels the complexities of a postmodern family. There's Will, a curious five-year-old who listens to the heartbeat of a plant through his toy stethoscope; Jody, his mother, a photographer poised on the threshold of celebrity; Mel, Jody's perfect — perhaps too perfect — lover; and Wayne, the rather who left Will without warning and now sees his infrequent visits as a crimp in his bedhopping. Beattie shows us how these lives intersect, attract, and repel one another with dazzling shifts and moments of heartbreaking directness.

Piano Stories presents fifteen wonderful works by the great Uruguayan author Felisberto Hernández, “a writer like no other,” as Italo Calvino declares in his introduction: “like no European or Latin American. He is an ‘irregular,’ who eludes all classifications and labellings — yet he is unmistakable on any page to which one might randomly open one of his books.” Piano Stories contains classic tales such as “The Daisy Dolls,” “The Usher,” and “The Flooded House.”

A finalist for the Pulitzer Prize, Jernigan introduced David Gates as a novelist of the highest order. "Full of dark truths and biting humor," wrote Frederick Exley, "a brilliant novel [that] will be read for a long time."

After that blackly comic handbook of self-destruction-whose antihero shoulders up to such crucial American figures as Bellow's Herzog, Updike's Harry Angstrom, Heller's Bob Slocum, Percy's Binx Bolling and Irving's Garp-Gates's new novel investigates the essential truths of a marriage à la mode. Doug and Jean Willis fit the newly classic, recognizable and seemingly normal variety: struggling against a riptide of the daily commute, the mortgages, the latchkey child-rearing and the country house, as well as the hopes and desires from which all of this grew.

In accordance with their long-standing agreement, Doug embarks from their Westchester home on a leave of absence from the PR job that had ineluctably become his life, while Jean contends with both her own job and their two children. Over a two-month period he'll spruce up the family's alternative universe up north in rural Preston Falls; she'll deal with her end of the bargain, and her worries about the survival of the family. But then domesticity hits the brick wall of private longings and nightmarish twists of fate.

A surprising, comic, horrifying and always engrossing novel, charged with the responsibilities of middle age and with the abiding power of love, however disappointed-told with great artistry, pitch-perfect understanding and fierce compassion.

"A novel that's the funniest, sharpest, most strangely exciting book about men and women in a long time."

— Tom Prince, Maxim

“What’s new. What else. What next. What’s happened here.”

Pitch Dark is a book about love. Kate Ennis is poised at a critical moment in an affair with a married man. The complications and contradictions pursue her from a house in rural Connecticut to a brownstone apartment in New York City, to a small island off the coast of Washington, to a pitch black night in backcountry Ireland.

Composed in the style of Renata Adler’s celebrated novel Speedboat and displaying her keen journalist’s eye and mastery of language, both simple and sublime, Pitch Dark is a bold and astonishing work of art.

In Paris, two couples form an intimacy that will change their lives forever. As they discover the clubs and cafés of the eleventh arrondissement, the four become inseparable, united by deeply held convictions about dating strategies, tunnelling in P.O.W. films and, crucially, the role of the Styrofoam cup in American thrillers. Experiencing the exhilarating highs of Ecstasy and sex, they reach a peak of rapture — but the come-down is unexpected and devastating. Dyer fixes a dream of happiness — and its aftermath. Erotic and elegiac, funny and romantic, Paris Trance confirms Dyer as one of Britain's most original and talented writers.

Described by John Ashbery as “pared down but rich, dense, fevered, exactly right and even eerily beautiful,” Christine Schutt’s prose has earned her comparisons to Emily Dickinson and Eudora Welty. In her new novel, Schutt delivers a pitch-perfect, timeless and original work on the spectacle of love.

Prosperous Friends follows the evolution of a young couple’s marriage as it is challenged by the quandaries of longing and sexual self-discovery. The glamorous and gifted Ned Bourne and his pretty wife, Isabel, travel to London, New York, and Maine in hopes of realizing their artistic promise, but their quest for sexual fulfillment is less assured. Past lovers and new infatuations, doubt and indifference threaten to bankrupt the marriage. The Bournes’ fantasies for their future finally give way to a deepened and mature perspective in the company of an older, celebrated artist, Clive Harris, and his wife, Dinah, a poet. With compassionate insight, Schutt explores the divide between those like Clive and Dinah who seem to prosper in love and those like Ned and Isabel who feel themselves condemned to yearn for it.

A ruthless dissection of American life in the late 1960s, Play It as It Lays captures the mood of an entire generation, the ennui of contemporary society reflected in spare prose that blisters and haunts the reader. Set in a place beyond good and evil — literally in Hollywood, Las Vegas, and the barren wastes of the Mojave Desert, but figuratively in the landscape of an arid soul — it remains more than three decades after its original publication a profoundly disturbing novel, riveting in its exploration of a woman and a society in crisis and stunning in the still-startling intensity of its prose.

Praise for André Alexis's previous books:

"Astonishing. . an irresistible, one-of-a-kind work." — Quill & Quire

"Alexis [has an] astute understanding of the madly shimmering, beautifully weaving patterns created by what we have agreed to call memory." — Ottawa Citizen

There were plans for an official welcome. It was to take place the following Sunday. But those who came to the rectory on Father Pennant's second day were the ones who could not resist seeing him sooner. Here was the man to whom they would confess the darkest things. It was important to feel him out. Mrs Young, for instance, after she had seen him eat a piece of her macaroni pie, quietly asked what he thought of adultery.

André Alexis brings a modern sensibility and a new liveliness to an age-old genre, the pastoral.

For his very first parish, Father Christopher Pennant is sent to the sleepy town of Barrow. With more sheep than people, it's very bucolic — too much Barrow Brew on Barrow Day is the rowdiest it gets. But things aren't so idyllic for Liz Denny, whose fiancé doesn't want to decide between Liz and his more worldly mistress Jane, and for Father Pennant himself, who greets some miracles of nature — mayors walking on water, talking sheep — with a profound crisis of faith.

André Alexis was born in Trinidad and grew up in Canada. His debut novel, Childhood, won the Books in Canada First Novel Award, the Trillium Book Award, and was shortlisted for the Giller Prize and the Writers' Trust Fiction Prize. His books include Asylum and Ingrid and the Wolf.

Young Pip Tyler doesn't know who she is. She knows that her real name is Purity, that she's saddled with $130,000 in student debt, that she's squatting with anarchists in Oakland, and that her relationship with her mother-her only family-is hazardous. But she doesn't have a clue who her father is, why her mother has always concealed her own real name, or how she can ever have a normal life.

Enter the Germans. A glancing encounter with a German peace activist leads Pip to an internship in South America with The Sunlight Project, an organization that traffics in all the secrets of the world-including, Pip hopes, the secret of her origins. TSP is the brainchild of Andreas Wolf, a charismatic provocateur who rose to fame in the chaos following the fall of the Berlin Wall. Now on the lam in Bolivia, Andreas is drawn to Pip for reasons she doesn't understand, and the intensity of her response to him upends her conventional ideas of right and wrong.

Purity is a dark-hued comedy of youthful idealism, extreme fidelity, and murder. The author of The Corrections and Freedom has created yet another cast of vividly original characters, Californians and East Germans, good parents and bad parents, journalists and leakers, and he follows their intertwining paths through landscapes as contemporary as the omnipresent Internet and as ancient as the war between the sexes. Jonathan Franzen is a major author of our time, and Purity is his edgiest and most searching book yet.

In a drab North Korean city, a seventh daughter is born to a couple longing for a son. Abandoned hours after her birth, she is eventually rescued by her grandmother. The old woman names the child Bari, after a legend telling of a forsaken princess who undertakes a quest for an elixir that will bring peace to the souls of the dead. As a young woman, frail, brave Bari escapes North Korea and takes refuge in China before embarking on a journey across the ocean in the hold of a cargo ship, seeking a better life. She lands in London, where she finds work as a masseuse. Paid to soothe her clients' aching bodies, she discovers that she can ease their more subtle agonies as well, having inherited her beloved grandmother's uncanny ability to read the pain and fears of others. Bari makes her home amongst other immigrants living clandestinely. She finds love in unlikely places, but also suffers a series of misfortunes that push her to the limits of sanity. Yet she has come too far to give in to despair — Princess Bari is a captivating novel that leavens the grey reality of cities and slums with the splendour of fable. Hwang Sok-yong has transfigured an age-old legend and made it vividly relevant to our own times.

Fiction. "Rachel Glaser has written a game-changer. I have a couple of rules about things I allow myself to like. Rachel breaks all of them and her stories leave me hunting for my rule book. Where is my rule book? Damn her. Bless her. Say what you will. PEE ON WATER is a new way to breathe"--Giancarlo DiTrapano.

This uneasy, compelling novel begins with a nighttime accident on the streets of Paris. The unnamed narrator, a teenage boy, is hit by a car whose driver he vaguely recalls having met before. The mysterious ensuing events, involving a police van, a dose of ether, awakening in a strange hospital, and the disappearance of the woman driver, culminate in a packet being pressed into the boy’s hand. It is an envelope stuffed full of bank notes. The confusion only deepens as the characters grow increasingly apprehensive; meanwhile, readers are held spellbound.

Modiano’s low-key writing style, his preoccupation with memory and its untrustworthiness, and his deep concern with timeless moral questions have earned him an international audience of devoted readers. This beautifully rendered translation brings another of his finest works to an eagerly waiting English-language audience. Paris Nocturne has been named “a perfect book” by Libération, while L’Express observes, “Paris Nocturne is cloaked in darkness, but it is a novel that is turned toward the light.”

Private Life holds up a mirror to the moral corruption in the interstices of the Barcelona high society Sagarra was born into. Boudoirs of demimonde tramps, card games dilapidating the fortunes of milquetoast aristocrats — and how they scheme to conceal them — fading manors of selfish scions, and back rooms provided by social-climbing seamstresses are portrayed in vivid, sordid, and literary detail.

The novel, practically a roman-à-clef for its contemporaries, was a scandal in 1932. The 1960's edition was bowdlerized by Franco's censors. Part Lampedusa, part Genet, this translation will bring an essential piece of 20th-century European literature to the English-speaking public.

A brain orbiting the earth in a capsule, its human body gone, its onetime body. A novel written from the point of view of the brain told in the 3rd person close up — too close for comfort. A brain that has been surgically divorced and lifted out of that body that had been terminally ill, we will learn — an engineer who had been suffering from radiation and had agreed to be used in a solar experiment — though he is perhaps of hardly more than passing concern in a tale whose growing is here and now under light which is alive in a capsule with green growing things. A solar energy experiment that changes unexpectedly.

A brain hooked up to instruments and nutrients in a space capsule, monitoring its physiological self, transmitting information along the Concentration Loop to scientists on Earth, whom it knows only by sound as the Good Voice, the Acrid Voice. Groping for words, memory, links, a grasp of what is happening to it, the brain, this stunned thing, begins to go beyond its assigned functions. It becomes more than IMP, a NASA acronym for Interplanetary Monitoring Platform. It is Imp Plus. Awakening, always awake, growing, we learn, not only as it relearns words and itself, fragments of memories from its terrestrial life and other data rich and fascinating, but growing a strange new body. When it develops an autonomous intellect and effective life and cuts itself off from ground control in the unraveling drama of this growth, what can be its fate in collaboration with the sun and still more than the sun?

A story of friendship, art, sex, and curly hair: an audaciously witty debut tracing the pas de deux of lust and love between two young, uncertain, conflicted art students.

At their New England art school, Paulina and Fran both stand apart from the crowd. Paulina is striking and sexually adventurous — a self-proclaimed queen bee with a devastating mean-girl streak. With her gorgeous untamed head of curly hair, Fran is quirky, sweet, and sexually innocent. An aspiring painter whose potential outstrips her confidence, she floats dreamily through criticisms and dance floors alike. On a school trip to Norway, the girls are drawn together, each disarmed by the other’s charisma.

Though their bond is instant and powerful, it’s also wracked by complications. When Fran winds up dating one of Paulina’s ex-boyfriends, an incensed Paulina becomes determined to destroy the couple, creating a rift that will shape their lives well past the halcyon days of art school.

Crackling with bon mots and knowing snapshots of that moment when the carefree cocoon of adolescence opens into the permanent, unknowable future, Paulina & Fran is both a sparkling dance party of a novel, and the debut novel of a writer with rare insight into the complexities of obsession, friendship, and prickly, ever-elusive love.

During the air war over Germany, the crew of a B-17 Flying Fortress tries to achieve some competence as a unit before their most catastrophic mission yet.

They call their plane “Paper Doll,” the joke being its suggestion of flimsiness, inconsequence, and perishability, and none of them, from the veterans to the newcomers, feel the bravery they’d like to project. But now, despite their myriad limitations, they’ve been tasked with living through the tension and boredom of base life, saving one another’s lives, and rejoicing at those missions they’ve survived — until they’re confronted by the shock of a mission directed against the ball-bearing factories in Schweinfurt, a mission that will outfly the capacities of their fighter escorts and take them hundreds of miles through the most heavily defended sectors of the German Air Defense.

National Book Award finalist and author of The Book of Aron Jim Shepard brilliantly illustrates both the lunacy and intimacy of these young men’s lives on the ground as well as their growing disillusionment and terror at what lies ahead. Unsentimental and unsparing in its honesty, Paper Doll portrays with stirring clarity the realities of war and the bonds forged in the face of death.

It's the Silver Jubilee of People Park, an urban experiment conceived by a radical mayor and zealously policed by the testosterone-powered New Fraternal League of Men. To celebrate, the insular island city has engaged the illustrationist Raven, who promises to deliver the most astonishing spectacle its residents have ever seen. As the entire island comes together for the event, we meet an unforgettable cross-section of its inhabitants, from activists to nihilists, art stars to athletes, families to inveterate loners. Soon, however, what has promised to be a triumph of civic harmony begins to reveal its shadow side. And when Raven's illustration exceeds even the most extreme of expectations, the island is plunged into a series of unnatural disasters that force people to confront what they are really made of.

People Park is a tour de force of eerily prescient, grotesque, and hilarious observation and a narrative of gripping, unrelenting suspense. Malla writes as if the twin demons of Stephen King and Flannery O'Connor were resting on his shoulders. You've never read anything quite like People Park.

Дзеля таго, каб вывучаць парадак, не трэба вывучаць беспарадку... Упэўнены Латрэамон. Досыць пераканаўчы пастулат. Толькi вялiкi прыхiльнiк парадку — Леанарда да Вiнчы — пераконваў у адваротным. На ягоную думку, спасцiжэнне i стварэнне прыгожага i ўпарадкаванага непасрэдным чынам знiтаванае з даследаваннем пачварнага, бруднага i хаатычнага. Мне блiжэй пазiцыя Леанарда. I ў якасцi доказу падам прыклад з юнацтва майго бацькi. Ён вырашыў паплаваць у рэчцы пасля навальнiцы. Вада была высокая, плынь моцная. Вiр пацягнуў яго на дно. Бацька штосiлы супрацiўляўся, але змогi ўсплыць на паверхню неставала. Ён быў блiзкi да страты прытомнасцi i гiбелi ў цёмнай вадзе. Толькi ў апошнi момант узнiкла выратавальная здагадка — не супрацiўляцца моцнаму вiру, пайсцi на дно, а там адштурхнуцца ад цвёрдага i выплысцi на паветра. Бацькава перамога над хаосам бруднай паслянавальнiчнай вады пераконвае мяне ў неабходнасцi вывучэння беспарадку дзеля стварэння парадку. (Post scriptum, фрагмэнт)

It s 1952, and E.F. Bloodworth is finally coming home to Ackerman s Field, Tennessee. Itinerant banjo picker and volatile vagrant, he s been gone ever since he gunned down a deputy thirty years before. Two of his sons won t be home to greet him: Warren lives a life of alcoholic philandering down in Alabama, and Boyd has gone to Detroit in vengeful pursuit of his wife and the peddler she ran off with. His third son, Brady, is still home, but he s an addled soothsayer given to voodoo and bent on doing whatever it takes to keep E.F. from seeing the wife he abandoned. Only Fleming, E.F. s grandson, is pleased with the old man s homecoming, but Fleming s life is soon to careen down an unpredictable path hewn by the beautiful Raven Lee Halfacre.

In the great Southern tradition of Faulkner, Styron, and Cormac McCarthy, William Gay wields a prose as evocative and lush as the haunted and humid world it depicts. Provinces of Night is a tale redolent of violence and redemption a whiskey-scented, knife-scarred novel whose indelible finale is not an ending nearly so much as it is an apotheosis.

From a brilliant new literary talent comes a sweeping comic portrait of privilege, ambition, and friendship in millennial San Francisco. With the social acuity of Adelle Waldman and the murderous wit of Martin Amis, Tony Tulathimutte’s Private Citizens is a brainy, irreverent debut—This Side of Paradise for a new era.

Capturing the anxious, self-aware mood of young college grads in the aughts, Private Citizens embraces the contradictions of our new century: call it a loving satire. A gleefully rude comedy of manners. Middlemarch for Millennials. The novel's four whip-smart narrators — idealistic Cory, Internet-lurking Will, awkward Henrik, and vicious Linda — are torn between fixing the world and cannibalizing it. In boisterous prose that ricochets between humor and pain, the four estranged friends stagger through the Bay Area’s maze of tech startups, protestors, gentrifiers, karaoke bars, house parties, and cultish self-help seminars, washing up in each other’s lives once again.

A wise and searching depiction of a generation grappling with privilege and finding grace in failure, Private Citizens is as expansively intelligent as it is full of heart.

With this haunting first volume of his Into Their Labours trilogy, John Berger begins his chronicle of the eclipse of peasant cultures in the twentieth century. Set in a small village in the French Alps, Pig Earth relates the stories of skeptical, hard-working men and fiercely independent women; of calves born and pigs slaughtered; of summer haymaking and long dark winters f rest; of a message of forgiveness from a dead father to his prodigal son; and of the marvelous Lucie Cabrol, exiled to a hut high in the mountains, but an inexorable part of the lives of men who have known her. Above all, this masterpiece of sensuous description and profound moral resonance is an act of reckoning that conveys the precise wealth and weight of a world we are losing.

Paris depicts a man’s journey through the labyrinth of his memories, a search for his origins that will uncover an old family secret and turn his world upside down. A mesmerizing and haunting story by award-winning author Marcos Giralt Torrente, a master craftsman calibrating nuance and impact with a true gift.

How much should you let in and how much should you give away?

Feverish and forthright, Pond is an absorbing chronicle of a solitudinous life told by an unnamed woman living on the cusp of a coastal town. The physical world depicted in these stories is unsettling yet intimately familiar and soon takes on a life of its own. Captivated by the stellar charms of seclusion but restless with desire, the woman’s relationship with her surroundings becomes boundless and increasingly bewildering. Claire-Louise Bennett’s startlingly original first collection is by turns darkly funny and deeply moving.

Pobby and Dingan live in Lightning Ridge, New South Wales, the opal capital of Australia. They are friends with Kellyanne Williamson, the daughter of a miner: indeed only she can see them. Pobby and Dingan are imaginary. Ashmol Williamson, Kellyanne's brother thinks his sister should grow up and stop being such a fruit loop — until the day when Pobby and Dingan disappear. As Kellyanne, grief-stricken, begins to fade away, Ashmol recruits the whole town in the search for Pobby and Dingan. In the end, however, he discovers that only he can find them, and he can only find them if he too begins to believe they are real.

THE DARING, EAGERLY ANTICIPATED SECOND NOVEL BY THE NATIONAL BOOK AWARD — NOMINATED AUTHOR OF FIELDWORK.

Mischa Berlinski’s first novel, Fieldwork, was published in 2007 to rave reviews — Hilary Mantel called it “a quirky, often brilliant debut” and Stephen King said it was “a story that cooks like a mother”—and it was a finalist for the National Book Award. Now Berlinski returns with Peacekeeping, an equally enthralling story of love, politics, and death in the world’s most intriguing country: Haiti.

When Terry White, a former deputy sheriff and a failed politician, goes broke in the 2007–2008 financial crisis, he takes a job working for the UN, helping to train the Haitian police. He’s sent to the remote town of Jérémie, where there are more coffin makers than restaurants, more donkeys than cars, and the dirt roads all slope down sooner or later to the postcard sea. Terry is swept up in the town’s complex politics when he befriends an earnest, reforming American-educated judge. Soon he convinces the judge to oppose the corrupt but charismatic Sénateur Maxim Bayard in an upcoming election. But when Terry falls in love with the judge’s wife, the electoral drama threatens to become a disaster.

Tense, atmospheric, tightly plotted, and surprisingly funny, Peacekeeping confirms Berlinski’s gifts as a storyteller. Like Fieldwork, it explores a part of the world that is as fascinating as it is misunderstood — and takes us into the depths of the human soul, where the thirst for power and the need for love can overrun judgment and morality.

A richly inventive new collection of stories from Ali Smith, author of How to be both, winner of the Baileys Women's Prize and the Costa Novel Award and shortlisted for the Man Booker Prize.

Why are books so very powerful?

What do the books we've read over our lives — our own personal libraries — make of us?

What does the unravelling of our tradition of public libraries, so hard-won but now in jeopardy, say about us?

The stories in Ali Smith's new collection are about what we do with books and what they do with us: how they travel with us; how they shock us, change us, challenge us, banish time while making us older, wiser and ageless all at once; how they remind us to pay attention to the world we make.

Public libraries are places of joy, freedom, community and discovery — and right now they are under threat from funding cuts and widespread closures across the UK and further afield. With this brilliantly inventive collection, Ali Smith joins the campaign to save our public libraries and celebrate their true place in our culture and history.

One day, a bottle almost hits us. It’s a brown quart bottle that falls out of the sky. We are in the arroyo, the dogs and me, walking…

“People are bullets, fired,” the narrator declares in one of the wild, searching stories that make up Greg Jackson's Prodigals. A filmmaker escapes New York, accompanied by a woman who may be his therapist, as a violent storm bears down. A lawyer in the throes of divorce seeks refuge at her seaside cottage only to find a vagrant girl living in it. A dilettantish banker sees his ambitions laid bare when he comes under the influence of two strange sisters. A group of friends gathers in the California desert for one last bacchanal, and a journalist finds his visit to the French country home of a former tennis star taking a deeply unnerving turn.

Strivers, misfits, and children of privilege, the restless, sympathetic characters in Jackson's astonishing debut hew to passion and perversity through life's tempests. Theirs is a quest for meaning and authenticity in lives spoiled by self-knowledge and haunted by spiritual longing. Lyrical and unflinching, cerebral and surreal, Prodigals maps the degradations of contemporary life with insight and grace, from the comedy of our foibles, to the granular dignity of experience, to the pathos of our yearning for home.

Eine Insel außerhalb der Zeit.

Die Pfaueninsel in der Havel ist ein künstliches Paradies. In seinem opulenten, kundigen und anrührenden Roman erzählt Thomas Hettche von dessen Blüte, Reife und Verfall aus der Perspektive des kleinwüchsigen Schlossfräuleins Marie, in deren Lebenslauf sich die Geschichte eines ganzen Jahrhunderts verdichtet.

Es mutet an wie ein modernes Märchen, denn es beginnt mit einer Königin, die einen Zwerg trifft und sich fürchterlich erschrickt. Kaum acht Wochen nach dieser Begegnung auf der Pfaueninsel, am 19. Juli 1810, ist die junge Königin Luise tot – und der kleinwüchsige Christian und seine Schwester Marie leben fortan weiter mit dem entsetzten Ausruf der Königin: »Monster!«

Damit ist die Dimension dieser Geschichte eröffnet. Am Beispiel von Marie, die zwischen den Befreiungskriegen und der Restauration, zwischen Palmenhaus und Menagerie, Gartenkunst und philosophischen Gesprächen aufwächst und der königlichen Familie bei deren Besuchen zur Hand geht, erzählt Thomas Hettche von der Zurichtung der Natur, der Würde des Menschen, dem Wesen der Zeit und der Empfindsamkeit der Seele und des Leibes.

Dabei geht es um die Gestaltung dieses preußischen Arkadiens durch den Gartenkünstler Lenné und um all das, was es bevölkerte: Palmen, Kängurus und Löwen, Hofgärtner, Prinzen, Südseeinsulaner, Riesen, Zwerge und Mohren – und es geht um die Liebe in ihren mannigfaltigen Erscheinungsformen.

Thomas Hettche ist das Kunststück gelungen, mit dem historisch verbürgten Personal seiner Geschichte von uns Heutigen zu erzählen. Atmosphärisch, detailgetreu und voller Lust an der phantasievollen Ausschmückung.

Winner of the Vick Foundation Novel of the Year Award in 2007, Party Headquarters takes place in the eighties and nineties, during Bulgaria's transition from communist rule to democracy.

The book — which is a love story, a parody, and a thriller about a political hoax — opens with the main character visiting his father-in-law, an old communist party boss who is dying, and being tasked with delivering a suitcase filled with one-and-a-half million euros.

It's one of Bulgaria's most popular myths: As the communist party fell apart, high ranking officials squirreled away bags and suitcases containing a significant portion of the country's wealth, and that these bags are still circulating through Europe, waiting to be delivered to various conspirators.

But this is just the beginning of the corruption and inequality that plagued Bulgaria during this time. While immersing himself in pornography and prostitution, the hero of Party Headquarters reflects back on his life and the emblematic events that took place around that time — the anticommunist protests, the arson attack on the Communist Party Headquarters in Sofia, and, most tragically and crucially, the Chernobyl disaster, during which the families of party officials were sheltered away and fed special, safe food, while the regular citizens suffered.

Beautiful and tragic, Party Headquarters is an engrossing testament to the struggles that haunted Bulgaria after the fall of the Soviet Union, many of which continue to resonate today.

Before penning the Vick Prize-winning novel Party Headquarters, Georgi Tenev had already published four books, founded the Triumviratus Art Group, hosted The Library television program about books, and written plays that have been performed in Germany, France, and Russia. He is also a screenwriter for film and TV.

Angela Rodel earned an MA in linguistics from UCLA and received a Fulbright Fellowship to study and learn Bulgarian.

«Низшая польская и литовская шляхта, не поддавшаяся ещё иноземному влиянию и следовавшая дедовским обычаям, видела в Радзивилле представителя старого времени, следовательно и представителя своих коренных прав и наследственных преданий. По этому самому, виленский воевода пользовался между польскою, и особенно между литовскою шляхтою, такою популярностью, какой, вероятно, никому, никогда и нигде не удавалось достигнуть. Не было ни поляка, ни литвина, который не знал бы о „Panie Kochanku“ и не любил бы его. Предание о нём живёт и доныне…»

Ĉi tiu eldono laŭeble sekvas la originalan tekston de Kabe laŭ la eldono de la jaro 1909ª. Estas forigitaj diversaj ŝanĝoj fare de postaj redaktoroj.

Ĉi tiu eldono laŭeble sekvas la originalan tekston de Kabe laŭ la eldono de la jaro 1909ª. Estas forigitaj diversaj ŝanĝoj fare de postaj redaktoroj.

Ĉi tiu eldono laŭeble sekvas la originalan tekston de Kabe laŭ la eldono de la jaro 1909ª. Estas forigitaj diversaj ŝanĝoj fare de postaj redaktoroj.

En débarquant à Constantinople le 13 mai 1506, Michel-Ange sait qu’il brave la puissance et la colère de Jules II, pape guerrier et mauvais payeur, dont il a laissé en chantier l’édification du tombeau, à Rome. Mais comment ne pas répondre à l’invitation du sultan Bajazet qui lui propose — après avoir refusé les plans de Léonard de Vinci — de concevoir un pont sur la Corne d’Or ?

Ainsi commence ce roman, tout en frôlements historiques, qui s’empare d’un fait exact pour déployer les mystères de ce voyage.

Troublant comme la rencontre de l’homme de la Renaissance avec les beautés du monde ottoman, précis et ciselé comme une pièce d’orfèvrerie, ce portrait de l’artiste au travail est aussi une fascinante réflexion sur l’acte de créer et sur le symbole d’un geste inachevé vers l’autre rive de la civilisation.

Car à travers la chronique de ces quelques semaines oubliées de l’Histoire, Mathias Enard esquisse une géographie politique dont les hésitations sont toujours aussi sensibles cinq siècles plus tard.

Né en 1972 Mathias Enard a étudié le persan et l'arabe et fait de longs séjours au Moyen-Orient. Il vit à Barcelone. Il a publié trois romans chez Actes Sud : La perfection du tir (2003, prix des Cinq Continents de la francophonie ; Babel n° 903), Remonter l'Orénoque (2005) et Zone (2008 ; Babel n° 903) salué par le prix Décembre 2008 et le prix du Livre Inter 2009.

Dark, raw, and very funny, Problems introduces us to Maya, a young woman with a smart mouth, time to kill, and a heroin hobby that isn't much fun anymore. Maya's been able to get by in New York on her wits and a dead-end bookstore job for years, but when her husband leaves her and her favorite professor ends their affair, her barely-calibrated life descends into chaos, and she has to make some choices. Maya's struggle to be alone, to be a woman, and to be thoughtful and imperfect and alive in a world that doesn't really care what happens to her is rendered with dead-eyed clarity and unnerving charm. This book takes every tired trope about addiction and recovery, "likeable" characters, and redemption narratives, and blows them to pieces.

Emily Books is a publishing project and ebook subscription service whose focus is on transgressive writers of the past, present and future, with an emphasis on the writing of women, trans and queer people, writing that blurs genre distinctions and is funny, challenging, and provocative.

Jade Sharma is a writer living in New York. She has an MFA from the New School.

Seeing his "friend" outside of his house, Emil takes refuge under his bed, hoping Havard will just go away. Instead, he doesn't. He breaks in, starts drinking Emil's book, and ends up hosting a bizarre party for Emil's friends. Dark and hilarious, the breezy style of "The Pets" belies its depth, and disguises a complexity that increases with each page.

“I read Unai Elorriaga’s latest novel almost without stopping to breathe. Breathlessly, yes, but not quickly, because Elorriaga’s books are not the kind you read in two or three hours and put back on the shelf. It is a very good novel. Incredibly good.”—Gorka Bereziartua

Plants Don't Drink Coffee achieves a graceful balance between playfulness (in both language and character) and depth of emotion and thought. Unai Elorriaga gives voice to unassuming characters, to “small” people with “small” lives; he magnifies things that often go unnoticed. Four stories narrated from different perspectives crisscross throughout the novel. In the first-person, the young Tomas — who wants above all else to be intelligent — tells us why it is so important for him to catch a blue dragonfly and introduces his extended (and eccentric) family to us one by one. We observe the surrealist creation of a rugby field on a golf course, unravel the mystery of why a couple of forty years never married, and delve into the intrigue surrounding a European carpentry competition that Tomas’ grandfather had taken part in. Vredaman is teaming with dreamers, free spirits, and nonconformists who follow their inner voices. Beneath the novel’s lighthearted and balletic ways lies a gentle wisdom, a lucid vision of human emotion.

Unai Elorriaga’s first novel, A Streetcar to SP,won Spain’s prestigious National Narrative Prize in 2002. The jury was taken by the freshness of his voice and by how utterly unique the book was. Elorriaga is the most celebrated young Basque author in the Spanish literary landscape. Although influenced by Julio Cortázar and Juan Rulfo, Elorriaga stands alone in both the inventiveness of his narrative and in the particular way his characters reveal their humanity. Elorriaga is truly breaking new ground.

Amaia Gabantxo is a literary translator, writer, and reviewer. Her work has appeared in many journals and newspapers, including TheTimes Literary Supplement and The Independent, as well as in An Anthology of Basque Short Stories and Spain: A Traveler’s Literary Companion (Whereabouts Press). Her translation of Anjel Lertxundi’s Perfect Happiness is forthcoming.

Winner of the Icelandic Literature Prize.

Single mother Harpa has always been a misfit. Her physical appearance is unique among Icelanders: so small she self-deprecatingly refers to herself as a dwarf, so dark-skinned she doubts her genetic link to her father, so strange she nearly believed the children who mistook her for a mythical creature of the forest. Even as an adult, she struggles to make sense of her place in the world.

So when she sees how her teenage daughter, Edda, has suffered since the death of her best friend, Harpa sees no choice but to tear her away from her dangerous social scene in the city. She enlists the help of a friend and loads her reprobate daughter and their belongings into a pickup truck, setting out on a road trip to Iceland’s bucolic eastern fjords.

As they drive through the starkly beautiful landscape, winding around volcanic peaks, battling fierce windstorms, and forging ahead to a verdant valley, their personal vulnerabilities feel somehow less dangerous. The natural world, with all its contrasts, offers Harpa solace and the chance to reflect on her past in order to open her heart.

1933–1945 m. nacistai pavogė milijonus meno kūrinių ir antikvarinių dirbinių. Pagal tiesioginį Hitlerio įsakymą plėšikauti į Europą buvo siunčiamos specialiai parengtos pajėgos. Muziejai, galerijos ir žydų šeimos buvo geidžiamas grobis. Iškiliausi darbai turėjo būti eksponuojami Hitlerio planuotame įkurti Fiurerio muziejuje, o išsigimusiu laikomas menas (entartete Kunst) sunaikintas arba parduotas už trokštamą užsienio valiutą; Daug meno kūrinių rasta po karo, bet daugiau nei šimtas tūkstančių dingo. Šie kūriniai atrasti tik pastaraisiais dešimtmečiais iškiliausiose pasaulio meno įstaigose, taip pat ir Stokholmo moderniojo meno muziejuje; „Plėšikai“ – prikaustanti istorija apie fanatišką nacistų maniją menui, taip pat apie aštrią teisinę ir moralinę kovą dėl „dingusio“ meno. Knygoje pasakojama apie milijardų vertus meno kūrinius ir palikuonių kovą už teisę į savo praeitį.

1933–1945 m. nacistai pavogė milijonus meno kūrinių ir antikvarinių dirbinių. Pagal tiesioginį Hitlerio įsakymą plėšikauti į Europą buvo siunčiamos specialiai parengtos pajėgos. Muziejai, galerijos ir žydų šeimos buvo geidžiamas grobis. Iškiliausi darbai turėjo būti eksponuojami Hitlerio planuotame įkurti Fiurerio muziejuje, o išsigimusiu laikomas menas (entartete Kunst) sunaikintas arba parduotas už trokštamą užsienio valiutą; Daug meno kūrinių rasta po karo, bet daugiau nei šimtas tūkstančių dingo. Šie kūriniai atrasti tik pastaraisiais dešimtmečiais iškiliausiose pasaulio meno įstaigose, taip pat ir Stokholmo moderniojo meno muziejuje; „Plėšikai“ – prikaustanti istorija apie fanatišką nacistų maniją menui, taip pat apie aštrią teisinę ir moralinę kovą dėl „dingusio“ meno. Knygoje pasakojama apie milijardų vertus meno kūrinius ir palikuonių kovą už teisę į savo praeitį.

The first short story collection in the Margellos series, from a master of the genre and an irrepressible critic during Argentina’s brutal years of repression.

Acclaimed for the gemlike perfection of her short stories, Liliana Heker has repeatedly received major literary awards in her native Argentina. Her work has some of the dark humor of Saki or Roald Dahl, and her versatility and range have earned her a wide, appreciative audience. This expertly translated volume brings to English-language readers the full compass of Heker’s stories, from her earliest published volume (1966) through her most recent (2011).

Heker rejected exile during the dangerous Dirty War years and formed part of a cultural resistance that stood against repression. As a writer, she found in the microcosm of the family and everyday events subtle entry into political, historical, and social issues. Heker’s stories examine the rituals people invent to relate to one another, especially girls and women, and they reveal how the consequences of tiny acts may be enormous. With charm, economy, and a close focus on the intimate, Heker has perfected the art of the glimpse.

“Countries need writers as their voices of conscience; few have them. Israel has Oz.” — Washington Post

The year is 1947: the last days of the British mandate in Palestine. Twelve-year-old Proffy, indoctrinated by his patriotic father and a zealous Bible teacher, dreams of dying heroically in battle, fighting for the creation of a Jewish state. Then he meets and befriends a kindly British soldier who shares with Proffy a love of language and the Bible. Accused of treason for the friendship, Proffy must learn the true nature of loyalty and betrayal. Panther in the Basement is a rich tapestry of character and political intrigue set against the birth of modern Israel.

“Insightful, inventive, and lyrical.” — New York Times Book Review

There's a war going on between the earth and the sky, but that doesn’t stop Parsifal, a humble fountain-pen repairman, from revisiting the forest where he was raised. On his journey, Parsifal — a wise fool if there ever was one — encounters several librarians, a therapist, numerous blind people, and Misty, a beautiful woman who may well be under the influence of recreational drugs.

Head-spinning and hilarious, Parsifal is a book like no other about the entanglement of the past and present, as well as the limitations of the future.

"In contemporary Argentine literature, Paradises is an almost perfect novel." — Tonica

Albert Camus's The Outsider reimagined with a female lead in in twenty-first-century Buenos Aires.

Recently widowed, a young woman leaves the countryside for Buenos Aires with her four-year-old son where she seeks to build a new life for herself. She finds work in the zoo and moves into the human zoo of a squatted tower block at the invitation of one of its residents, to whom she acts as nurse, giving morphine injections.

From one of America’s most important writers, Perfume River is an exquisite novel that examines family ties and the legacy of the Vietnam War through the portrait of a single North Florida family.

Robert Quinlan is a seventy-year-old historian, teaching at Florida State University, where his wife Darla is also tenured. Their marriage, forged in the fervor of anti-Vietnam-war protests, now bears the fractures of time, both personal and historical, with the couple trapped in an existence of morning coffee and solitary jogging and separate offices. For Robert and Darla, the cracks remain under the surface, whereas the divisions in Robert’s own family are more apparent: he has almost no relationship with his brother Jimmy, who became estranged from the family as the Vietnam War intensified. Robert and Jimmy’s father, a veteran of WWII, is coming to the end of his life, and aftershocks of war ripple across their lives once again, when Jimmy refuses to appear at his father’s bedside. And an unstable homeless man whom Robert at first takes to be a fellow Vietnam veteran turns out to have a deep impact not just on Robert, but on his entire family.

This anniversary edition of Witi Ihimaera’s Pounamu Pounamu celebrates the 40th year in print of one of New Zealand’s most seminal works of fiction. When Pounamu Pounamu was published in 1972, it was a landmark occasion for New Zealand literature in many ways. It was the first work of fiction published by a Maori writer, it was the first collection of short stories that looked at contemporary Maori life and it launched the career of one of New Zealand’s best-known authors. The Pounamu Pounamu 40th Anniversary Edition is a beautiful hardback collector’s volume. It features a foreword by Dame Fiona Kidman and a commentary by Witi Ihimaera on each of the stories. In these author’s notes Witi looks back to events from his own childhood that inspired Pounamu Pounamu and the experience of writing and launching the book as a young man in the early ’70s.

(El la Antaŭparolo de la eldonejo)

Princidino Mary estas la kerna novelo de la kvin-novela romano «Heroo de nia epoko». Ĝi estis ekverkita en 1838 laŭ la impresoj pri Kaŭkazo, kien Lermontov estis ekzilita el Peterburgo pro la kontraŭreĝima poemo okaze de la morto de Aleksandr Puŝkin.

La protagonisto de «Princidino Mary» estas eksgvardia armea oficiro (samkiel Lermontov tiutempe) Peĉorin. Liaj skeptiko pri la moralaj valoroj, egocentrismo kaj manko de klare esprimita vivocelo, kompletigitaj de la nekontestebla intelekto kaj rara kapablo al objektiva memanalizo faris lin karakteriza tipo por tiuepoka Ruslando. Lermontov sukcesis eviti la tradician edifan elementon kaj lasis al la legantoj (kaj kritiko) la privilegion laŭdi aŭ kondamni la protagoniston; eble ankaŭ pro tio la romano estas daŭre reeldonata, legata kaj ŝatata ĉie, kie oni legas kaj parolas en la rusa lingvo. La figuro de Peĉorin fariĝis parto de la rusa kulturo, ne malpli integra ol la figuroj de Onegin kaj Bazarov.

En 1992, Gabriel, dix ans, vit au Burundi avec son père français, entrepreneur, sa mère rwandaise et sa petite sœur, Ana, dans un confortable quartier d’expatriés. Gabriel passe le plus clair de son temps avec ses copains, une joyeuse bande occupée à faire les quatre cents coups. Un quotidien paisible, une enfance douce qui vont se disloquer en même temps que ce « petit pays » d’Afrique brutalement malmené par l’Histoire. Gabriel voit avec inquiétude ses parents se séparer, puis la guerre civile se profiler, suivie du drame rwandais. Le quartier est bouleversé. Par vagues successives, la violence l’envahit, l’imprègne, et tout bascule. Gabriel se croyait un enfant, il va se découvrir métis, Tutsi, Français…

« J’ai écrit ce roman pour faire surgir un monde oublié, pour dire nos instants joyeux, discrets comme des filles de bonnes familles : le parfum de citronnelle dans les rues, les promenades le soir le long des bougainvilliers, les siestes l’après-midi derrière les moustiquaires trouées, les conversations futiles, assis sur un casier de bières, les termites les jours d’orages… J’ai écrit ce roman pour crier à l’univers que nous avons existé, avec nos vies simples, notre train-train, notre ennui, que nous avions des bonheurs qui ne cherchaient qu’à le rester avant d'être expédiés aux quatre coins du monde et de devenir une bande d’exilés, de réfugiés, d’immigrés, de migrants. »

Avec un rare sens du romanesque, Gaël Faye évoque les tourments et les interrogations d’un enfant pris dans une Histoire qui le fait grandir plus vite que prévu. Nourri d’un drame que l’auteur connaît bien, un premier roman d’une ampleur exceptionnelle, parcouru d’ombres et de lumière, de tragique et d’humour, de personnages qui tentent de survivre à la tragédie.

Biographie de l'auteur

Franco-rwandais, Gaël Faye est auteur compositeur interprète de rap. Aussi influencé par les littératures créoles que par la culture hip hop, il sort un album en 2010 avec le groupe Milk Coffee & Sugar (révélation Printemps de Bourges). En 2013 paraît son premier album solo, Pili Pili sur un Croissant au Beurre. Enregistré entre Bujumbura et Paris, il se nourrit d’influences musicales plurielles : du rap teinté de soul et de jazz, du semba, de la rumba congolaise, du sébène…Petit pays est son premier roman.

Voici l'histoire d'un homme, d'une femme et d'un oiseau. Cette femme, une chanteuse célèbre, va mourir des suites d'un accident d'automobile. Du même coup, son mari apprend que « le monsieur qui était avec sa femme a été tué au volant ». La jalousie, soudain, réveille l'amour endormi. Un sentiment insoutenable, un enfer d'angoisse et de torture. Il n'y a pas un instant à perdre. Quelques jours, quelques heures pour revivre une vie entière, tuer le mensonge, regagner le temps perdu. C'est alors qu'un oiseau entre dans la chambre funèbre. Une petite bête jaune, un simple oiseau. La jeune femme qui agonise semble le connaître. On dirait qu'elle lui parle, qu'il entend, qu'ils se comprennent… C'est à devenir fou.

Sans moyens financiers, quelle revanche prendre sur une société aussi puissante que la Hackett Chemical quand elle « vire » ses employés sous prétexte de marasme économique ? Aucune.

Alan Pope, le premier « viré », le dit avec raison à son ami Sammy Bannister qui est le second. Supposons à présent que la banque chargée de verser l'indemnité de licenciement, la Burger, crédite Alan de plus d'un million de dollars.

C'est une erreur évidemment mais aussi la fortune qui va leur permettre de ruiner la firme et ils ont deux semaines pour y parvenir avant que l'erreur soit découverte, décrète Sammy qui expédie Alan au Majestic de Cannes où séjourne Arnold Hackett, l'homme à abattre. Comment ? Que Alan se fie à la chance en jouant les riches à chèques, yacht et Rolls.

Peu à l'aise dans ce rôle, il débute mal : le magot reste sur le tapis vert à cause d'une flambeuse aux yeux violets et son banco attire sur lui l'attention du patron de la Burger.

Alan s'attend à être démasqué et arrêté. Pas du tout. Une O.P.A. illégale et un achat d'armement qui ne l'est pas moins vont l'entraîner, en compagnie de requins d'affaires et de poupées de luxe, dans une aventure à couper le souffle.

• Long-listed for the Man Booker Prize (2007)

• Geoffrey Faber Memorial Prize (2007)

A sweeping transcontinental novel of secrets and lies buried within a single family

Thirty-two-year-old Gabriel Glover arrives in St. Petersburg to find his mother dead in her apartment. Reeling from grief, Gabriel and his twin sister, Isabella, arrange the funeral without contacting their father, Nicholas, a brilliant and manipulative libertine. Unknown to the twins, their mother had long ago abandoned a son, Arkady, a pitiless Russian predator now determined to claim his birthright. Aided by an ex-seminarian whose heroin addiction is destroying him, Arkady sets out to find the siblings and uncover the dark secret hidden from them their entire lives.

Winner of the Geoffrey Faber Memorial Prize and long-listed for the Man Booker Prize, Pravda is a darkly funny, compulsively readable, and hauntingly beautiful chronicle of discovery and loss, love and loyalty, and the destructive legacy of deceit.

Cinq saisons, cinq nouvelles, cinq femmes ; Libbie-Saba, Zobéïde, la bohémienne aux roses, Gaby et Zinna. Une par nouvelle. Une par saison. Cinq femmes vues ou entrevues, rêvées, pour tenter de dire la fragilité, l'étrangeté et la recherche de l'amour, la recherche de soi-même, l'errance et l'appartenance, la mémoire ou l'oubli, le temps qui ne passe pas et les lieux anciens qui s'enfuient.

This book is the story of a Rebel girl who sympathizes with General Lee and his troops as they face Union army preparing to attach their encampment. One soldier of the Yankee troops endeavors to keep her safe from attack by his Union comrades.

The Yankee allays her fears of him and convinces her to make him aware of her movements from her home to visit General Lee and his men. The Rebel and Yankee continue to meet and discuss the terrors they face at each encounter as well as their opposing views of what direction their countrymen should take.

A Chicago Review of Books Most Anticipated Fiction Book of 2018

“Fast-paced, energetic, searing. There are moments in Steve Kistulentz’s Panorama that will take your breath away.”

—Daniel Alarcón, author of Lost City Radio

Richard MacMurray, a cable news talking head, is paid handsomely to pontificate on the issues of the moment. On New Year’s Day he is scheduled to be a guest on a prominent morning talk show. As he awaits the broadcast, the network interrupts with news that a jet airliner has crashed in Dallas and that everyone aboard has perished.

Within an hour, amateur videotape surfaces of the plane’s last moments, transforming the crash into a living image: familiar, constant, and horrifying. Richard learns that his sister, Mary Beth, was aboard the doomed flight, leaving behind her six-year-old son, Gabriel. Richard is the boy’s only living relative. When he is given an opportunity to bring Gabriel home, it may be that the loss of his sister will provide him with the second chapter he never knew he wanted.

In this powerful debut, Steve Kistulentz captures the sprawl of contemporary America—its culture, its values, the workaday existence of its people—with kaleidoscopic sweep and controlled intensity. Yet within the expansive scope of Panorama lies an intimate portrait of human loss rendered with precision, humanity, and humor.

« Je n’invente rien, c’est dans le dictionnaire étymologique : le mot est d’abord employé pour désigner un acte qui dépasse la mesure, un dérèglement. Je vous passe les détails mais, à la fin, l’emploi du mot au sens de « très grand », et de son adverbe au sens de « très » ou « tout à fait » et cela sans idée d’excès, est fréquent. L’excès non seulement résiste aux règles imposées par les pauvres types sus-nommés, mais permet aussi de nous multiplier, de nous essayer à toutes les sauces, tous les possibles, de grandir en somme. Tant pis si on est excessivement mauvais. Il n’y a à perdre que des illusions, des résidences secondaires, des voitures, des slips de bain. »

New York Times bestselling author of The Glass Room Simon Mawer returns to Czechoslovakia, this time during the turbulent 1960s, with a suspenseful story of sex, politics, and betrayal.

In the summer of 1968, the year of Prague Spring with a Cold War winter, Oxford students James Borthwick and Eleanor Pike set out to hitchhike across Europe, complicating a budding friendship that could be something more. Having reached southern Germany, they decide on a whim to visit Czechoslovakia, where Alexander Dubček’s “socialism with a human face” is smiling on the world.

Meanwhile, Sam Wareham, First Secretary at the British embassy in Prague, observes developments in the country with a diplomat’s cynicism and a young man’s passion. In the company of Czech student Lenka Konečková, he finds a way into the world of Czechoslovak youth, with all its hopes and new ideas; now, nothing seems off-limits behind the Iron Curtain. But the great wheels of politics are grinding in the background; Soviet leader Leonid Brezhnev is making demands of Dubček, and the Red Army is massing on the borders.

This shrewd, engrossing, and sensual novel once again proves Simon Mawer is one of today’s most talented writers of historical spy fiction.

In the spirit of Zoë Heller’s Notes on a Scandal and Tom Perrotta’s Mrs. Fletcher, an explosive and thought-provoking novel about the far-reaching repercussions of an illicit relationship between a young girl and a man twenty years her senior.

A rising star in the London arts scene of the early 1970s, gifted composer Ralph Boyd is approached by renowned novelist Edmund Greenslay to score a stage adaptation of his most famous work. Welcomed into Greenslay’s sprawling bohemian house in Putney, an artistic and prosperous district in southwest London, the musical wunderkind is introduced to Edmund’s beautiful activist wife Ellie, his aloof son Theo, and his nine-year old daughter Daphne, who quickly becomes Ralph’s muse.

Ralph showers Daphne with tokens of his affection – clandestine gifts and secret notes. In a home that is exciting but often lonely, Daphne finds Ralph to be a dazzling companion. Their bond remains strong even after Ralph becomes a husband and father, and though Ralph worships Daphne, he does not touch her. But in the summer of 1976, when Ralph accompanies thirteen-year-old Daphne alone to meet her parents in Greece, their relationship intensifies irrevocably. One person knows of their passionate trysts: Daphne’s best friend Jane, whose awe of the intoxicating Greenslay family ensures her silence.

Forty years later Daphne is back in London. After years lost to decadence and drug abuse, she is struggling to create a normal, stable life for herself and her adolescent daughter. When circumstances bring her back in touch with her long-lost friend, Jane, their reunion inevitably turns to Ralph, now a world-famous musician also living in the city. Daphne’s recollections of her childhood and her growing anxiety over her own young daughter eventually lead to an explosive realization that propels her to confront Ralph and their years spent together.

Masterfully told from three diverse viewpoints – victim, perpetrator, and witness – Putney is a subtle and enormously powerful novel about consent, agency, and what we tell ourselves to justify what we do, and what others do to us.

From the Phoney War of 1939 to the Battle of Britain in 1940, the pilots of Hornet Squadron learn their lessons the hard way. Hi-jinks are all very well on the ground, but once in a Hurricane's cockpit, the best killers keep their wits close.

Newly promoted Commanding Officer Fanny Barton has a job on to whip the Hornets into shape before they face the Luftwaffe's seasoned pilots. And sometimes Fighter Command, with its obsolete tactics and stiff doctrines, is the real menace.

As with all Robinson's novels, the raw dialogue, rich black humour and brilliantly rendered, adrenalin-packed dogfights bring the Battle of Britain, and the brave few who fought it, to life.

From the Phoney War of 1939 to the Battle of Britain in 1940, the pilots of Hornet Squadron learn their lessons the hard way. Hi-jinks are all very well on the ground, but once in a Hurricane's cockpit, the best killers keep their wits close.

Newly promoted Commanding Officer Fanny Barton has a job on to whip the Hornets into shape before they face the Luftwaffe's seasoned pilots. And sometimes Fighter Command, with its obsolete tactics and stiff doctrines, is the real menace.

As with all Robinson's novels, the raw dialogue, rich black humour and brilliantly rendered, adrenalin-packed dogfights bring the Battle of Britain, and the brave few who fought it, to life.

Portrait of a Husband with the Ashes of His Wife addresses themes of destiny and the repercussions of our choices. Before she dies, actress Alma Joncas instructs her husband to bury her ashes where she was happiest. He decides that was their garden. But relatives, friends and Alma’s colleagues disagree. After they tell him where they think she was happiest, not only is he no longer sure about the garden, he wonders if he truly knew the woman he was married to for twenty-four years.